του ΓΙΑΝΝΗ ΣΙΔΕΡΗ
Μια χάρτινη τίγρης (που έλεγε και ο πρόεδρος Μάο για τον Ιμπεριαλισμό, αλλά αυτός αποδείχτηκε ανθεκτικός) πλανιέται χρόνια και χρόνια στη ζούγκλα της δημόσιας ζωής, δημιουργώντας μύθους και ψευδείς εντυπώσεις για την δύναμή της. Είναι η χάρτινη τίγρης των ΜΜΕ!
Όντως η παντοδυναμία των ΜΜΕ, που δημιουργεί μια ψευδή συνείδηση στην κοινωνία, που καθοδηγεί την σκέψη, τις επιλογές, την πολιτική στάση, τον τρόπο ζωής, που εν τέλει, κατασκευάζει «υπηκόους», είναι μια πραγματικότητα. Κοινωνιολόγοι, δημοσιολόγοι, ειδικοί της εμπορικής και πολιτικής προπαγάνδας, κοινωνικοί ψυχίατροι και κοινωνικοί ανθρωπολόγοι, μελλοντολόγοι (επιστήμονες ,όχι οι δικοί μας των …090), και άλλες σούπερ-ντούπερ μοντέρνες ειδικότητες , έχουν εγκύψει και διερευνούν την επίδρασή τους στην κατασκευή του Μαζικού ανθρώπου.
Αυτά όμως ες Εσπερίαν. Εδώ – ευτυχώς ακόμα – είναι Μπαλκάνια, «δεν είναι παίξε γέλασε». Εδώ το σύννεφο που πλανιέται πάνω από τη χώρα, και θεωρείται ότι επηρεάζει τις πολιτικές επιλογές, είναι η διαπλοκή και οι δημοσιογραφικοί δίαυλοι που διαθέτει, ώστε να διοχετεύει τις θελήσεις της στο κοινωνικό σύνολο! Ετσι άλλωστε πιστεύουν οι εκδότες και τα δημοσιογραφικά πουλέν τους (και κορδακίζονται) καθώς και οι πολιτικοποιημένοι αναγνώστες, θεατές και ακροατές, και εξεγείρονται.
Είναι άραγε έτσι;
Αν κάνουμε βουτιά στο χρόνο και πάμε στο βρώμικο 89 θα δούμε ότι ο, πάλαι ποτέ ένδοξος, Ανδρέας, σερνόταν ανήμπορος και ντροπιασμένος στα ειδικά δικαστήρια, με το πολιτικό προσωπικό της χώρας σε μια ανήκουστη συμμαχία, των πρώην κυνηγημένων με τους κυνηγούς τους, να έχει συνασπισθεί εναντίον του. Τους ίδιους καιρούς σύμπας τύπος της χώρας έριχνε απύθμενη χολή εναντίον του και εναντίον του κόμματός του.
Στο ΠΑΣΟΚ είχε μείνει ως στήριξη μόνο η Αυριανή, που περισσότερο κακό του έκανε αφού απομάκρυνε από το κόμμα μετριοπαθή κεντρώα στρώματα και του έμεναν μόνο οι ταλιμπάν του μακαρίτη Μένιου. Και όμως, ο Μητσοτάκης χρειάστηκε τρεις αναμετρήσεις για να γίνει πρωθυπουργός παρά την θερμή στήριξη ακόμη και των παραταξιακών πασοκικών μέσων («Επεσε ο φαύλος» ήταν για τον Αντρέα ένας από τους τίτλους …εθνικής «πασοκικής» εφημερίδας το ΄89!).. Στις εκλογές του ΄93 ο άρρωστος Αντρέας επανήλθε τροπαιοφόρος με 170 έδρες! Όχι, δεν είχε τα ΜΜΕ μαζί του. Του επαναπρόσφεραν στήριξη αφότου οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι οδεύει σε περιφανή νίκη… Είχε όμως μαζί του τον κόσμο του κόμματός του, την ιστορική μνήμη που κουβαλούσε η ευρύτερη παράταξή του, τους αγώνες της από την εποχή του μεσοπολέμου, την αίσθηση που αποκόμισαν ευρύτερα στρώματα ότι συντελέστηκε ένα βρώμικο πολιτικό παιχνίδι εις βάρος του – και βέβαια την αγαρμποσύνη με την οποία πολιτεύτηκε ο Μητσοτάκης (το ΄χει αυτό ο άνθρωπος).
