Ο ΟΜΦΑΛΙΟΣ ΛΩΡΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ

Μοίρασε το

του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΑΥΡΙΔΗ

{qtube vid:=jd116hoJlXQ}

Η αυτοκριτική ανέκαθεν υφίσταται ως μια υγιής διαδικασία για κάθε άνθρωπο που φτάνει σε ένα κομβικό σημείο του βίου του και αναζητά μια νέα αρχή. Στην πολιτική η έννοια της αυτοκριτικής υφίσταται, μάλλον, ως μια διαδικασία αποποίησης ευθυνών ή μεταφορά τους σε τρίτους. Ίσως για αυτό όταν ορισμένοι πολιτικοί εκφράζονται με αυτοκριτική διάθεση χρησιμοποιούν πρώτο πληθυντικό.

Πρόκειται προφανώς για, πολιτικά αποδεκτή, υπέρβαση που δικαιολογεί τον τρόπο που την περασμένη Παρασκευή στην Βουλή, κατά τη συζήτηση του πορίσματος της Εξεταστικής Επιτροπής για την υπόθεση της Siemens, ο Χάρης Καστανίδης έβαλε εναντίον του Κώστα Σημίτη.

Μπορεί ο υπουργός Δικαιοσύνης να επέκρινε τον πρώην πρωθυπουργό ότι το 1996 απέρριψε τις εισηγήσεις του για αλλαγή του θεσμικού πλαισίου στις δημόσιες προμήθειες, πλην όμως το έπραξε κομψά λέγοντας πως “θα ήταν διαφορετικό το μέλλον του τόπου, διαφορετική η θεσμική θωράκιση της Δημοκρατίας, αν τότε είχαμε αποδεχτεί όλος ο πολιτικός κόσμος μια διαφορετική λειτουργία στο καθεστώς προμηθειών και έργων… Δεν το πράξαμε”.

Την ίδια όμως στιγμή που ο Χάρης Καστανίδης συμπεριελάμβανε και τον εαυτό του σε όσους …δεν το έπραξαν, κατέθετε στα πρακτικά της Βουλής την αλληλογραφία που είχε την επίμαχη περίοδο με τον Κώστα Σημίτη. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι αποκαλύψεις Καστανίδη προκάλεσαν κομφούζιο στην αίθουσα και βρήκαν περίοπτη θέση στα κεντρικά δελτία ειδήσεων των οκτώ.

Το ερώτημα ωστόσο είναι αν θα πρέπει να επικεντρώσει κανείς την προσοχή του στη (αυτο)κριτική διαθέση Καστανίδη έναντι του Κώστα Σημίτη ή στην ουσία του θέματος που αναδεικνύει.

Τι είναι ποιο σημαντικό; Οι λόγοι και οι αιτίες της συστηματικής αποδόμησης και απαξίωσης ενός πρώην πρωθυπουργού που κάποτε θεωρούνταν “επιτυχημένος με μεγάλο και σημαντικό έργο”, ή η αλλαγή του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου που “δεν αποκόπτει τον ομφάλιο λώρο μεταξύ κράτους, πολιτικής και επιχειρηματιών”, όπως χαρακτηριστικά και ..αυτοκριτικά τόνισε ο Χάρης Καστανίδης;

Και τι άραγε προσθέτουν στο δημόσιο διάλογο σήμερα, οι τυχόν αστοχίες ή παραλείψεις ενός πρωθυπουργού που σταμάτησε να κυβερνά τη χώρα επτά χρόνια πριν και από τότε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις και τρεις κυβερνητικές θητείες δυο διαφορετικών κομμάτων; Ίσως το μόνο άξιο προβληματισμού είναι η διαπίστωση της παροιμιώδους ανθεκτικότητας ενός θεσμικού πλαισίου που αποδεδειγμένα έβλαψε το δημόσιο συμφέρον.

Υπό αυτή την έννοια είναι άξιος συγχαρητηρίων ο Χάρης Καστανίδης που το ανέδειξε – έστω και με αυτόν τον τρόπο – καθώς, πέραν των ποικίλων σχολίων που προκάλεσε, θα του δοθεί η ευκαιρία να διορθώσει τώρα, ένα νόμο που δεν του επιτράπηκε να διορθώσει, 15 χρόνια νωρίτερα.

 

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου