Αναζητώντας τον έντιμο συμβιβασμό σε ένα περιβάλλον ασφυκτικών πιέσεων, θα μπορούσε να είναι ένας ενδεικτικός τίτλος της κατάστασης που βιώνει η κυβέρνηση και η χώρα αυτές τις ημέρες.
Οι δυσκολίες αυξάνονται και οι απειλές κορυφώνονται, κυρίως από την πλευρά της Ευρώπης με βασικό εκφραστή των πιο άκαμπτων θέσεων τη Γερμανία, που δε λέει να κάνει ούτε βήμα πίσω από την αποτυχημένη θεωρία της σκληρής λιτότητας, εκβιάζοντας με προκλητικό τρόπο.
Σταθερά πιο φιλική και υποστηρικτική στάση δείχνει η άλλη πλευρά του Ατλαντικού, οι ΗΠΑ, όπως προέκυψε από τις επαφές που είχε ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης με τον Μπαράκ Ομπάμα και άλλους αξιωματούχους στην Ουάσιγκτον.
Αλλά ας επιχειρήσουμε να σκεφθούμε και να καταλάβουμε τι ακριβώς είναι αυτό που διακυβεύεται και γιατί ακόμη το χάσμα παραμένει αγεφύρωτο. Είναι άραγε τεχνικό το ζήτημα; Κολλάει δηλαδή η συμφωνία σε μικροδιαφορές τεχνοκρατικού ενδιαφέροντος;
[quote text_size=”small”]
Προφανώς και όχι! Είναι βαθύτατα πολιτικοί οι λόγοι της εμπλοκής και η διάσταση εμπίπτει στη σύγκρουση δύο αντικρουόμενων φιλοσοφιών για την παγκόσμια οικονομία και ειδικά για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση.
[/quote]
Τι έχουμε ζήσει ως τώρα; Λιτότητα, περικοπές, απολύσεις, μέτρα σοκ και φτωχοποίησης. Αποτέλεσμα υπήρξε; Ναι υπήρξε, 100% αρνητικό και ισοπεδωτικό για τους ανήμπορους και αδύναμους. Αυτό αρνούνται να κατανοήσουν οι δανειστές και επιμένουν…
Τι προτείνει η ελληνική πλευρά; Ζητά την περίφημη αμοιβαία επωφελή λύση, βασισμένη στην κατανόηση της θέσης ότι η μνημονιακή ασφυξία και το περαιτέρω σφίξιμο του ζωναριού δε μπορεί να συνεχίζεται επ΄ αόριστον, αφενός γιατί “η αγελάδα έχει αρμεχθεί” και δεν κατεβάζει άλλο γάλα και αφετέρου διότι υπάρχει η εντολή της 25ης Ιανουαρίου που η κυβέρνηση οφείλει να σεβαστεί. Τόσο απλά όσο περιπλεγμένο κι αν φαντάζει το τοπίο.
Τι θα συμβεί και ποιο μοντέλο θα υπερισχύσει δεν γνωρίζουμε. Ευχόμαστε ωστόσο να βρεθεί άμεσα λύση που θα υπερβαίνει το αδιέξοδο, καθώς η παρατεταμένη αβεβαιότητα δε συμφέρει κανέναν. Μέχρι το τέλος Απριλίου πρέπει να έχει λήξει η εκκρεμότητα και σε αυτή την κατεύθυνση εργάζεται η Αθήνα.
Εξάλλου, ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν το δήλωσε έξω από τα δόντια, αν αυτό λέει κάτι σε ορισμένους: Θα ήταν κόλαση για το ευρώ, σε περίπτωση που η Ελλάδα οδηγούνταν εκτός του κοινού νομίσματος.
Εναπόκειται λοιπόν στους κυρίαρχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τους «τεχνοκράτες» των Βρυξελλών να κατανοήσουν ότι η όποια «ρήξη», το όποιο ατύχημα θα έχει πολιτικές και όχι τεχνικές αιτίες και σοβαρές πολιτικές συνέπειες, κυρίως για την Ευρώπη, χωρίς να εξαιρείται η Ελλάδα ως μέλος της. Και θα δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερη αποξένωση και αποστροφή για τη μοναδική ήπειρο που θέλησε προγραμματικά να είναι «ενωμένη και αλληλέγγυα».
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
