του ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ
Και στο βάθος… μα τι άλλο; Εκλογές. Μιλάμε (αυτή την φορά) χωρίς προσχήματα και περιστροφές, για δημόσια ομολογία αποτυχίας των πολιτικών επιλογών της σημερινής κυβέρνησης και την λήψη νέων μέτρων, που είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο ότι δεν θα έχουν την τύχη των προηγούμενων.
Υπεραπλουστευτικά δεν θα περάσουν. Και δεν θα περάσουν διότι η κυβέρνηση του Γ.Παπανδρέου, μετά όσα ακούσθηκαν χθες κατά την πολύωρη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, από τους κυρίους Βενιζέλο, Σκανδαλίδη, Ρέππα και Χ. Καστανίδη, έχει πάψει να έχει την πολιτική νομιμοποίηση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ένας εκ των προαναφερόμενων υπουργών, ακούγοντας τον κ.Παπακωνσταντίνου να ξεδιπλώνει τις σκέψεις του, μίλησε για απώλεια εθνικής κυριαρχίας. Και δεν αναφερόταν στο σκηνικό που έχει στήσει από χθες η Τουρκία γύρω από το Καστελλόριζο. Μιλούσε για το πρόγραμμα. Το πρόγραμμα που σήμερα ο Γ.Παπανδρέου πρόκειται να εμπιστευθεί στον Αντ.Σαμαρά, ζητώντας την συναίνεσή του, την οποία ο ίδιος ήδη του αρνείται.
«Δύσκολο αλλά αναγκαίο βήμα», χαρακτηρίζει η κυβέρνηση την εκποίηση, προκειμένου να τιθασεύσει το έλλειμμα που δεν κατάφερε να χαλιναγωγήσει μέχρι σήμερα, με την ελληνική κοινωνία στην πλειοψηφία της να διατυπώνει και, δικαιολογημένα, σοβαρές επιφυλάξεις για το κατά πόσον οι ίδιοι που μέχρι σήμερα έπαιρναν ανά τρίμηνο νέα μέτρα και δεν τα κατάφεραν, θα τα καταφέρουν τώρα.
Για έναν σατανικό λόγο, έσοδα και δαπάνες, συνεχίζουν ν’ ακολουθούν την δική τους ανεξέλεγκτη πορεία, όπως και η ύφεση που εδώ και μήνες είναι δύσκολα μετρήσιμη.
Με έναν πρωθυπουργό που αδυνατεί να πείσει ακόμη και τους υπουργούς του και τα τσαλακωμένα, ταλαιπωρημένα προικιά της χώρας να τελούν ασμένως υπό πώληση, είναι δύσκολο να πιστέψει και ο πλέον καλοπροαίρετος σ’ αυτή την χώρα, ότι αυτή η κυβέρνηση θα συνεχίσει να ταλαιπωρεί και να ταλαιπωρείται επί μακρόν. Και μετά τον Γιώργο και τις μοναδικές διαπραγματευτικές του ικανότητες, τις οποίες φρόντισε για κάποιον περίεργο λόγο να μην μας τις καταστήσει ευδιάκριτες, ποιος; Ο Αντώνης Σαμαράς και η νέα, Νέα του Δημοκρατία; Πιθανώς, αν και δεν προκύπτει επί του παρόντος από πουθενά. Από μια κυβέρνηση επιφανών εξωκοινοβουλευτικών παραγόντων; Είναι ένα ενδεχόμενο, αν και επίσης ως εναλλακτική δεν φαίνεται να γίνεται ευμενώς δεκτή από την κοινή γνώμη.
Και οι πιστωτές; Το βέβαιον είναι ότι διαθέτουν τις υπογραφές που απαιτούνται για την διασφάλιση της αποπληρωμής ενός ειδεχθούς χρέους. Τις υπογραφές των Γιώργου Παπανδρέου και του υπουργού επί των οικονομικών του, που νομιμοποίησαν την δανειακή σύμβαση και μαζί μ’ αυτήν την επικίνδυνη περιδίνηση μιας ολόκληρης χώρας ακολουθώντας τις συνταγές του «Σοκ», που εμπνεύστηκαν χρόνια πριν τα παιδιά του Σικάγο…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
