της ΠΕΝΝΥΣ ΜΠΑΛΙΟΥΣΗ
Ο Γιώργος Παπανδρέου έλεγε προεκλογικά: “Λεφτά υπάρχουν”. Δεν ήταν ο μόνος που το ήξερε. Όταν ήρθε στην εξουσία αναρωτήθηκε: “Που είναι τα λεφτά;” Έτσι έβαλε κάποιους να αρχίσουν να ψάχνουν…
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου ηγείται της προσπάθειας. Ψάχνει λεφτά για να γεμίσει τα άδεια ταμεία του κράτους. Σε πρώτη φάση τα μάζεψε, από μισθωτούς και συνταξιούχους. Ήταν το εύκολο. Τα δύσκολα έπονται…
Πριν από λίγες μέρες διέταξε διαχειριστικούς ελέγχου σε ΤΕΙ, νοσοκομεία, δημοτικές κι άλλες δημόσιου χαρακτήρα επιχειρήσεις. Διέταξε κι ΕΔΕ κατά υπαλλήλων των υπηρεσιών που προϊσταται, ΔΟΥ, τελωνεία και πάει λέγοντας. Διέταξε και να πληρωθούν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές μεγαλοοφειλετών, αλλιώς απειλεί να βγάλει στο σφυρί την περιουσία τους. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα…
Ο κόσμος περιμένει. Όλος αυτός ο κόσμος που είδε σε μια νύχτα το εισόδημα του να μειώνεται από τις “σκληρές” αποφάσεις της κυβέρνησης περιμένει, τουλάχιστον, να αποκατασταθεί το περί δικαίου αίσθημα. Να υλοποιηθεί ό,τι σε (μετεκλογικά) λόγια υποσχέθηκε ο Παπανδρέου: “Την κρίση θα την πληρώσουν όλοι στο μέτρο που τους αναλογεί”.
Όσο καθυστερεί η …καταβολή του αντιτίμου. Όσο ο αγώνας υπέρ της διαφάνειας, κατά της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής θα μένει ένα …(επικοινωνιακά) πουκάμισο αδειανό, τόσο θα γεμίζει το μπαλόνι της λαϊκής δυσφορίας και αγανάκτησης. Ο μισθωτός του δημοσίου δεν μπορεί να αντικαταστήσει το εισόδημα που έχασε. Ο συνταξιούχος δεν έχει τη δυνατότητα να συμπληρώσει την κουτσουρεμένη σύνταξη.
Έχει όμως μια δυνατότητα αντίδρασης. Να “μαυρίσει” στις επόμενες εκλογές εκείνον που του πήρε και δεν του έδωσε τίποτα πίσω. Εκείνον που πήρε μόνον απ’ αυτόν. Έτσι, λειτουργούν οι λεγόμενες σύγχρονες δημοκρατίες. Κι εκλογές έρχονται σύντομα, είτε μονές, είτε “διπλές”…
Η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν έχει λόγο να μην πράξει όσα υποσχέθηκε. Εκτός κι αν δεν μπορεί. Αλλά προτού αρχίσουν οι δημεύσεις κι οι πλειστηριασμοί των καταχραστών δημόσιου χρήματος και των μεγαλοοφειλετών, χρειάζεται επίδειξη πολιτικής αποφασιστικότητας και σε περιπτώσεις πολιτικών προσώπων που αποδεδειγμένα καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα.
Η πολιτική ηγεσία του τόπου πρέπει να αρχίσει την εκκαθάριση από το πολιτικό της προσωπικό. Να δώσει ο πολιτικός κόσμος, πρώτος, το παράδειγμα. Διότι δεν νοείται ο κλέφτης να ζητά το λόγο απ’ έναν άλλο κλέφτη, επειδή έκλεψε. Κι ως γνωστό, το μεγάλο φαγοπότι ξεκίνησε από εκείνους που κατείχαν την πολιτική εξουσία κι έδωσαν το παράδειγμα και σε άλλους, που μπόρεσαν, να το ακολουθήσουν.
Πλέον ήρθε η ώρα για την αντίστροφη πορεία. Αν μπορεί ποτέ να υπάρξει. Αλλά για αυτό υπάρχει η δημοκρατία. Για να διορθώνει εσφαλμένες πορείες…