Μπορεί κάποιοι να προσπαθούν να πείσουν τους πολίτες ότι για την κακοδαιμονία τους και για την οικονομική κατάσταση της χώρας, που επηρεάζει κατά βάναυσο τρόπο την καθημερινότητά τους, φταίει η διεθνής συνομωσία που δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να σχεδιάζει την καταστροφή του «περιούσιου λαού», ελπίζοντας ότι θα δρέψουν καρπούς πάνω απ’ τα ερείπια.
Ωστόσο η ωριμότητα που επιδεικνύει ο ελληνικός λαός απέναντι σε σειρήνες και κασσάνδρες είναι πρωτοφανής.
Υπό άλλες συνθήκες τα γνωστά συνδικάτα των συντεχνιών θα είχαν νεκρώσει τη χώρα, οι παντοδύναμοι συνδικαλιστές θα απειλούσαν όχι μόνο τις διοικήσεις των οργανισμών, τους οποίους από τον κακώς εννοούμενο εκδημοκρατισμό συνδιοικούσαν, συμμετέχοντες φυσικά στο γνωστό πλέον σε όλους φαγοπότι, αλλά πολεμούσαν και την ίδια την ηγεσία της παράταξης που ανήκουν, έχοντας αποκτήσει δύναμη ανυπολόγιστη.
Τι συμβαίνει όμως και ούτε η παντοδύναμη ΠΑΣΚΕ κατεβάζει τον κόσμο στους δρόμους και προτιμά να αποσπάται από τον κομματικό κορμό, καταγγέλλοντας την κυβερνητική πολιτική, ή η αντιπολιτευόμενη ΔΑΚΕ ακόμα και το ΠΑΜΕ, που ενώ το θέλουν δεν δημιουργούν συνθήκες ανατροπής της πολιτικής και ένταση τέτοια που θα είχε ως αποτέλεσμα πολιτική κρίση με πολιτική αλλαγή; Απλούστατα κατά το κοινώς λεγόμενο «δεν τους παίρνει», αλλιώς θα είχαν ανέβει στα κεραμίδια. Γιατί όποιοι έχουν την υπομονή να ακούσουν την αγωνία της κοινωνίας, σίγουρα θα αντιληφθούν ότι εκτός από τους πολιτικούς εκπροσώπους του συστήματος, και οι συνδικαλιστικοί εκφραστές τους ακολουθούν την ίδια μοίρα.
Η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου που ούτε έκλεψε ούτε πλούτισε παράνομα εις βάρος του κράτους και του συνόλου, έχει βρεθεί οργισμένα απέναντι στους εκφραστές μιας νοοτροπίας που έφερε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού και την έριξε βορά στα χέρια των κερδοσκόπων. Αυτοί που υπονόμευσαν το μέλλον των παιδιών μας παίζουν πλέον τις καθυστερήσεις προσπαθώντας μάταια, αφ’ ενός για να διασώσουν ότι μπορούν απ’ έναν κόσμο που αλλάζει και αφ’ ετέρου για να γλυτώσουν απ’ τη νέμεση, ο πέλεκης της οποίας κρέμεται πάνω τους. Γιατί ένας λαός που έχει βρεθεί μέσα στις συμπληγάδες των καιροσκόπων και των κερδοσκόπων, έστω κι αν και αυτός έχει ένα μερίδιο ευθύνης για τη σημερινή κατάσταση των πραγμάτων, εύκολα γίνεται ποτάμι σαρωτικό, όταν μάλιστα δεν έχει να χάσει τίποτε άλλο παρά μόνο τις αλυσίδες του.
Το άρθρο δημοσιεύεται στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΧΡΗΜΑ ΤΡΙΤΗ
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
