ΜΥΘΟΙ ΣΕ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΑ …ΜΑΓΟΥ

Μοίρασε το

της ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΠΑΠΑΔΟΓΕΩΡΓΑΚΗ

Ο χρόνος μιας μέρας είναι απόλυτα καθορισμένος. Μόλις 24 ώρες! Τόσος είναι ο χρόνος που έχει στη διάθεση του ένας άνθρωπος για να διαχειριστεί τις επαγγελματικές και τις προσωπικές του υποθέσεις. Ο χρόνος δεν αλλάζει. Ίσως να αλλάζει ο τρόπος. Ίσως οι ικανότητες κι οι δεξιότητες να είναι διαφορετικές.

 Όμως και πάλι. Υπάρχει ένα όριο. Δεν χρειάζεται να έχει κανείς ιδιαίτερες επιστημονικές γνώσεις για να κατανοήσει τη φυσική δυνατότητα ή αδυναμία ενός ανθρώπου να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει. Αρκεί μόνο η σκέψη για την καθημερινότητα του καθενός.

Ο χρόνος μιας μέρας είναι απόλυτα καθορισμένος. Μόλις 24 ώρες! Τόσος είναι ο χρόνος που έχει στη διάθεση του ένας άνθρωπος για να διαχειριστεί τις επαγγελματικές και τις προσωπικές του υποθέσεις. Ο χρόνος δεν αλλάζει. Ίσως να αλλάζει ο τρόπος. Ίσως οι ικανότητες κι οι δεξιότητες να είναι διαφορετικές.

Όμως και πάλι. Υπάρχει ένα όριο. Δεν χρειάζεται να έχει κανείς ιδιαίτερες επιστημονικές γνώσεις για να κατανοήσει τη φυσική δυνατότητα ή αδυναμία ενός ανθρώπου να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει. Αρκεί μόνο η σκέψη για την καθημερινότητα του καθενός.

Πόσες υποθέσεις περνούν απ’ τα χέρια ή το μυαλό ενός μέσου εργαζόμενου; Με πόσους ανθρώπους συνδιαλέγεται, τι του λένε – αν του λένε αλήθεια ή ψέματα – πόσα διαφορετικής φύσεως προβλήματα αντιμετωπίζει ή μπορεί να αντιμετωπίσει; Δυο; Τρία; Πέντε;

Συνεπώς, δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερα ευφυής για να αντιληφθεί τη φυσική δυνατότητα ή αδυναμία ενός ηγέτη να διαχειριστεί με απόλυτη επάρκεια, το σύνολο των πολύπλοκων προβλημάτων που έχει αναλάβει. Εκτός κι αν θεωρείται πως ένας ηγέτης έχει υπερφυσικές δυνατότητες. Μπορεί και να ισχύει για ορισμένους ανθρώπους. Ορισμένους… Αλλά κι αυτοί ακόμα – αν δεν πρόκειται για τεχνητά κατασκευασμένους μύθους – έχουν όρια της ικανότητας και της φυσικής αντοχής.

Ουδείς πάντως αξιώνει από ένα ηγέτη να γνωρίζει τα πάντα. Και να μπορεί να κάνει τα πάντα. Απαιτεί όμως και τον κρίνει για αυτό, να επιλέγει τους σωστούς και κατάλληλους συνεργάτες, να μοιράζει τη δουλειά της διοίκησης και να την ιεραρχεί κι εκείνοι με τη σειρά τους να πράττουν το ίδιο.

Το φιάσκο με την επένδυση του Αστακού, είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα αδυναμίας επιλογής σωστών συνεργατών. Διότι ουδείς διανοείται ότι ο Παπανδρέου γνώριζε πως η επένδυση δεν θα προχωρούσε, διακινδύνευσε να καταστεί αναξιόπιστος εξαγγέλλοντας την στη Βουλή! Είναι προφανές που κάποιοι παραπλανήθηκαν και με τη σειρά τους παραπλάνησαν τον Πρωθυπουργό.

Ποιοι και γιατί έχει σημασία για εκείνους που υπέστησαν τις επιπτώσεις του φιάσκου. Διότι για την πλειονότητα των πολιτών είναι άλλο ένα δείγμα της προχειρότητας με την οποία ασκείται η διοίκηση του κράτους. Διοίκηση που ασκείται από ανθρώπους, συνήθως άσχετους με το αντικείμενο που διαχειρίζονται. Διοίκηση που στηρίζεται στη διαρκή εναλλαγή προσώπων – τα κριτήρια επιλογής των οποίων είναι κατά τεκμήριο κομματικά. Διοίκηση που αγνοεί τους ειδικούς και τους τεχνοκράτες. Διοίκηση που αγνοεί το …μηχανισμό Διοίκησης.

Διοίκηση στην οποία επικρατεί η σύγχυση και που οι 24 ώρες ενός υπουργού, ενός ηγέτη να μην επαρκούν για να τη διαχειριστεί όσες υπερφυσικές ικανότητες κι αν διαθέτει…

 

 

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου