Η ανταλλαγή βαρύτατων καταγγελιών ανάμεσα στους Γιώργο Παπανδρέου και Σταύρο Ψυχάρη, ανεξαρτήτως του ποιος έχει περισσότερο ή λιγότερο δίκιο αναδεικνύει -και αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία- τη στενή σχέση ως σφιχτό εναγκαλισμό της εξουσίας με τα μέσα ενημέρωσης και το τραπεζικό σύστημα και τα «παιχνίδια» που παίζονται παρασκηνιακά για να εκπληρωθούν οι επιδιώξεις της κάθε πλευράς.
Πρόκειται για μια κατάσταση δυσοσμίας και διαπλοκής, η οποία αποκαλύπτεται περίτρανα για ακόμη μια φορά και δείχνει πως και πόσο προκλητικά λειτουργεί το «σύστημα».
Με αδιαφάνεια, απειλές, εξυπηρετήσεις, υποσχέσεις και αιτήματα που όταν ικανοποιούνται …όλα είναι μέλι-γάλα, όταν όμως «στραβώνει το πράγμα», τότε επέρχεται η σύγκρουση και τα «αληλλοκαρφώματα».
Το θέμα είναι σοβαρό, έχει να κάνει με την ίδια τη λειτουργία της δημοκρατίας και πρέπει να μας προβληματίσει και να μας κινητοποιήσει όλους, γιατί «ο κόσμος το ΄χει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι» ότι -όπως λέει ο Σαίξπηρ στον Άμλετ- «κάτι σάπιο υπάρχει στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας».