Drei Professoren, vaterland ferloren!
(Τρεις καθηγητές, πάει χάθηκε η πατρίδα…)
Η ιστορική ρήση αυτή του Όττο φον Μπίσμαρκ, γίνεται όλο και πιο επίκαιρη σήμερα…
Γιατί εμφανίζονται εις τα «καθ’ ημάς» διάφοροι «καθηγητές», και αποδεικνύουν στο πανελλήνιο πόσο δοκησίσοφοι είναι…
Πόσο «δήθεν» και «τάχα μου» – άλλοτε «εραστές» της μισής αλήθειας (αποκρύβοντας την άλλη μισή), άλλοτε σκέτοι υποκριτές, άλλοτε ψιλο-άσχετοι, άλλοτε απλώς ιδεοληπτικοί, άλλοτε «επιτήδειοι» κι άλλοτε «χρήσιμοι ηλίθιοι»…
(Κάποιες φορές, είναι αξιόλογοι κατά τα άλλα. Παρ’ όλα αυτά καταφέρνουν να γελοιοποιούνται. Ή απλώς να αυτό-απαξιώνονται…)
* Βγήκαν διάφοροι – καθηγητές, δημοσιογράφοι, πολιτικοί, και πολιτικολογούντες – να καταδικάσουν τα τρία παιδιά που έβαλαν σημαίες σε ελληνικές βραχονησίδες στο Αιγαίο, πολύ μακριά από την Τουρκία, και πολύ μέσα στα ελληνικά χωρικά ύδατα.
Γιατί τους καταδίκασαν; Γιατί κάνουν λέει… «εξωτερική πολιτική»!
Πού κάνουν «εξωτερική πολιτική», βρε αθεόφοβοι;
Μέσα στην ελληνική επικράτεια;
Τρελαθήκατε εντελώς;
Εξωτερική πολιτική – ως μη όφειλε – έκανε βέβαια, ο «Ρουβίκωνας», μόλις χθες. Αλλά κανείς τους δεν μίλησε για το «Ρουβίκωνα»…
Όταν πήγε και πέταξε μπογιές στην Γαλλική Πρεσβεία της Αθήνας. Που τυπικά είναι «ξένο έδαφος». Όπως είχε κάνει και στην πρεσβεία του Ισραήλ προ ημερών. Και στο προξενείο της Γερμανίας πριν μερικές βδομάδες. Και στον τουρκική πρεσβεία κατ’ επανάληψιν…
Όπως και κάποιοι άλλοι, είχαν προσπαθήσει προχθές να γκρεμίσουν το άγαλμα του Τρούμαν!
Κανείς από τους λαλίστατους κατά τα άλλα, «καθηγητές», δημοσιογράφους, πολιτικούς κλπ. δεν βγήκε να καταδικάσει τους επικίνδυνους – και απολύτως έκνομους – «ακτιβισμούς» του «Ρουβίκωνα».
Αυτό είναι πράγματι, επικίνδυνη παρέμβαση στην εξωτερική μας πολιτική. Αλλά δεν μιλάει κανείς! Τόσο γελοίοι…
Σαν να είναι αυτονόητο και αναφαίρετο «δικαίωμα» όποιου θέλει στην Ελλάδα να πηγαίνει και να «βανδαλίζει»… ξένες πρεσβείες! Αλλά όχι να βάζει τη ελληνική σημαία βαθιά μέσα στην Ελληνική επικράτεια…
Τόσο αθεράπευτα υποκριτές!
* Βγαίνει ο καθηγητής και πρώην υπουργός κ. Παρασκευόπουλος και μας λέει πως «δεν μετανιώνει» για το νόμο του που απελευθέρωσε χιλιάδες φυλακισμένους, αρκετοί των οποίων για κακουργήματα.
Ένας μόνον απ’ αυτούς που αφέθηκαν ελεύθεροι αν παρανομούσε ξανά, θα έπρεπε να το είχε ξανασκεφτεί ο κ. Παρασκευόπουλος…
Ένας μόνος απ’ αυτούς να είχε σκοτώσει άνθρωπο αφότου αποφυλακίστηκε πριν την ώρα του, θα έπρεπε να ζήταγε συγγνώμη γονυπετής…
Δεν παρανόμησε μόνον ένας. Παρανόμησαν εκατοντάδες!
Δεν εγκλημάτησε μόνον ένας. Εγκλημάτησαν πολλοί (κάποιοι και εκτός Ελλάδος).
