Διάγουμε δίχως αμφιβολία μια περίοδο γενικής κατάπτωσης και παρακμής από κάθε άποψη. Ο κατάλογος μακρύς και καταθλιπτικός.
Όλα αυτά τα αρνητικά δεδομένα καθίστανται υπεραρκετά για να δημιουργήσουν στην κοινωνία και ιδίως στα στρώματα εκείνα που πλήττονται περισσότερο και στη νέα γενιά, συναισθήματα βαθιάς απογοήτευσης για το σήμερα, ανασφάλειας για το αύριο και απαισιοδοξίας προς κάθε πιθανή έξοδο από την κρίση στο εγγύς μέλλον. Η ελπίδα σταδιακά χάνεται. Η παρούσα ηγεσία του τόπου είχε καλλιεργήσει υψηλές προσδοκίες για καλύτερες ημέρες γι’ αυτό και εξελέγη πανηγυρικά. Πολύ σύντομα χαμήλωσε τον πήχη και ακύρωσε τον ίδιο της τον εαυτό, λαμβάνοντας πρωτοφανείς αποφάσεις που «πόνεσαν» και προκάλεσαν ισχυρές αντιδράσεις.
Παρόλ’ αυτά, η πλειοψηφία των πολιτών με αξιοσημείωτη ωριμότητα έδειξε να αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα των έκτακτων επιλογών και συνέχισε να τη στηρίζει, παρά την αθέτηση δεσμεύσεων που αγγίζουν τον πυρήνα του προεκλογικού της προγράμματος για το οποίο και ψηφίστηκε.
Ωστόσο, συμπληρώνονται οχτώ μήνες διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ και το όραμα «για την Ελλάδα της ευημερίας, της ανάπτυξης, της ισονομίας και της δικαιοσύνης» όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο Γιώργος Παπανδρέου πριν γίνει πρωθυπουργός παραμένει από θολό ως ανύπαρκτο. Μόνο άδικα μέτρα και επώδυνες περικοπές έχουν δει μέχρι στιγμής οι πολίτες και τίποτε άλλο. Είναι όμως επιτακτική ανάγκη να αρχίσουν να βιώνουν ότι υπάρχει προοπτική, ότι οι θυσίες δεν πάνε χαμένες, ότι η κρίση μπορεί να εξελιχθεί σε ευκαιρία.
Ο λαός χρειάζεται επιτέλους να νιώσει τη στήριξη της Πολιτείας, γιατί η οργή του θα συμπαρασύρει αθώους και ενόχους και από την πλευρά της η κυβέρνηση οφείλει να πείσει και να κάνει πράξη το εθνικό σχέδιο αναγέννησης και ανασυγκρότησης που διαρκώς εξαγγέλλει και μονίμως αναβάλλει να υλοποιήσει. Ο χρόνος έχει αρχίσει να εξαντλείται…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
