Αν παρακολουθήσει κάποιος τις αντιδράσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποφάσεων της έκτακτης Συνόδου Κορυφής θα διέκρινε μια κατ’ αρχήν αμηχανία, ιδίως από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και σε δεύτερο επίπεδο μια προσπάθεια απομείωσης της επιτυχούς ικανοποίησης των αιτημάτων της χώρας μας.
Στη ΝΔ μάλιστα ο υπεύθυνος για την οικονομία δεν απέφυγε τον πειρασμό να επαναλάβει για πολλοστή φορά ότι την όποια επιτυχή κατάληξη δεν μπορεί να την καρπωθεί ο πρωθυπουργός και η διαπραγματευτική προσπάθειά του, αλλά πρέπει να πιστωθεί και στο κόμμα του γιατί όπως είπε «εμείς τα είχαμε προτείνει πρώτοι!», ενώ ο κ. Σαμαράς επανέλαβε την πρότασή του για «αλλαγή των όρων του Μνημονίου», σημειώνοντας ότι «το κύριο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα είναι η ασφυξία που επιβάλλει το Μνημόνιο». Προφανώς η ανάσα που πήρε η χώρα από την απόφαση για την επιμήκυνση, τη μείωση του επιτοκίου και τη δυνατότητα απευθείας αγοράς ομολόγων από τον πάγιο μηχανισμό που θα δημιουργηθεί το 2013, δεν είναι για πανηγυρισμούς καθώς ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας είναι ακόμα μακρύς και δύσκολος.
Και ούτε θα περίμενε κανείς από τα κόμματα της Αριστεράς να αποδεχθούν οποιαδήποτε απόφαση, ακόμα και να μας χάριζαν το χρέος, τη στιγμή που θεωρούν την Ε.Ε. κλαμπ του καπιταλισμού που έχει στόχο «να επιβουλεύεται τις κατακτήσεις του λαού», κατακτήσεις φυσικά που απολαμβάνουν οι πολίτες μέσα στο υπάρχον και καταγγελλόμενο σύστημα. Όμως ένα αστικό κόμμα που έχει κυβερνήσει τη χώρα και που ίσως κληθεί στο μέλλον να το επαναλάβει, το να δείχνει δυσφορία όταν διαφαίνεται κάποια ελπίδα λύσης για το πρόβλημα της χώρας, και κυρίως να λειτουργεί καταγγελτικά για το σύνολο της προσπάθειας για έξοδο απ’ την κρίση, μπορεί να το κάνει αρεστό στο σκληρό πυρήνα των οπαδών του, στη μεγάλη πλειοψηφία όμως των πολιτών προκαλεί ουσιαστικά ανασφάλεια. Και αυτό φαίνεται στις μετρήσεις της κοινής γνώμης στις οποίες δείχνει ότι, παρά τη μεγάλη φθορά της κυβέρνησης, το ποσοστό της Ν.Δ. δεν λέει να ξεκολλήσει από τα χαμηλά, που έχει μετεκλογικά καθηλωθεί.
Αντιθέτως ο επικοινωνιακός αρχηγός του ΛΑΟΣ, παίζοντας διαρκώς υπέρ της σωτηρίας της χώρας και καταγγέλλοντας την κυβέρνηση κυρίως για παλινωδίες και ολιγωρίες, βλέπει διαρκώς τα ποσοστά του να ανεβαίνουν και τις φιλοδοξίες του για να κληρονομήσει την «πολυκατοικία» να φουντώνουν. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα ήταν φυσικό εκμεταλλευόμενος τη δύσκολη θέση που έχουν περιέλθει από τον άγονο καταγγελτικό λόγο, τόσο η αξιωματική αντιπολίτευση, όσο και η κομουνιστική αριστερά, ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος να μιλήσει για «φθηνή μεμψιμοιρία» καλώντας τους να «παραδεχθούν έστω και τώρα ότι ο αγώνας αυτός έχει ορατά πλέον αποτελέσματα», έτσι ώστε να «μπορέσουν να μετατραπούν αυτήν την κρίσιμη ώρα από αρνητές, σε εθνικά ωφέλιμους».