Η παράταση της πολύπλευρης κρίσης και οι κοινωνικές ,παραγωγικές και οικονομικές επιπτώσεις που επιφέρει, τροφοδοτoυν και μια σφοδρή σύγκρουση με χαρακτηρισμούς που ξεπερνούν τα όρια της πολίτικης αντιπαράθεσης!
Η αντιπαράθεση δηλαδή θέσεων, προγραμμάτων και πολιτικών, εκτρέπεται σε επιθέσεις εμπάθειας, η σε άλλη εκδοχή, το επιχείρημα υποκαθίσταται από βαρύτατους χαρακτηρισμούς φράσεων η λέξεων που έχουν φορτισθεί εννοιολογικά και ιστορικά ως πράξεις εκτροπής της δημοκρατίας!
Στις μέρες μας με αφορμή τον.. “εν μέρη προϋπολογισμό» που κατέθεσε η κυβέρνηση και τα φορολογικά μέτρα που προαναγγέλλονται ως επιδρομή, δημιουργειται έδαφος όχι μονo κοινωνικών αντιδράσεων, αλλά και πολιτικών επαναπροσδιορισμών, προσώπων και κομμάτων!
Το γεγονός αυτό, επηρεάζει τους συσχετισμούς «σταθερότητας» στη στήριξη της διακυβέρνησης ! .
Οι κοινωνικές αντιδράσεις διαμορφώνουν την στάση των πολιτικών αντιπροσωπεύσεων!
Αυτή λοιπόν η διεργασία ,αναγκάζει όχι μόνο τα κόμματα, αλλά και τα πρόσωπα που έχει ορίσει η κοινωνία ως πολιτική εκπροσώπηση της, με επικαιροποιημενο και σαφή τρόπo να προσδιορίζουν , τι αποδέχονται και τι όχι ,ως πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης !
Η οριοθέτηση των κομμάτων και των προσώπων στα περιεχόμενα των ασκούμενων πολιτικών και η δυνατότητα τους να καταψηφίζουν κυβερνητικές επιλογές που κρίνουν ότι είναι ατελέσφορες η άδικες, είναι διαχρονικά όχι μόνο ευθύνη, αλλά και υποχρέωση προκειμένου να ολοκληρώνεται η δημοκρατία.
Αυτή η παραδοχή ,ουδέποτε, τόσο ιστορικά όσο και εννοιολογικά δεν ταυτίστηκε με την μομφή ..αποστασίας…
Αντίθετα, “αποστασία” προσδιορίστηκε , η διαμετρική αλλαγή κοινωνικών, πολίτικων ,οικονομικών και αξιακων αναφορών και επιλογών ενός προσώπου έναντι της λαϊκής εντολής!
Στην πολιτική ιστορία, η μομφή της αποστασίας αποδίδεται σ όσους:
–χρησιμοποιούν την λαϊκή εξουσιοδότηση για επιλογές ,που σηματοδοτούν αντίθετο ιδεολογικό , αξιακό ,πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο απ αυτό που ζητήθηκε η «ψήφος» .
–με τις επιλογές τους, ανατρέπουν τις πολιτικές στοχεύσεις για τις οποίες ζητήθηκε η εκπροσώπηση.!
–αθροίζουν την δύναμη, που δημοκρατικά έδωσε η κοινωνία, ως εκπροσώπηση , σε πολιτικές που οι κοινωνικοοικονομικές επιδιώξεις είναι σε αντιπαράθεση με τους ιδεολογικούς- πολιτικούς και προγραμματικούς σκοπούς του κόμματος που προέρχεται!
Αναφέρθηκα σε ενδεικτικά παραδείγματα αιτιών , που στην πολιτική ιστορία της χώρας αποδόθηκε η μομφή της αποστασίας, για να υπενθυμίσω ότι σε κάθε περίπτωση, η λαϊκή πλειοψηφικά ήταν αυτή που επικύρωνε τον προσδιορισμό ως αποδεκτό!
Ασφαλώς η μακρόχρονη εφαρμογή των μνημονίων, έχει πλέον καταγράψει ένα υλικό “αποτελεσμάτων” που δημιουργεί τόσο κοινωνικές όσο και πολιτικές αξιολογήσεις τόσο για την αποτελεσματικότητα των μέτρων ανάταξης όσο και για το ποιους ευνοεί η θιγεί η συνέχιση τους.
Μ αυτή την έννοια και τα κόμματα και οι πολιτικοί, σε κορυφαίες δημοκρατικές διαδικασίες όπως είναι ο προυπολογισμος,η πολιτική αξιολόγηση της κυβέρνησης, τα οικονομικά και κοινωνικά μέτρα, να δημοσιοποιούν τις θέσεις και τις επιλογές τους!
Η «θέση» γίνεται πολιτικά και κοινωνικά μαχητή ,όταν στηρίζει την κρίση της επιλογής στις αρχές και την πολιτική ταυτότητα του φορέα που συμμετέχει.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
