Φουντώνει το τελευταίο διάστημα η αντιπαράθεση μεταξύ των υποστηρικτών της αναγκαιότητας του μνημονίου και εκείνων που αντιτίθενται σε αυτό, θεωρώντας ότι υπήρχε και άλλος δρόμος και απ’ ότι φαίνεται μέχρι τουλάχιστον τις αυτοδιοικητικές εκλογές η συζήτηση θα συνεχιστεί σε υψηλούς τόνους.
Εκτός φυσικά απ’ την κυβέρνηση που έλαβε την απόφαση για δανεισμό από την Ε.Ε., ΕΚΤ και ΔΝΤ, υπό τη δαμόκλειο σπάθη της άμεσης χρεοκοπίας και είναι φυσικό να υποστηρίζει την επιλογή της, το σύνολο σχεδόν των ευρωπαίων εταίρων μας θεωρεί ότι η Ελλάδα έχει μπει σε δρόμο νοικοκυρέματος και αναγνωρίζει ότι τους τέσσερις μήνες εφαρμογής του μνημονίου, παρά τα προβλήματα και τις αντιδράσεις, έχει ξεκινήσει ένα ευρύ πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και δεκαετίες.
Αλλά ακόμα και οι πολίτες εκείνοι που άμεσα πλήττονται από τα σκληρά μέτρα φαίνονται πεπεισμένοι ότι η κατάσταση συσωρευτικά είχε φτάσει στο απροχώρητο και όπως δείχνουν οι μετρήσεις που έχει στη διάθεσή της η κυβέρνηση, στηρίζουν σε αρκετά μεγάλα ποσοστά την αναγκαιότητα των αλλαγών. Από την άλλη πλευρά υπάρχει ο αντίλογος που στηρίζεται κυρίως στο ότι θα έπρεπε να ακολουθηθεί ένα άλλο μείγμα πολιτικής, ώστε να μη στεγνώσει η αγορά και να στηριχθεί η ανάπτυξη.
Αυτό αποτελεί και το σημείο στο οποίο στέκεται η αξιωματική αντιπολίτευση για να κριτικάρει το σχέδιο σταθερότητας. Και αυτό ακούμε από στελέχη της Ν.Δ. όπως ο κ. Σταϊκούρας ο οποίος σε ραδιοφωνική του συνέντευξη την Παρασκευή αναγνώρισε ευθαρσώς ότι εκεί που είχαν φτάσει τα πράγματα το μνημόνιο ήταν τη δεδομένη στιγμή μονόδρομος, εστιάζοντας βέβαια στην κριτική που ασκεί το κόμμα του, που θεωρεί ότι φθάσαμε στο παρά ένα, λόγω ολιγωριών τους πρώτους μήνες διακυβέρνησης απ’ το ΠΑΣΟΚ.
Μέχρι εδώ δεν νομίζω να υπάρχει σώφρων πολίτης που να διαφωνεί κάθετα είτε με τη μία είτε με την άλλη λογική. Ωστόσο η φράση του Α. Σαμαρά στη Δ.Ε.Θ. ότι υπάρχει δυνατότητα μηδενισμού του ελλείμματος μέσα στο 2011 με την οικονομική πρόταση του κόμματός του, αλλά και η δημόσια διαφωνία του ευρωβουλευτή Θ. Σκυλακάκη που οδήγησε στη διαγραφή του, προκάλεσε ένα νέο γύρο συζητήσεων γύρω από την αξιοπιστία της πολιτικής στη χώρα μας και το φόβο ανακύκλωσης του επικίνδυνου πλέον λαϊκισμού από ένα κόμμα μάλιστα εξουσίας.
Φυσικό ήταν να υπάρξουν αντιδράσεις είτε έμμεσες είτε άμεσες. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος άδραξε την ευκαιρία να αναδείξει ως ανέφικτη τη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο διοικητής της τράπεζας της Ελλάδος είπε ότι το πρόγραμμα δανεισμού αποτελεί μοναδική ευκαιρία για τη χώρα και ο γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ και πρώην πρόεδρος της Εμπορικής Τράπεζας Γιάννης Στουρνάρας όταν ερωτήθηκε από δημοσιογράφο δήλωσε έκπληκτος και δεν πίστευε στ’ αυτιά του λέγοντας «Τί να σας πω, εάν όντως ειπώθηκε, δεν υπάρχει τρόπος να γίνει… Ίσως, εάν μειώναμε μισθούς και συντάξεις κατά 50%, εάν απολύαμε τους μισούς δημοσίους υπαλλήλους…».
Έχουμε πολλές φορές επισημάνει ότι οι κρίσιμες συνθήκες που βιώνει η χώρα πρέπει όλους να μας κάνουν πιο προσεκτικούς και έχουμε ασκήσει σκληρή κριτική σε κυβερνητικά στελέχη που περισσότερο μιλούν παρά πράττουν. Το ίδιο ισχύει και για την αντιπολίτευση που πρέπει να δείξει την υπευθυνότητα που επιβάλλει και ο συνταγματικός ρόλος της και η κατάσταση της χώρας. Γιατί οι χειμαζόμενοι πολίτες έχουν και γνώση και μνήμη και απαιτούν απ’ αυτούς που τους ζητούν να αλλάξουν νοοτροπία, να αλλάξουν πρώτα οι ίδιοι.
Το άρθρο του Κώστα Χριστοφιλόπουλου δημοσιεύεται στην εβδομαδιαία εφημερίδα “ΧΡΗΜΑ ΤΡΙΤΗ”
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
