Τουλάχιστον γέλια θα προκαλούσε, αν δεν ήταν για κλάματα, η επιθεωρησιακή υποκρισία που ακολούθησε τις γνωστές δηλώσεις Γιούνγκερ περί «διεφθαρμένης χώρας» και κυρίως ποιος «ανθέλληνας» τις εκστόμισε.
Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μια κοινωνία και μια πολιτική τάξη που είτε είναι μειωμένης αντίληψης, είτε προσπαθεί να πείσει κάποιους μειωμένης αντίληψης. Πάντως ούτε η ελληνική κοινωνία ούτε η πολιτική τάξη της χώρας μπορούν να χαρακτηριστούν ως μικρόνοες. Το αντίθετο μάλιστα. Ακόμα και ο χαρακτηρισμός λαμόγιο που είναι η φωτογραφία της κουτοπονηριάς, προκαλεί τη δυσφορία στην πλειοψηφία των ελλήνων πολιτών.
Κατ’ αρχήν υπάρχει ή δεν υπάρχει διαφθορά στη χώρα; Ακόμα και τα μικρά παιδιά παρακολούθησαν πριν ένα χρόνο τους πολιτικούς αρχηγούς υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να συσκέπτονται και να συμφωνούν ότι πρέπει να αντιμετωπισθεί το μείζον αυτό θέμα που ταλανίζει για δεκαετίες τη χώρα. Ακόμα και ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας έχει γίνει κοινωνός, στον περίγυρό του, φαινομένων αδικαιολόγητου πλουτισμού και προκλητικής φοροδιαφυγής. Αλλά και οι φορείς της παραγωγής πολιτικής στη χώρα, τα κόμματα, δεν μπορεί κάτι θα ξέρουν για χορηγίες και για πολιτικό χρήμα, έστω για κομματικά κουπόνια. Τότε γιατί ξαφνικά όλος αυτός ο παροξυσμός και η μαζική υστερία να βρούμε τον προδότη που μίλησε για αυτό το «πρωτοφανές» στον Γιούνγκερ;
Βιαστικός ο συνήθως προσεκτικός υπουργός Οικονομικών από τη μακρινή Αμέρικα έδειξε Καραμανλή το νεότερο. Η αντιπολίτευση θωρακίστηκε πίσω από τους «κύκλους» του πρώην πρωθυπουργού. Το ίδιο και ο άλλος πρώην, Κώστας Σημίτης, που δεν έκρυψε την οργή του καθώς και αυτός ούτε είπε αλλά και ούτε είδε ούτε και άκουσε τίποτα περί διαφθοράς στη χώρα.
Τελικά ο κακός αποκαλύφθηκε! Ο Γιούνγκερ δήλωσε ότι από το 2008 έκρουαν οι ευρωπαίοι τον κώδωνα εκτροχιασμού της οικονομίας και πως αναφερόταν σε δημόσιες δηλώσεις του νυν πρωθυπουργού περί διαφθοράς που πρέπει να αντιμετωπισθεί. Μήπως ήταν οι δηλώσεις μετά τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών για το θέμα της διαφθοράς; Και απλώς ξέχασε ότι και οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί, αλλά και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας έκαναν ανάλογες δηλώσεις; Προς τί λοιπόν αυτό το φρενοκομείο δηλώσεων και χαρακτηρισμών, και «δεν ήτο Ιούλιος» όπως θα έλεγε ο Ανδρέας Εμπειρίκος, να μας βαρέσει η ζέστη; Δεν είναι Ιούλιος είναι όμως προεκλογική περίοδος και όλοι παίζουν τα ρέστα τους.
Και επειδή πολλές πολιτικές καριέρες κινδυνεύουν να εξαερωθούν από τις απρόβλεπτες αντιδράσεις ενός κόσμου που δυναστεύεται, χωρίς να έχει πειστεί ότι έχει την κύρια ευθύνη για την κατάσταση που έφθασε η χώρα, το πολιτικό προσωπικό καταφεύγει σε δοκιμασμένες συνταγές πόλωσης και συσπείρωσης. Μόνο που σε εποχές κρίσης οι συνταγές συνήθως αποδεικνύονται μαντζούνια και απειλούν αυτούς που τα λανσάρουν, όπως στα παλιά γουέστερν, με πίσσα και πούπουλα.
Το άρθρο του Κώστα Χριστοφιλόπουλου δημοσιεύεται στην εβδιμαδιαία εφημερίδα “Χρήμα Τρίτη”
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