Κι όμως, ο καθηγητής κ. Παρακευόπουλος δεν βρίσκει το λόγο να «μετανιώνει» καν…
Τόσο ιδεοληπτικός και ανεύθυνος…
* Υπάρχει και τρίτο «κρούσμα»: Ο καθηγητής κ. Μαρατζίδης, που «ανακάλυψε» ξαφνικά εσχάτως τις «αρετές» της… σύγκλισης (με το ΣΥΡΙΖΑ), «ξανακτύπησε» χθες:
Υποστηρίζει πως ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να γίνει… «Σοσιαλδημοκρατικό» κόμμα! Και πως πρέπει να τον «βοηθήσουν» όλοι οι άλλοι, συνεργαζόμενοι μαζί του.
Ο κ. Μαρατζίδης δεν είναι ούτε γελοίος ούτε ιδεοληπτικός. Το αντίθετο…
Η περίπτωσή του δείχνει πως ένας άξιος κατά τα άλλα, πανεπιστημιακός καθηγητής, δεν είναι υποχρεωτικά ικανός να καταλάβει την Πολιτική, τις «αναγκαιότητες» και τη «δυναμική» της. Κυρίως τη συγκρουσιακή δυναμική της…
Του απάντησαν πολλοί:
–Κάποιοι του είπαν –και σωστά– πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προσπαθεί να γίνει σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Ούτε το επιθυμεί ούτε το μπορεί.
Απλά βρίσκεται σε δημοσκοπική καθίζηση και ψάχνει «στηρίγματα» από δω και από κει. Αν είχε ανακάμψει δημοσκοπικά, θα κατακεραύνωνε τη σοσιαλδημοκρατία σήμερα, όπως έκανε στο παρελθόν…
Τυχοδιώκτες είναι! Όχι άνθρωποι που «ωριμάζουν» μέσα από τις ψευδαισθήσεις τους…
–Κάποιος άλλος του παρατήρησε – επίσης σωστά – πως και η σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη αργοπεθαίνει. Γιατί τάχα θα ήταν «καλό» για την Ελλάδα, να ξανά-χωθεί στα αδιέξοδα μιας παράταξης που διεθνώς έχει χρεοκοπήσει;
Άλλωστε, και ο ίδιος ο κ. Μαρατζίδης το παραδέχεται αυτό…
Το πιο σημαντικό όμως είναι άλλο:
Οι μεγάλες συγκλίσεις δεν γίνονται με γενικόλογες επικλήσεις ενότητας, αλλά αφού προηγηθούν ρήξεις!
Πρώτα πρέπει να ηττηθεί στρατηγικά ο ΣΥΡΙΖΑ κι ύστερα να δούμε αν μπορούμε να συγκλίνουμε με κάποιο κομμάτι της Αριστεράς, που θα έχει αποκηρύξει τον λαϊκισμό (ενώ θα έχουν κατακερματιστεί όλα τα υπόλοιπα).
–Η ΝΔ συγκυβέρνησε με το ΠΑΣΟΚ το 2012, αφού προηγουμένως το κατέβασε από το 44,5% στο 12,5%! Και η σύγκλιση εκείνη απέδωσε ακριβώς γι’ αυτό. Γιατί το ΠΑΣΟΚ ως φορέας του λαϊκισμού και του κρατισμού είχε ηττηθεί προηγουμένως.
Ο κ. Μαρατζίδης ανήκει στη συμπαθή εκείνη κατηγορία των πανεπιστημιακών – και όχι μόνο – που μονίμως επαναλαμβάνουν τις αρετές της «ενότητας» και της «συναίνεσης».
Προσέξτε όμως: Τους πιάνει ο «οίστρος» για ενότητα και συναίνεση, μόνον όταν η Αριστερά ή η Κεντροαριστερά βρίσκονται στριμωγμένες…
Ποτέ όταν «καλπάζουν πάνω στο κύμα»!
–Στις αρχές του 2009, το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ κάλπαζε στην Αντιπολίτευση.
Η ΝΔ βρισκόταν τότε στην κυβέρνηση και ο Κώστας Καραμανλής ζητούσε από το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ να βάλει πλάτη για να περάσουν «δύσκολα μέτρα» που θα απέτρεπαν τη χρεοκοπία ένα χρόνο αργότερα…
Ο ΓΑΠ το αρνήθηκε τότε! Και λίγο αργότερα κραύγαζε «λεφτά υπάρχουν»!
