Αν κάποιος ξένος παρατηρητής που δε γνωρίζει την κατάσταση της χώρας μας, αν και είναι αμφίβολο πια να υπάρχει τέτοιος, παρακολουθούσε το δημόσιο πολιτικό λόγο, προφανώς θα συμπέραινε ότι όλα κυλούν ομαλά, οι αντιπαραθέσεις είναι στα πλαίσια της καθημερινής πρακτικής και ρουτίνας,
η κυβέρνηση εφαρμόζει το πρόγραμμά της και η αντιπολίτευση κρίνει, περιμένοντας τη σειρά της να αναλάβει την εξουσία.
Ούτε κρίση, ούτε κίνδυνος αργεντινοποίησης, ούτε πόλεμος εν εξελίξει με τη διεθνή κερδοσκοπία, ούτε καν δεσμεύσεις στην τριμερή των δανειστών μας, καθώς με ιδιαίτερη ελευθεριότητα πολιτικά πρόσωπα, αντί για δανειστές τους χαρακτηρίζουν ύπουλους «κατακτητές». Μάλιστα άλλοι μιλάνε για σωτήριο μείγμα, και μαγικές συνταγές, άλλοι για πρωθυπουργό που μας οδήγησε στο μνημόνιο, το οποίο καταγγέλλουν εκ του ασφαλούς, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι όχι μόνο εκεί που είχαν φθάσει τα πράγματα δεν υπήρχε άλλος δρόμος, αλλά σε σύντομο χρονικό διάστημα η χώρα δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει.
Τελευταία μάλιστα όλο το πολιτικό φάσμα κάνει παιχνίδι με την κορυφαία θεσμική λειτουργία της δημοκρατίας, που είναι οι εθνικές εκλογές. Η κυβέρνηση για λόγους πειθαρχίας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, καθώς τα σκληρά μέτρα περνούν από ψηφοφορίες στη βουλή, διαψεύδει μεν κατηγορηματικά το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών, διαρρέοντας ταυτόχρονα στο φιλικό της Τύπο ότι όλα είναι ανοιχτά.
Η αξιωματική αντιπολίτευση που βλέπει ως εφιάλτη ένα τέτοιο ενδεχόμενο, γνωρίζοντας ή ελπίζοντας ότι η τρόικα δεν θα επιτρέψει να γίνουν εκλογές εν μέσω εφαρμογής του προγράμματος δημοσιονομικής σταθερότητας, λεονταρίζει για τους δικούς της λόγους κομματικής συσπείρωσης, αλλά και αποτροπής διαρροών στελεχών της προς πολιτικά όμορους χώρους, λέγοντας ότι είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμη για εκλογές.
Μάλιστα προτίθεται σύμφωνα με πληροφορίες και διαβάζοντας με το δικό της τρόπο τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων να αρχίσει επίμονα να ζητάει πρόωρες εκλογές, ελπίζοντας ότι έτσι θα φέρει σε δύσκολη θέση τον πρωθυπουργό. Αυτή είναι η εικόνα που παρουσιάζει ο πολιτικός κόσμος, εν αντιθέσει με τους πολίτες, οι οποίοι μετά το πρώτο σοκ που υπέστησαν όταν έμαθαν την πραγματική εικόνα της οικονομίας και την λήψη των πρώτων επώδυνων μέτρων, έκπληκτοι παρακολουθούν την ηγεσία της χώρας, πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων, να εξακολουθεί αμέριμνος να «διασκεδάζει πάνω στο ναυάγιο» σα να μην έχει τίποτα συμβεί.
Όλες δε οι δημοσκοπήσεις καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα. Φόβος για το μέλλον, απέχθεια για το δικομματισμό χωρίς οι μικροί να εισπράττουν τη φθορά, τεράστιο το ποσοστό των αναποφασίστων, ανασφάλεια για το μέλλον. Υπάρχει κάτι όμως που η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου συμφωνεί. Όχι σε πρόωρες εκλογές και πιστή εφαρμογή του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Όχι φυσικά επειδή θέλουν το μνημόνιο, γιατί δεν το θέλουν ούτε εκείνοι που αναγκαστικά το ψήφισαν, αλλά γιατί οι πολίτες αγωνιούν όπως φαίνεται για το συνολικό καλό, περισσότερο από τους επαγγελματίες πολιτικούς.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
