Οι δημοσκοπήσεις του σαββατοκύριακου έδειξαν για άλλη μια φορά την απαξίωση του πολιτικού συστήματος από τους πολίτες. Ότι ο δικομματισμός αθροιστικά δεν σχηματίζει αυτοδύναμη κυβέρνηση ότι ο ΚΑΝΕΝΑΣ είναι ο καταλληλότερος πρωθυπουργός.
Παράλληλα, στα κυριακάτικα φύλλα άρχισαν να εντείνεται η φημολογία για ενδεχόμενη στάση πληρωμών – καθώς η Τρόικα εκβιάζει με την καταβολή της 5ης δόσης του δανείου – και να διακινείται ανοικτά το σενάριο των πρόωρων εκλογών. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, πλησιάζουμε στο σημείο μηδέν, αν δε το έχουμε περάσει ήδη.
Στην Ισπανία το ΔΝΤ δεν πήγε ακόμα. Όμως οι Ισπανοί το βλέπουν να πηγαίνει και βγήκαν στις πλατείες. Προτού φτάσουν στο σημείο μηδέν έθεσαν ζητήματα… Ιδού ορισμένα:
Πρώτον. Κατάργηση των προνομίων της πολιτικής τάξης. Αυστηρός έλεγχος του πόθεν έσχες όσων κατέχουν κυβερνητικές θέσεις και ειδικές ποινές για παράβαση καθήκοντος. Κατάργηση προνομίων στην φορολογία τους, στα συντάξιμα έτη και τις πολλαπλές συντάξεις, της ασυλίας και της παραγραφής σε αδικήματα διαφθοράς. Δεν θυμίζει αρκετά Ελλάδα;
Δεύτερον. Μέτρα κατά της ανεργίας. Σύνταξη στα 65 και καμία αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης μέχρι να εξαλειφθεί η ανεργία των νέων. Ευνοϊκές ρυθμίσεις για εταιρίες με λιγότερο από 10% προσωρινές συμβάσεις. Σταθερή δουλειά με απαγόρευση ομαδικών απολύσεων σε κερδοφόρες επιχειρήσεις και έλεγχος των επιχειρήσεων για να μη καλύπτουν με προσωρινά εργαζόμενους, θέσεις μονίμων. Δεν θυμίζει αρκετά Ελλάδα;
Τρίτον. Ποιοτικές Δημόσιες υπηρεσίες. Προσλήψεις προσωπικού Υγείας για να εξαφανιστούν οι λίστες αναμονής ασθενών. Προσλήψεις καθηγητών που θα εγγυούνται μικρό αριθμό μαθητών ανά τάξη, τις πρόσθετες ώρες και την ενισχυτική διδασκαλία. Φτηνές δημόσιες συγκοινωνίες, καλής ποιότητας και φιλικές προς το περιβάλλον. Δε θυμίζει αρκετά Ελλάδα;
Τέταρτο. Έλεγχος των τραπεζικών οργανισμών. Απαγόρευση οικονομικής διάσωσης ή ενέσεις κεφαλαίων με κρατικές εγγυήσεις. Όσες τράπεζες έχουν δυσκολίες ας χρεοκοπήσουν ή ας κρατικοποιηθούν για να δημιουργηθεί δημόσιο τραπεζικό σύστημα κάτω από κοινωνικό έλεγχο. Αύξηση της φορολογίας των Τραπεζών με τρόπο ευθέως ανάλογο με τα κοινωνικά έξοδα που προξενούνται λόγω της κρίσης που δημιούργησε η πολιτικής τους. Να επιστρέψουν οι Τράπεζες στα δημόσια ταμεία όλα τα κεφάλαια που πήραν από το δημόσιο. Δε θυμίζει αρκετά Ελλάδα;
Πέμπτο. Φορολογία. Αύξηση φορολόγησης των μεγάλων εισοδημάτων και των τραπεζικών οργανισμών. Κατάργηση φοροαπαλλαγών Ανωνύμων Εταιρειών. Επαναφορά του Φόρου Περιουσίας. Αληθινός και αποτελεσματικός έλεγχος της φοροδιαφυγής και της φυγής κεφαλαίων σε φορολογικούς παραδείσους. Δε θυμίζει αρκετά Ελλάδα;
Βλέπετε οι Έλληνες δεν είμαστε μόνοι. Κι οι Ισπανοί μοιράζονται πανομοιότυπα προβλήματα. Άρα κάπου αλλού είναι το πρόβλημα. Εμείς ακόμα συζητάμε. Εκείνοι προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
