Η XΘEΣINH μέρα φαίνεται πως θα μείνει ιστορική όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την Ευρώπη ολόκληρη. Ο πρωθυπουργός έδειξε ότι δεν μπορεί μόνος και με το κόμμα του να πάρει τις δύσκολες αποφάσεις. Hλθε το τέλος εποχής για τα κόμματα και τους πολιτικούς που κυβέρνησαν επί 37 χρόνια με πλάγιο λόγο και φτιασιδωμένα επιχειρήματα.
Οι Ευρωπαίοι ξέρουν τώρα πως ο ελληνικός λαός δεν είναι εύκολος και πειθήνιος συνεργάτης. Η de facto προϋπόθεση των κ. Ρεν, Γιούνκερ, Μέρκελ κ.λπ. πως θα συνεχίσουμε να ψηφίζουμε κάθε μνημόνιο με όρους «χύμα», θα τους προξενεί πονοκέφαλο για πολλές νύχτες ακόμη, μέχρι να άρουν τις ρήτρες χρηματοδότησης εναντίον μας ή να κάνουν το απονενοημένο διάβημα διάλυσης της Ε.Ε.
Eνα είναι βέβαιο. Στο εσωτερικό μέτωπο επικρατεί απόλυτη πολιτική, οικονομική, κοινωνική και επιχειρηματική αβεβαιότητα, η οποία δεν μπορεί να συνεχιστεί ούτε μία μέρα ακόμη. Δεν υπάρχει κανένας αμέτοχος στην προσπάθεια να βρεθεί η σωστή και εφικτή λύση. Οι βουλευτές, οι αγανακτισμένοι, οι συνδικαλιστές, οι επιχειρηματίες, όλοι έχουν υποχρέωση να συνεργασθούν για να υπάρξει μία νέα εθνική συνεννόηση. Οι πολίτες έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στους πολιτικούς θεσμούς. Η δημοκρατία, που έχει λύσεις για όλες τις συνθήκες, συνθλίβεται κάτω από τις ταμειακές προθεσμίες που επιβλήθηκαν έξωθεν.
Η χώρα δεν έχει καν στη διάθεσή της τον παραμικρό χρόνο για να διευθετήσει τις πολιτικές και κοινωνικές διαφορές της με προσφυγή στον λαό. Η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος κατάφερε μέσα σε ελάχιστο διάστημα να εκπέμψει πολλά αντιφατικά μηνύματα, να χάσει πολύτιμο χρόνο και να δημιουργήσει εστίες απορίας και απραξίας, ακόμη και αντίδρασης ανάμεσα στους παράγοντες άσκησης της κυβερνητικής πολιτικής. Η αντιπολίτευση δείχνει ότι δεν έχει καμία πρόθεση να στηρίξει κανένα μέτρο της κυβέρνησης εφόσον δεν ικανοποιούνται πολύ σκληρές και ενίοτε αλληλοσυγκρουόμενες προϋποθέσεις.
Oλη η πολιτική ηγεσία (και όχι μόνο η παρούσα κυβέρνηση) έχει την απόλυτη ευθύνη για τέσσερα χαμένα χρόνια ανάπτυξης και προόδου. Από το 2007 έβλεπαν τη θύελλα που ερχόταν. Γνώριζαν ότι η παγκόσμια κρίση θα χτυπήσει και την Ελλάδα, καταλάβαιναν ότι δεν μπορούμε να ξοδεύουμε τον διεθνή δανεισμό σε μισθούς και συντάξεις δημοσίων υπαλλήλων και σε ένα σπάταλο κράτος. Από το 2007 δεν έχει μπει δεκάρα ως επένδυση στη χώρα. Ταυτόχρονα οι Eυρωπαίοι εταίροι και οι τράπεζες που μας δάνειζαν αφειδώς έβλεπαν πως στραβώνουμε από τον δρόμο της ορθής διακυβέρνησης, αλλά οι επίτροποι έδιναν πιστοποιητικό καλής συμπεριφοράς στις ελληνικές κυβερνήσεις. Τώρα οι επίτροποι και οι τραπεζίτες δείχνουν ανείπωτη αυστηρότητα και περιμένουν να εισπράξουν τα σπασμένα σε ένα δύο χρόνια, ενώ οι νουνεχείς φωνές των Eυρωπαίων δεν παύουν να προτείνουν βοήθεια για ανάπτυξη και 10 – 20 χρόνια επιστροφής των χρεών.
Και φτάσαμε, χθες Τετάρτη, να ξαναζούμε ώρες του Ιουλίου 1974. Eνα πρωτοφανές αίσθημα κενού εξουσίας και με ολόκληρη την χώρα κολλημένη στις τηλεοράσεις περιμένοντας ένα διάγγελμα. Hλθε λοιπόν η ώρα να μιλήσει ο ελληνικός λαός με τους σημερινούς του εκπροσώπους ή και τους αυριανούς αν χρειαστεί. Hλθε επίσης η ώρα για την Ευρώπη να σκεφτεί και αυτή σοβαρά πως το διαρκές κούνημα του δαχτύλου σε έναν ολόκληρο λαό εντίμων, εργατικών και συνειδητών πολιτών δεν αποτελεί άσκηση οικονομικής πολιτικής.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
