ΜΑΞΙΛΑΡΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ

Μοίρασε το

του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΑΥΡΙΔΗ

Η …κινητικότητα που παρατηρείται τον τελευταίο ένα χρόνο στο ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι πρωτοφανής. Μέσα σε ένα χρόνο, δυο νέα κόμματα δημιουργήθηκαν και η κομματική χωροταξία στο Κοινοβούλιο διαρκώς διαφοροποιείται.

Η νέα κατάσταση δικαιολογείται από τον γενικό κανόνα που θέλει την παρουσία του ΔΝΤ σε μια χώρα, να ακολουθεί ο κλονισμός, η σταδιακή αποσταθεροποίηση και εντέλει η κατάρρευση του πολιτικού συστήματος κάθε χώρας. Η ελληνική περίπτωση φαίνεται να αποτελεί την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον γενικό κανόνα.

Διότι οι αποσχίσεις βουλευτών από τους κομματικούς σχηματισμούς με τους οποίους αρχικώς εκλέχθηκαν, μάλλον ενισχύουν τη σταθερότητα, παρά υποθάλπουν την αποσταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος. Τόσο η Δημοκρατική Αριστερά προ μηνών, όσο και η Δημοκρατική Συμμάχια, προσφάτως, πολιτεύονται με όρους σύνεσης και μετριοπάθειας που, όπως φάνηκε απ’ τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών, βρίσκουν απήχηση στο εκλογικό σώμα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πολίτες επιβράβευσαν τις επιλογές και τις πρωτοβουλίες της Δημοκρατικής Αριστεράς. Τόσο ο Γιώργος Καμίνης, όσο κι ο Γιάννης Μπουτάρης ήταν υποψηφιότητες που στηρίχθηκαν ενθέρμως απ’ το νεοσύστατο κόμμα του Φώτη Κουβέλη, αλλά το κυριότερο από ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις που δρουν εκτός των στενών κομματικών στεγανών. Ήταν υποψηφιότητες ανεπιθύμητες για το “παραδοσιακό ΠΑΣΟΚ”, πλην όμως ευπρόσδεκτες από το Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος διαπίστωσε την ύπαρξη μιας σημαντικής δεξαμενής ψηφοφόρων που βρίσκονται εκτός ΠΑΣΟΚ είτε εκ των αριστερών, είτε εκ δεξιών του.

Αντίστοιχα επιτυχής ήταν και η παρουσία των υποψηφίων που στηρίχθηκαν απ’ τη Ντόρα Μπακογιάννη, γεγονός που ενίσχυσε την αυτοπεποίθηση της και κυρίως έδωσε προοπτική σε στελέχη που βρίσκονταν σιωπηρά στο πλευρό της να εκδηλώσουν πλέον ανοικτά την προτίμησή τους. Κοινό χαρακτηριστικό της αποχώρησης του Γιώργου Κοντογιάννη της διαγραφής του Λευτέρη Αυγενάκη, ήταν η στηλίτευση της “λαϊκιστικής” αντιμνημονιακής ρητορικής του Αντώνη Σαμαρά και οι επικλήσεις για συναίνεση που τις συνόδευσαν.

Η Ντόρα Μπακογιάννη έγκαιρα αντιλήφθηκε πως το χαρτί της συναίνεσης αυξάνει την πολιτική της επιρροή σε μια συγκυρία που την έχει ιδιαίτερη ανάγκη. Πόσο μάλλον που, απαλλαγμένη απ’ τις δουλείες του κομματικού μηχανισμού, είναι σε θέση να διατυπώνει τον φιλελεύθερο πολιτικό της λόγο. Λόγος που βρίσκει μεγάλη απήχηση στους “νοικοκυραίους”, ελεύθερους επαγγελματίες και μικρομεσαίους επιχειρηματίες οι οποίοι αξιολογούν το μνημόνιο ως ένα αναγκαίο κακό που όμως θα επισπεύσει τη διαδικασία των αναγκαίων για τον τόπο, διαρθρωτικών αλλαγών.

Είναι σαφές, ότι η παραπάνω κινητικότητα συρρικνώνει την επιρροή της αντιμνημονιακής ρητορικής της ΝΔ, του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ. Εντέλει όμως ωφελεί τη σταθερότητα του πολιτικού συστήματος που σήμερα, είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ…

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου