Η υπόθεση με τη Χρυσή Αυγή έχει μια λογική και αναμενόμενη πλευρά και μια παράλογη, τουλάχιστον φαινομενικά. Η λογική και αναμενόμενη πλευρά είναι η καταδίκη της ΧΑ από όλα τα κόμματα. Η ομόφωνη καταδίκη του ναζισμού. Η παράλογη πλευρά είναι ότι καταγγέλλουν το κόμμα, την ηγεσία, της Χρυσής Αυγής αλλά δεν μιλάνε για τους ψηφοφόρους της.
Κανείς δεν μιλάει για φασιστικό ή ναζιστικό κίνημα με λαϊκή βάση, ευρεία βάση αν κρίνουμε από τις δημοσκοπήσεις. Είναι μια μαγική εικόνα. Το κόμμα είναι επικίνδυνο αλλά οι ψηφοφόροι; Όλοι τους αγνοούν, σαν να μην υπάρχουν. Το ερώτημα όμως είναι κρίσιμο: Αν οι ψήφοι στη ΧΑ συγκροτούν λαϊκό κίνημα, φασιστικό ή ναζιστικό, τότε είναι πραγματικός ο κίνδυνος για τη Δημοκρατία. Αν όμως δεν είναι έτσι τότε ο θόρυβος περί την ΧΑ δεν αποβλέπει στη σωτηρία της Δημοκρατίας αλλά έχει άλλες αιτίες και στόχους.
Η Δημοκρατία κινδυνεύει μόνο αν η ΧΑ μπορεί να κινητοποιήσει τους ψηφοφόρους της για να εξυπηρετήσει τους διακηρυσσόμενους σκοπούς της. Αλλιώς είναι τσόφλι χωρίς αυγό. Οι δεξιοί σιωπούν- ευλόγως, θα πουν κάποιοι. Η ίδια η ΧΑ δεν ισχυρίζεται ότι όσοι την ψηφίζουν είναι οπαδοί που τους προστάζει και εκείνοι ακολουθούν. Τέλος, σιωπούν και όσοι, θεσμικοί ή παραθεσμικοί, έχουν την καραμέλα «των ταξικών αναλύσεων» στο στόμα και δεν την χορταίνουν. Μωρά παιδιά, όπως λέμε μωρές παρθένες.
Γι’ αυτό και η ίδια η ΧΑ αποφεύγει να παραστήσει τον αρχηγό των ψηφοφόρων της. Αντίστροφα, οι αντίπαλοι της ΧΑ χάνουν αξιοπιστία επειδή επισείουν ανύπαρκτο κίνδυνο, διογκώνοντάς τον. Έτσι ο κόσμος ακούει βερεσέ όσα του λένε. Και όταν ο κόσμος δεν δίνει σημασία σε ότι λες για την ΧΑ τότε έχεις αφήσει ανοιχτό το δρόμο να την ψηφίσει. Ο κόσμος ψηφίζει ΧΑ επειδή δεν αισθάνεται ότι αποτελεί απειλή για το πολίτευμα, πιστεύει, όμως, (και δεν φταίει ο κόσμος αν αυτό είναι λάθος) ότι αποτελεί απειλή για όσους ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση. Όποιος αμφιβάλλει για την οργή του κόσμου και τις διαθέσεις του δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στις αντιδράσεις του για το κλείσιμο της ΕΡΤ-η δημοσκόπηση ότι η πλειοψηφία είναι υπέρ του κλεισίματος είναι περυσινή, όπως τα ξινά σταφύλια. Ο πολύς κόσμος, αυτή τη στιγμή, όταν φέρνει στο νου του το πρόσωπο του Κακού, βλέπει τη Μέρκελ, όχι τον Μιχαλολιάκο. Βλέπει τους τρεις ηγέτες της κυβέρνησης και την Τρόϊκα. Το πρώτο σημαντικό λάθος της ΧΑ είναι ότι ταυτίστηκε με την κυβέρνηση υποστηρίζοντας το κλείσιμο της ΕΡΤ.