του ΓΙΑΝΝΗ ΣΙΔΕΡΗ
Των μωρών παρθένων σήμερα, μια μέρα που θα μπορούσε να είναι η εθνική μας εορτή.
Με λυχνίες σβησθείσες αναμένουμε την κατάρρευση της χώρας, μέσα από τον κοινωνικό Αρμαγεδδώνα που φέρνει το μνημόνιο, και τις κοινωνικές αναστατώσεις που –ενδεχομένως- θα ενεργοποιήσει στα πιεζόμενα κοινωνικά στρώματα.
Δεν ξέρουμε ποιοι θα είναι, πόσοι θα είναι, αν, πως και πόσο θα εξεγερθούν, δεν ξέρουμε πόσο θα βιαιοπραγήσουν και σε ποιους. Ωστόσο αυτή βία θα είναι εμφανής από την απόγνωση που θα εκπέμπει. Θα είναι γνήσιο τέκνο της ανάγκης. Ναι, δεν ξέρουμε τι θα είναι, αλλά ξέρουμε τι δεν θα είναι: Δεν θα εκφρασθεί π.χ … δι΄ εξουσιοδοτήσεως σε επαγγελματίες λαϊκούς εκπροσώπους. Αυτή η βία δεν θα έχει καμιά σχέση με τις, προσχηματικής αγανάκτησης, αντισυγκεντρώσεις των Αγίων Αναργύρων στις οποίες επιδίδονται μετά ζήλου οι αδέσποτες και ανερμάτιστες υποομάδες του ΣΥΡΙΖΑ – την οποία αντισυγκέντρωση, ειρήσθω εν παρόδω, δεν καταδίκασε το κόμμα. (παρεμπιπτόντως, στους Α. Αναργύρους ο Α. Λοβέρδος μίλησε σε ΚΑΠΗ. Αν κληθεί να μιλήσει σε άλλου είδους πασοκικό ακροατήριο, δεν σκέπτονται οι ανεγκέφαλοι της αντισυγκέντρωσης ότι και οι παλιοί πασόκοι ξέρουν από πεζοδρόμιο και είναι περισσότεροι, άρα μπορεί να υπάρξουν συρράξεις μεταξύ τους και να σπάσουν κεφάλια, ή τίποτα χειρότερο;)
Δεν θα έχει σχέση αυτή η βία με την ανοχή στο ανεξάρτητο βιλαέτι της Κερατέας, του οποίου την κήρυξη της ανεξαρτησίας κανένα κόμμα δεν καταδίκασε. Η Αριστερά καταγγέλλει την αστυνομοκρατία αλλά όχι με την ίδια ένταση την εκεί παρανομία. Ούτε προτείνει το δέον γενέσθαι. Οι αγαπησιάρικες φωνές περί διαλόγου, είναι άνευ πολιτικού αποτελέσματος, αφού τον μόνο διάλογο που δέχονται οι Κερατιώτες είναι εκείνος που θα καταλήξει σε μη δημιουργία της ΧΥΤΥ στην περιοχή. Αυτή η βία επίσης δεν θα έχει σχέση με την μαφιόζικη επίθεση στο ζευγάρι των αστυνομικών μαύρα μεσάνυχτα στο σπίτι τους, ούτε στο σκάψιμο του δρόμου για να γίνει οδόφραγμα, και για το οποίο κανένα κόμμα δεν ζήτησε την σύλληψη των δραστών, μόνο παραινέσεις για ψυχραιμία (σ.σ. προς το παρόν, ως παλιά πουτάνα των πολιτικών τακτικισμών, ο Παπουτσής βρήκε «λύση», αλλά κάποια στιγμή το πρόβλημα θα επανέλθει).
