Η χιονοστιβάδα της οικονομικοκοινωνικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα το τελευταίο διάστημα θα υπέθετε κάποιος που δεν γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα, ότι θα έθετε σε δοκιμασία παλιές λογικές και νοοτροπίες που ήταν οι κύριες αιτίες που μας οδήγησαν στο γκρεμό.
Ας πάρουμε ως παράδειγμα το θέμα αξιοποίησης του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Η έκταση που καλύπτει είναι το άθροισμα των εμβαδών του Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης και του Χάιντ Πάρκ του Λονδίνου. Η σκέψη να αξιοποιηθεί ένα μέρος ως επένδυση για να χρηματοδοτηθεί το μεγαλύτερο μέρος του ως χώρος αναψυχής, προκάλεσε αντιδράσεις από τους «συνήθεις υπόπτους» που παρεμβαίνουν να σώσουν τη χώρα από τους κακούς κυβερνήτες. Άλλοι μίλησαν για ξεπούλημα, άλλοι για καζίνο, άλλοι πρότειναν να μείνει όπως έχει για τις επόμενες γενιές! Δηλαδή σκουπιδότοπος; Ένα άλλο παράδειγμα είναι η μνημονιακή και αντιμνημονιακή φιλολογία! Ενώ όλοι συμφωνούν ότι αν δεν έμπαινε σε εφαρμογή το σχέδιο στήριξης της Κομισιόν και του ΔΝΤ, θα είχαμε κηρύξει στάση πληρωμών, εκεί που είχαν φτάσει τα πράγματα, ανεξαρτήτως ευθυνών που μας οδήγησαν εδώ, κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτοί κατέχουν τη μαγική συνταγή σωτηρίας της χώρας και την κρατούν ως επτασφράγιστο μυστικό να μη διαρρεύσει.
Ο πιο εύκολος και οφθαλμοφανής λαϊκισμός είναι η ρητορεία κατά του μνημονίου, όταν μάλιστα αυτό που αντιπροτείνεις δεν μπορεί να πείσει ούτε μικρά παιδιά. Το τρίτο παράδειγμα είναι οι αντιδράσεις των πρώην πρωθυπουργών και η επικοινωνιακή και ευκαιριακή προσπάθειά τους να προστατέψουν το έργο και την υστεροφημία τους. Την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε την άνευ λόγου και αιτίας, και με καθυστέρηση 24 ωρών «οργισμένη» αντίδραση του Κώστα Σημίτη για ένα θέμα ανύπαρκτο που απλώς ερμήνευσαν κατά το δοκούν κάποια ΜΜΕ, σε μια αυτονόητη τοποθέτηση του πρωθυπουργού.
Αλλά και ο Κώστας Καραμανλής έσπασε έστω και δια επιστολής τη σιωπή του για να μας διαφωτίσει, ότι το Βατοπαίδι που κατά δήλωσή του πριν δύο χρόνια είχε υποτιμήσει το μέγεθός του, τώρα πλέον δεν αποτελεί σκάνδαλο! Όπως φαίνεται κάποιοι είτε υποτιμούν τη νοημοσύνη μας ,είτε νομίζουν ότι στη χώρα δεν έχει αλλάξει τίποτα και κυρίως ότι μπορούν ακόμη να παρεμβαίνουν στα κοινά με όρους παρελθόντος, αδυνατώντας να ερμηνεύσουν την σημαντική σε μέγεθος αποστασιοποίηση των πολιτών από την πολιτική.
Το άρθρο του Κώστα Χριστοφιλόπουλου δημοσιεύεται στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΧΡΗΜΑ ΤΡΙΤΗ
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
