Η Ελλάδα είχε την ατυχία να επιλεγεί ως το πεδίο μάχης όπου οι “μεγάλες Δυνάμεις” θα έλυναν τις διαφορές τους για το μετασχηματισμό του καπιταλιστικού συστήματος.
Δε χωράει αμφιβολία πως ό,τι συμβαίνει σήμερα στην ανθρωπότητα και κυρίως στην Ευρώπη δεν αποτελεί παρά τις επιπτώσεις μιας κρίσης που εκδηλώθηκε προ τεσσάρων ετών με αφορμή την έκρηξη της φούσκας των ακινήτων στις ΗΠΑ. Όμως οι αιτίες δημιουργήθηκαν χρόνια νωρίτερα, όταν ιστορικής σημασίας αποφάσεις μετέτρεψαν το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα σε μια “αρένα τζόγου”, όπου το στοίχημα ήταν οι οικονομίες των κρατών και κατ’ επέκταση οι ζωές των ανθρώπων.
Τα τοξικά της (παράλληλης αγοράς ομολόγων) Wall Street, όπου τα Golden Boys των τραπεζικών κολοσσών και των οίκων αξιολόγησης οικοδόμησαν το νέο Ναό του χρήματος και της απληστίας, μόλυναν τον υπόλοιπο πλανήτη. Πρώτο θύμα τους ήταν η Ευρώπη. Θεσμικά ανοχύρωτη, καθώς το εγχείρημα της Ευρωζώνης και της νομισματικής ενοποίησης προηγήθηκε της πολιτικής ολοκλήρωσης, βρέθηκε να διαχειρίζεται μια κρίση που υπερέβαινε τις δυνατότητες των κρατών-μελών της.
Αναπόφευκτα, η Γερμανία ως “ατμομηχανή της Ευρώπης” ανέλαβε να πρωτοστατήσει στη διαχείριση της κρίσης, επιβάλλοντας στους εταίρους της τη λύση της “συμμόρφωσης” σε μια λιτότητα που βύθισε στην ύφεση τις ευρωπαϊκές οικονομίες και οδήγησε στην ανεργία εκατομμύρια Ευρωπαίους πολίτες.
Η Ελλάδα ήταν η πρώτη που κλήθηκε να πληρώσει το βαρύ τίμημα, διότι η παρωχημένη δομή της ελληνικής οικονομίας δεν πρόσφερε στοιχειώδεις δυνατότητες επαρκούς διαχείρισης των δυσμενών δεδομένων. Επί μακρόν, το πολιτικό σύστημα δεν αποτολμούσε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θα δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις αντιμετώπισης της κρίσης με τις δυνατό λιγότερες κοινωνικές απώλειες.
Καλώς ή κακώς τώρα οι μεταρρυθμίσεις αυτές εκτός από αναγκαίες είναι και επιβεβλημένες. Και είναι, επιπλέον, κοινωνικά επώδυνες ακριβώς επειδή πραγματοποιούνται σε ένα εξαιρετικά υφεσιακό οικονομικό περιβάλλον.
Όμως, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί η ευρύτερη κρίση και η διαδικασία μετασχηματισμού του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος στη βάση αποκατάστασης των κοινωνικών αδικιών που προκάλεσε (και συνεχίζει να προκαλεί) να αναστείλουν την μεταρρυθμιστική προσπάθεια που ξεκίνησε και υλοποιείται.
Πολύ περισσότερο, η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος δεν μπορεί να αποτελέσει πολιτικό άλλοθι για τη διατήρηση της διαγνωσμένης παθογένειας της ελληνικής οικονομίας που μας οδήγησε ακριβώς στη παρούσα κατάσταση.
Θα πρέπει λοιπόν άμεσα να αναληφθούν πρωτοβουλίες για τη συσπείρωση των διασκορπισμένων μεταρρυθμιστικών δυνάμεων, που εναγωνίως αναζητούν νέα σύμβολα για να ταυτιστούν, σε ένα ενιαίο πολιτικό φορέα που θα αποτελέσει ισχυρό ανάχωμα στις δυνάμεις εκείνες που επιμένουν στη συντήρηση του χθες.
Η ΝΔ, ως πολιτική δύναμη που ιστορικά άνοιγε νέους δρόμους προόδου και ευημερίας του τόπου – όπως ο ευρωπαϊκός – είναι η μόνη που μπορεί να εγγυηθεί τη μετάβαση και προσαρμογή της χώρας στη νέα εποχή.
Τα δύσκολα τώρα ξεκίνησαν. Οι προκλήσεις είναι μπροστά μας. Η προσπάθεια για τη συγκρότηση μιας ισχυρής ευρωπαϊκής πλειοψηφίας είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία και επιτακτική.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
