Είναι αλήθεια ότι η κουλτούρα της συνεργασίας σε στόχο Εθνικής ευθύνης και ανάγκης πρωτοδοκιμάζεται. Η πραγματική δοκιμασία και επιτυχία θα είναι αν μπορέσει να σεβαστεί της διαφορετικές ιδεολογικές αναφορές της, χωρίς να ξεφύγει από τον κοινό στόχο της σωτηρίας του τόπου μας.
Ο έλεγχος της διαφάνειας, η αξιοπιστία και η θεραπεία της άρρωστης σχέσης πολίτη – πολιτικού θα πρέπει να είναι από όλους ζητούμενο.
Τι φοβίζει άραγε, μια εξεταστική επιτροπή όταν και οι τρεις πλευρές θα πρέπει να επιδιώκουν το αυτό, δηλαδή όχι σικέ στάση, όχι προκατασκευασμένες αποφάσεις, αλλά εξέταση σε βάθος και αποκατάσταση είτε του κατήγορου, είτε του κατηγορουμένου.
Τι φοβίζει, η δοκιμασία του να ακουστούν με σεβασμό τα δικά μας προτεινόμενα ισοδύναμα.
Τι φοβίζει, να επιλέγονται άτομα ηθικά, αντικειμενικά και άξια στην κάθε είδους διαχείριση.
Τι φοβίζει, να υπάρχει παράλληλη διεκδίκηση, σε εξωτερικό και εσωτερικό, με κοινό αιτούμενο την όρθια Ελλάδα.
Τι φοβίζει, με μια φωνή να αποκλείσουν αυτά που ακραία δεσμεύτηκαν προεκλογικά, όπως όχι σε φόρο στην αγροτική γη, όχι σε τρελά σενάρια όπως ο φόρος ακινησίας.
Τίποτα δεν έπρεπε να τους φοβίζει, άλλωστε στο παράδειγμα της εξεταστικής επιτροπής, και η ΝΔ την είχε προεκλογικά εξαγγείλει, και το ΠΑΣΟΚ την θέλει για αποκατάσταση της ιστορία του.
Τα υπόλοιπα είναι περιττά και επικίνδυνα.
Ο Γιάννης Μιχελογιαννακης είναι βουλευτής της ΔΗΜΑΡ στο Νομό Ηρακλείου