Η προσωπική νίκη του Αλέξη Τσίπρα στις εκλογές ήταν μια νίκη του νέου απέναντι στο παλιό! Μπορεί, πράγματι, “ο παλιός να είναι αλλιώς” αφού μπορεί να προάγει την ασφάλεια και τη σταθερότητα, πλην όμως “ο νέος είναι ωραίος” και δίνει υπόσχεση φρεσκάδας και ελπίδας.
Από τη στιγμή λοιπόν που η ΕΕ και τα δανεικά των εταίρων εγγυώνται την ασφάλεια και τη σταθερότητα οι πολίτες αισθάνθηκαν πως δεν είχαν να διακινδυνεύσουν τίποτα και δοκίμασαν το “καινούργιο” δίνοντας μια δεύτερη ευκαιρία αποκλειστικά στον Αλέξη Τσίπρα.
Και αυτό γιατί το κατά πόσο η κυβέρνηση που σχημάτισε συνιστά κάτι το καινούργιο, τίθεται εκ των πραγμάτων υπό αμφισβήτηση. Κοιτώντας κανείς το υπουργικό του συμβουλίου, αντιλαμβάνεται ότι έγινε αναπαλαίωση με υλικά κατεδάφισης. Δευτεροκλασάτα και τριτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, περισσεύματα της ΝΔ και οι συνήθεις ύποπτοι του παλιού Συνασπισμού, σχημάτισαν την κυβέρνηση της “δεύτερης φοράς Αριστερά”.
Όμως αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι πρωθυπουργός της χώρας παραμένει ένας σαραντάρης, ο οποίος ανοίγει το δρόμο για τη νέα γενιά πολιτικών που θα αναζωογονήσουν το “γερασμένο”, στα μάτια των πολιτών, πολιτικό σύστημα.
[quote text_size=”small”]
Στο πλαίσιο αυτό η ΝΔ δεν μπορεί να αγνοήσει το αίτημα της κοινωνίας και των καιρών. Η ανανέωση προσώπων, πολιτικών, ιδεών, αλλά και τρόπου επικοινωνίας με τους πολίτες είναι μονόδρομος. Είναι μονόδρομος για τη ΝΔ να προσεγγίσει και να εμπνεύσει τη νέα γενιά και τις υγιείς παραγωγικές δυνάμεις. Όλο εκείνο το κομμάτι των ψηφοφόρων που δια της σιωπής και …αποχής του από την πρόσφατη εκλογική διαδικασία επιβεβαίωσαν το μεγάλο έλλειμμα πολιτικής εκπροσώπησης.
[/quote]
Προφανώς, η ανάγκη ριζικής ανανέωσης της κεντροδεξιάς παράταξης δεν εξαντλείται στη αναζήτηση του “αντι-Τσίπρα”. Αντιθέτως, μια τέτοια προσέγγιση υπονομεύει το εγχείρημα και αποπροσανατολίζει τη συζήτηση. Το πρόσωπο δεν είναι πανάκεια. Είναι οι πολιτικές που το συνοδεύουν. Ο Αλέξης Τσίπρας για παράδειγμα είναι ένας ηλικιακά νέος πολιτικός, πλην όμως οι ιδέες του είναι παντελώς αναχρονιστικές.
Συνεπώς, δεν επιτρέπεται στη ΝΔ να πέσει σε μια τέτοια παγίδα. Πρώτα θα επαναπροσδιορίσει το ιδεολογικό-πολιτικό της στίγμα και μετά θα βρει και το πρόσωπο που θα το εκφράσει. Στο πλαίσιο αυτό ο χρόνος μέχρι την εκλογή νέου προέδρου επιτρέπει σε όλη την παράταξη μια εκ βαθέων αυτοκριτική, μια ειλικρινή συζήτηση για την “επόμενη μέρα” της νέας μεταπολίτευσης που ήδη ξεκίνησε.
Σε αυτή τη συζήτηση νέα και παλιά στελέχη πρέπει να βαδίσουν μαζί. Να συνθέσουν και όχι να διχάσουν. Η εμπειρία του “παλιού” και ενθουσιασμός του “νέου” μπορούν να δημιουργήσουν το βέλτιστο μείγμα πολιτικής που θα ανταποκριθεί εξίσου τόσο στις ανάγκες της παλιάς γενιάς, όσο και στα όνειρα της νέας…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