Κανείς απ’ όλους αυτούς τους «καθηγητές» δεν είχε διανοηθεί τότε να ζητήσει δημόσια από το ΠΑΣΟΚ να συναινέσει. Κανείς…
Τότε δεν είχαν «ανακαλύψει» τις αρετές της «συναίνεσης» ακόμα…
–Μεταξύ 2010-11 ο Αντώνης Σαμαράς ως αρχηγός της ΝΔ και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, διαφώνησε με το πρώτο μνημόνιο, αλλά ψήφιζε όλα τα σωστά μέτρα που έφερνε η κυβέρνηση ΓΑΠ. Μερικά μάλιστα εκείνος τα πρότεινε η τα συν-διαμόρφωσε…
Κανείς δεν του είπε μπράβο για την «συναίνεση» και την «υπευθυνότητα» που έδειξε τότε. Δεν τους ενδιέφερε η συναίνεση. Ήθελαν την απόλυτη «υποταγή» της ΝΔ.
Οι αντιρρήσεις που εξέφρασε τότε ο Σαμαράς για το πρώτο μνημόνιο δικαιώθηκαν όλες πλήρως από τους δανειστές λίγο αργότερα!
Και πάνω σε αυτή την σωστή, όπως αποδείχθηκε, κριτική, ο Σαμαράς μπόρεσε και διαπραγματεύθηκε αργότερα το δεύτερο μνημόνιο. Που διόρθωσε τα λάθη του πρώτου κι άρχισε να «βγαίνει»…
Κανείς απ’ όλους αυτούς τους καθηγητάδες δεν βρέθηκε να αναγνωρίσει στο Σαμαρά αυτό που του είχαν ήδη αναγνωρίσει οι δανειστές: Ότι στη βασική κριτική του για το πρώτο μνημόνιο είχε δίκιο.
Ούτε η συναίνεση τους ενδιέφερε, ούτε ποιος είχε δίκιο…
Τους ενοχλούσε που είχε δίκιο ο Σαμαράς!
–Κι όταν επί διακυβέρνησης Σαμαρά δούλεψε η συναίνεση και η χώρα άρχισε να βγαίνει από την κρίση και την ύφεση, ο ΣΥΡΙΖΑ πάσχιζε να τα ματαιώσει όλα…
Κανείς τους δεν βγήκε τότε να ζητήσει από το ΣΥΡΙΖΑ να δείξει συναίνεση να στηρίξει την ανορθωτική πολιτική για τη χώρα, που δούλευε και απέδιδε.
Κανείς απολύτως δεν «έψεξε» το ΣΥΡΙΖΑ το 2014, όταν η χώρα πραγματικά σηκωνόταν στα πόδια της και ο εξόφθαλμος λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ την τραβούσε πάλι πίσω, στην κρίση.
Αλλά ανακάλυψαν τη «συναίνεση» ξανά τώρα, που ο ΣΥΡΙΖΑ προσκρούει στο ένα αδιέξοδο μετά το άλλο.
Για δείτε κάτι «περίεργα» πράγματα:
Η συναίνεση έγινε κεντρικό θέμα, όταν ο ΓΑΠ άρχισε να σκουντουφλάει, το 2011, και τώρα που ο Τσίπρας άρχισε να σκουντουφλάει κι αυτός…
Αλλά κανείς δεν μίλαγε για «συναίνεση», ούτε επί Κώστα Καραμανλή, όταν η χώρα αντιμετώπιζε τις συνέπειες μιας παγκόσμιας κρίσης, ούτε επί Αντώνη Σαμαρά, όταν η χώρα είχε αρχίσει να βγαίνει από την κρίση.
Κατά τα μυαλά που κουβαλάνε μερικοί – καθηγητές και όχι μόνο – η «συναίνεση» είναι κάτι που οφείλουν μόνον οι δεξιοί και οι κεντροδεξιοί στους αριστερούς και κεντροαριστερούς που κυβερνάνε και τα έχουν κάνει μούσκεμα.
Αλλά περιέργως, η «συναίνεση» είναι κάτι που δεν οφείλουν οι αριστεροί ή οι κεντροαριστεροί όταν κυβερνάνε οι αντίπαλοί τους.
Ποτέ και επ’ ουδενί…
Αυτή τη στιγμή που βρισκόμαστε:
Η χώρα εδώ και οκτώ χρόνια δοκιμάζεται από μια κρίση. Σήμερα δεν δοκιμάζεται απλώς, εμφανίζει συμπτώματα διάλυσης!
Όχι μόνο λόγω της κρίσης (που κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες πέρασαν, αλλά την ξεπέρασαν) αλλά κυρίως πια, λόγω της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ…
Δεν φταίει η κρίση, ούτε για τους λαθρομετανάστες, ούτε για τις αιματηρές συγκρούσεις στη Μόρια της Λέσβου, ούτε για τις προκλήσεις του Ερντογάν, ούτε για τους «ακτιβισμούς» του Ρουβίκωνα, ούτε που έχει γεμίσει η χώρα εγκληματίες που σκορπάνε τον τρόμο στα σπίτια των ανθρώπων, ούτε για τα «άβατα» που πολλαπλασιάζονται παντού πια.
Δεν τα προκάλεσε η κρίση αυτή. Δεν τα έφεραν τα Μνημόνια αυτά…
Ο ΣΥΡΙΖΑ τα έφερε!
Είμαστε πια στο όριο να γίνουμε failed state! Δηλαδή οργανικά διαλυμένο κράτος. Και είμαστε κοντά να γίνουμε ηττημένος λαός και ταπεινωμένο έθνος.
Κι αυτό δεν θα το αποφύγουμε όσο χαϊδεύουμε όσους μας έφεραν ως εδώ. Μπορούμε να το αποφύγουμε μόνον αν τους απομονώσουμε και τους παραμερίσουμε οριστικά.
–Αν θέλει ο κ. Μαρατζίδης να κάνει «σύγκλιση» με τους φίλους του «Ρουβίκωνα», να πάει να την κάνει.
Εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να συγκρουστούμε μαζί τους. Και η κοινωνία το ίδιο…
–Αν θέλει ο κ. Μαρατζίδης να κάνει «σύγκλιση» με όσους άνοιξαν τα σύνορα και μετέτρεψαν τη Λέσβο σε ένα κολασμένο hot spot, να πάει να την κάνει.
Εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να συγκρουστούμε μαζί τους. Και η κοινωνία το ίδιο…
–Αν θέλει ο κ. Μαρατζίδης να κάνει «σύγκλιση» με όσους άνοιξαν τις φυλακές και απελευθέρωσαν βαρυποινίτες, να πάει να την κάνει.
Εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να συγκρουστούμε μαζί τους. Και η κοινωνία το ίδιο θέλει.
–Αν θέλει ο κ. Μαρατζίδης να κάνει «σύγκλιση» με όσους διορίζουν στρατιές στο δημόσιο (που μειωνόταν θεαματικά την τριετία 2011-14), και ύστερα για να χρηματοδοτήσουν τις δαπάνες βάζουν υπέρογκους φόρους (που είχαν αρχίσει να μειώνονται τη διετία 2013-14), αν με αυτούς θέλει να κάνει «σύγκλιση» ο κ. Μαρατζίδης, να πάει να την κάνει.
Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να συγκρουστούμε μαζί τους. Για να ανασάνει η κοινωνία από τη φορο-καταιγίδα…
Δεν ξέρω αν ο ΣΥΡΙΖΑ μετεξελίσσεται σε «Σοσιαλδημοκρατία». Οι περισσότεροι αμφιβάλλουν ζωηρώς.
Ξέρω όμως, ότι δεν αρκούν οι όποιες μικρές μετατοπίσεις του ΣΥΡΙΖΑ προς το «κέντρο». Δεν αρκούν οι «λεπτές ισορροπίες» μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ ή μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ.
Η χώρα χρειάζεται άλματα, ρήξεις και ανατροπές.
Κι αυτές δεν τις κάνεις σήμερα με το ΣΥΡΙΖΑ, τις κάνεις εναντίον του, για να τον νικήσεις…
Η Πολιτική δεν ασκείται μόνο με ρήξεις ή μόνο με συγκλίσεις.
Ασκείται με ΡΗΞΕΙΣ και με Συγκλίσεις!
Φτάνει να ξέρεις πότε έχει προτεραιότητα τι…
Ε λοιπόν, τώρα έχει προτεραιότητα η ΡΗΞΗ!
Και η σύγκλιση ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν να παραμερίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ τις ιδεοληψίες του, τις εμμονές του, να αδιέξοδά του και τη δηλητηριώδη προπαγάνδα του.
Δηλαδή η σύγκλιση όσων είναι αντίθετοι με το ΣΥΡΙΖΑ.
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Θανάση Κ. στο new deal
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