Το 2004 ο πακτωλός των χρημάτων έρρεε απρόσκοπτος και πλουσιοπάροχος από τα ταμεία της Ε.Ε. Τα δημόσια έργα ήταν στο μεσουράνημά τους, οι κατά Καραμανλή «νταβατζήδες» (είδατε τι …αλύπητα τους χτύπησε;) ενθυλάκωναν μυθώδη ποσά. Λογικό τα Μέσα τους να στηρίζουν τον Σημίτη – είχαν εφεύρει μάλιστα και την παγκόσμια πρωτοτυπία να τον παρουσιάζουν ως «καταλληλότερο» για να του προσδώσουν ένα ακόμα συγκριτικό πλεονέκτημα. (σ.σ. δεν υπήρχε πουθενά στον κόσμο δημοσκόπηση με ερώτημα για τέτοιο προσόν. Ηταν ελληνική πατέντα για χάρη του Σημίτη!). Αποτέλεσμα όλης αυτής της ολόπλευρής στήριξης ; Ο Σημίτης έχασε …μετ’ επαίνων και ο «μη καταλληλότερος» Καραμανλής έγινε πρωθυπουργός…
Φθινόπωρο του 2007, το ΠΑΣΟΚ χάνει εκ νέου τις εκλογές, ο ΓΑΠ αμφισβητείται παντοειδώς, ο Βενιζέλος από το Ζάππειο σηκώνει παντιέρα αρχηγίας και η ναυαρχίδα του συγκροτήματος σαλπίζει την επομένη από το πρωτοσέλιδό της στον Παπανδρέου : «Παραιτηθείτε κε Πρόεδρε». Αυτό και μόνο έφτασε να αναβιώσει τραυματικές εμπειρίες στον απλό κόσμο της κεντροαριστεράς. Θύμησες παλιές και οργή εξαπλώθηκαν σαν τη φωτιά – σαν εκείνη τη φωτιά με την οποία ο λαός οργισμένος έκαιγε εφημερίδες στη Χρήστου Λαδά το ΄65 – και ο πολλαπλώς στραπατσαρισμένος ΓΑΠ, εξελέγη εκ νέου αρχηγός, παρά την φανατική στήριξη των μεγάλων παραταξιακών Μέσων- και ειδικά των μεγάλων ονομάτων τους από τηλεοράσεως – στον Βενιζέλο.
Εκλογές 2009, τα παραταξιακά έντυπα με χλιαρή στήριξη στον ΓΑΠ, με εμφανή ανοχή στον Καραμανλή – που αφού τα έκανε μπάχαλο την κοπάνισε. Μετά τις νικητήριες εκλογές τα Μέσα στήριξαν τον νυν πρωθυπουργό – αφενός λόγω της «υπαρξιακής» τους ανάγκης να μην αποκόπτονται από το κοινό τους, αφετέρου επειδή διέπονται από την διαχρονική ρήση που αποδίδεται στον Μποδοσάκη «εμείς είμαστε πάντα με το γκουβέρνο» – πολύ περισσότερο όταν έχουν και δουλειές να κάνουν με αυτό…
Τελευταίο πρόσφατο παράδειγμα η διαμάχη Ντόρας – Σαμαρά για την αρχηγία της ΝΔ. Τα Μέσα έκλειναν το μάτι στη Ντόρα, η εκλογή πήγε στην βάση της ΝΔ όπου λειτούργησε η επιλογή του «δικού μας παιδιού», ό,τι και να έλεγαν τα Μέσα.
Τι δηλοί ο μύθος; Ότι στην Ελλάδα, σε μια χώρα έντονης πολιτικοποίησης και φορτισμένης ιστορικής μνήμης, τα ΜΜΕ ποτέ ως τώρα δεν έχουν μπορέσει να καθοδηγήσουν τις εξελίξεις. Όποτε το επιχείρησαν απέτυχαν οικτρώς και εκ των υστέρων – δεύτερα και καταϊδρωμένα – αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν την ήδη διαμορφωμένη από τον λαό τάση!
Η δύναμη τους είναι χάρτινη και περικλείει έναν κατασκευασμένο μύθο …
ΥΓ: Σαφώς μπορούν να καθοδηγούν πολιτικούς δι΄ ίδιον όφελος, αλλά αυτό το πετυχαίνουν εκ των υστέρων, αφού πρώτα ο λαός τους αναδείξει στην εξουσία…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
