Μπορεί, η ανατριχιαστική πρόβλεψη του επικεφλής του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ ότι “η εθνική κυριαρχία της Ελλάδας θα περιοριστεί δραστικά”, και να ηχεί λυτρωτικά σε μερίδα Ελλήνων πολιτών!
Υπό την έννοια μιας ατεκμηρίωτης προσδοκίας ότι η εκχώρηση εξουσίας από τον τοπική σε μια υπερεθνική εξουσία θα επιλύσει διαχρονικά προβλήματα και εν τέλει θα υπηρετήσει καλύτερα το δημόσιο συμφέρον.
Πρόκειται όμως για απλή προσδοκία. Διότι επί της ουσίας ο περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας για τον απλό πολίτη συνεπάγεται την πλήρη απώλεια δημοκρατικού ελέγχου της εξουσίας. Καθώς, τα κέντρα λήψης των αποφάσεων θα βρίσκονται πέραν των ορίων δικαιοδοσίας των Ελλήνων, ουδείς μπορεί να διασφαλίσει ότι οι όποιες αποφάσεις θα είναι προς όφελος τους.
Για παράδειγμα, το Ταμείο που θα συσταθεί για να “αξιοποιήσει” τη δημόσια περιουσία που η τοπική εξουσία επί μακρόν δεν αξιοποίησε (αν δεν καταχράστηκε επιπλέον), δεν θα υπόκειται σε κοινοβουλευτικό έλεγχο. Κατ’ επέκταση, ο Έλληνας πολίτης δεν θα έχει κανένα λόγο, ούτε επί των προσώπων που θα το στελεχώσουν, ούτε επί των αποφάσεων που θα λαμβάνουν. Φαίνεται λοιπόν περισσότερο πιθανό πως οι αποφάσεις θα υπηρετούν τα ξένα κεφάλαια, κάτι που έσπευσε να επισημάνει ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, λέγοντας πως το σχέδιο διάσωσης προσφέρει μεγάλες ευκαιρίες για τη γερμανική οικονομία! Με απλά λόγια, προσφέρει “χρυσές ευκαιρίες” στα ισχυρά γερμανικά κεφάλαια.
Πρόκειται για θλιβερή εξέλιξη. Κυρίως για το ελληνικό κεφάλαιο κι όχι τόσο για τους απλούς Έλληνες πολίτες. Καλώς ή κακώς, η τοπική επιχειρηματική άρχουσα τάξη δεν κατάφερε να συνεργαστεί με την πολιτική ηγεσία, για να αξιοποιήσουν ό,τι ανεκτίμητο προσέφερε και προσφέρει η πλούσια Ελλάδα.
Είναι θλιβερό διότι, όπως και η πολιτική τάξη, έτσι και το ελληνικό κεφάλαιο δεν κατάφερε να δει πέρα από τα στενά τοπικά όρια τις “μεγάλες ευκαιρίες” που βλέπει ο Βόλφγκανγκ Σόιπλε για λογαριασμού του γερμανικού κεφαλαίου. Οι Έλληνες επιχειρηματίες, από τον πιο μεγάλο έως τον πιο μικρό, λειτούργησαν και λειτουργούν με περιχαρακώσεις και εγωισμούς σε μια λογική αλόγιστου ανταγωνισμού που εξαντλούνταν στην εξεύρεση τρόπων για να πλήξει ο ένας τον άλλον.
Είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις που παραμέρισαν εγωισμούς και συνεργάστηκαν αρμονικά με θαυμαστά αποτελέσματα. Είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις που συνένωσαν δυνάμεις για το κοινό όφελος τους. Για αυτό και σήμερα είναι ακόμα πιο θλιβερό να αντιλαμβάνεται κανείς πως είναι ευκολότερο για έναν Έλληνα επιχειρηματία ή πολιτικό να συνεργάζεται αρμονικά με ένα ξένο, παρά με ένα ομοεθνή του.
Ως εκ τούτου, ουδεμία έκπληξη και ελάχιστη αίσθηση προκαλεί η αναφορά του Γιούνγκερ.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