Αυτή βία δεν θα μπουκάρει σε αστυνομικά τμήματα για να σβήνει κλήσεις(!), δεν θα βαράει εξουσιαστικά βουλευτές απλώς και μόνο επειδή θέλουν να πληρώσουν διόδια (Χρ. Μαγκούφης), δεν θα αφήνει τις συγκεντρώσεις του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς περιφρούρηση, ώστε να βρίσκουν καταφύγιο οι …επαναστάτες κουκουλοφόροι, ή οι «προβοκάτορες», κατά την προσφιλή έκφραση της Αριστεράς.(παρεμπιπτόντως και χωρίς να υπονοώ εξ ανάγκης κάτι για τον ΣΥΡΙΖΑ: γιατί ποτέ δεν μάθαμε από πιο μπλοκ βγήκαν οι εμπρηστές δολοφόνοι της Μαρφίν, έστω και αν το μπλοκ αυτό δεν εμφορείται από την ιδεολογία των κουκουλοφόρων ; Ποιο μπλοκ επίσης εμπόδισε και γιουχάισε την πυροσβεστική που κατέφθασε να σβήσει την φωτιά; Απλώς ρωτάω).
Αυτή η βία δεν μπορεί επίσης να είναι τα γιαουρτάκια πάσης ώρας και καιρού –όταν ο Πάγκαλος τρώει το βράδυ σε ταβέρνα με την γυναίκα του. Ο Πάγκαλος ψηφίστηκε από τον λαό και είναι εκπρόσωπός του. Αν δεν μας αρέσει τον καταψηφίζουμε και τον γιουχάρουμε σε δικές μας συγκεντρώσεις. Τα τραμπούκικα γιαουρτάκια δημιουργούν πολιτικό προηγούμενο και νομιμοποιούν τους ακροδεξιούς να ρίχνουν γιαουρτάκια στον κ. Αλέκο (της πλατείας Ταχρίρ) όταν επισκέπτεται τον Παντελεήμονα, ή νομιμοποιούν τον κάθε οπαδό του ΛΑΟΣ (υπάρχουν και αυτά τα καλόπαιδα, μην τα ξεχνάμε) να δέρνει τον Χατζηδάκη – εκτός εάν τα γιαουρτάκια κατά Πάγκαλου, ως …εβρισκόμενα στην υπηρεσία του λαού, κρίνονται πολιτικώς υγιεινά!
Αυτή η βία– ελεγχόμενη όσον αφορά το ΚΚΕ – δεν μπορεί να κλείνει ξενοδοχεία και καταπέλτες πλοίων και να στέλνει τις εικόνες στα πέρατα του κόσμου και στους υποψήφιους τουρίστες, όχι από πολιτικό καθωσπρεπισμό, αλλά γιατί ο τουρισμός φέρνει τα λεφτά που χρειαζόμαστε. Είναι το φαγητό του απλού έλληνα πολίτη που ασχολείται με αυτόν επαγγελματικά, και για τον οποίο πολίτη η Αριστερά κόπτεται.
Θα συμφωνήσω ότι υπάρχει κυρίως ψυχολογική βία που εκπέμπεται από τον λόγο της εξουσίας και διοχετεύεται από κάποια, όχι όλα, ΜΜΕ, σε μια προσπάθεια συλλογικής ενοχοποίησης, (ναι μεν τα φάγαν μαζί, κυρίως μέσω της φοροδιαφυγής, μεγάλα τμήματα του λαού, αλλά δεν τα έφαγε όλος ο λαός – και τώρα πληρώνουν όσοι δεν έφαγαν), αλλά δεν εξουσιοδότησαν τους κατ΄ επάγγελμα λαϊκούς προστάτες να τους εκπροσωπήσουν στην όποια αντίδρασή τους.
Θα συμφωνήσω επίσης ότι το νομοθετικό έργο της κυβέρνησης δεν έχει χτυπήσει την διαφθορά και την διαπλοκή, παρά τα μεγάλα λόγια του Παπανδρέου ως αντιπολίτευση. Αλλά σε αυτά ας αντιπαραβάλλουν τα κόμματα, και ο ΣΥΡΙΖΑ, βιώσιμες ρεαλιστικές αντιπροτάσεις (εκεί τα θέλω). Τα γιαουρτάκια και ο δήθεν ακτιβισμός, δυστυχώς δεν θα φέρουν λύσεις.
Η αριστερά πιστεύει την ρήση του Καρόλου ότι η βία είναι η μαμή της ιστορία ς, αλλά στην Ελλάδα την εξευτελίσαμε και αυτή και την μετατρέψαμε σε τραγελαφική καρικατούρα!
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
