ΜΕ “ΠΙΣΤΗ” ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

Μοίρασε το

 
Δεν είναι γνωστό ποιος εγκέφαλος της επικοινωνίας μεθόδευσε το τρικ με τις υποτιθέμενες αρνήσεις των εν ενεργεία υπουργών ή πρωτοκλασάτων στελεχών να ριχθούν στη μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών. Διότι μόνον ως επικοινωνιακό τέχνασμα μπορεί να εκληφθεί η σεναριολογία που προηγήθηκε των τελικών αποφάσεων του Πρωθυπουργού.
 
Είναι αλήθεια ότι απ’ τις αρχές του καλοκαιριού υπήρξε στο κυβερνητικό στρατόπεδο προβληματισμός για την τακτική που έπρεπε να ακολουθηθεί. Ευλόγως, διέρρευσαν στον Τύπο σκέψεις και απόψεις που ήθελαν τις 13 θέσεις των περιφερειαρχών (“μικροί πρωθυπουργοί”, ονομάστηκαν) να διεκδικούν βαριά ονόματα. Έγκαιρα όμως, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ διαπίστωσε πως αν έδινε στη μάχη αμιγώς πολιτικά χαρακτηριστικά – ρίχνοντας στη μάχη στελέχη “πρώτης γραμμής” – θα διακινδύνευε τόσο την έκπτωση της μεταρρύθμισης του Καλλικράτη, όσο και την καταδίκη του μνημονίου στην κάλπη.

Το πόσο έγκαιρα το αντιλήφθηκε δεν είναι δυνατό να προσδιοριστεί χρονικά – κι ελάχιστη σημασία έχει εξάλλου. Διότι εκείνο που έχει τελικά σημασία είναι η δυναμική που δημιουργούν οι επιλογές του Γιώργου Παπανδρέου κι όχι τόσο ο τρόπος με τον οποίο τις έλαβε.

Μετά λοιπόν την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων είναι σαφές ότι ο Γιώργος Παπανδρέου επιλέγει να δώσει τη μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών στο φυσικό τους χώρο, με στελέχη “δεύτερης γραμμής” που κατά βάση προέρχονται απ’ τη Τοπική Αυτοδιοίκηση την υπηρέτησαν και την υπηρετούν.

Παράλληλα, η επιλογή του συγκεκριμένου πεδίου αντιπαράθεσης επιτρέπει στον Γιώργο Παπανδρέου ένα αμφίπλευρο “άνοιγμα” του ΠΑΣΟΚ προς όμορους χώρους. Η στήριξη του Γιώργου Καμίνη για το δήμο της Αθήνας που πρότεινε ο Φώτης Κουβέλης, συνιστά την προσέγγιση του ΠΑΣΟΚ με ένα κομμάτι της Αριστεράς. Η στήριξη του Πέτρου Τατούλη για την περιφέρεια Πελοποννήσου σηματοδοτεί την προσέγγιση του ΠΑΣΟΚ με ένα κομμάτι της Κεντροδεξιάς. Ενώ η στήριξη του Γιάννη Μπουτάρη για το Δήμο Θεσσαλονίκης επιβεβαιώνει την αποφασιστικότητα του Γιώργου Παπανδρέου να υπερβαίνει τα κομματικά στεγανά στηρίζοντας υποψηφιότητες που προέρχονται απ’ την κοινωνία κι όχι τα κομματικά εργαστήρια.

Ουδείς γνωρίζει αν η τακτική του Γιώργου Παπανδρέου θα αποδώσει. Υπό τις συνθήκες όμως που επιλέχθηκε, εμφανίζεται ως ο πλέον ασφαλής “μονόδρομος” που πλέον των άλλων μπορεί να διασώσει την κυβέρνηση απ’ τον επικίνδυνο σκόπελο των παρενεργειών που θα δημιουργούσε μια εκλογική αναμέτρηση με χαρακτηριστικά “δημοψηφίσματος” της κυβερνητικής πολιτικής.

 

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου