Ο τυνήσιος που αυτοπυρπολήθηκε λύτρωσε τους συμπολίτες του. Στην χώρα του αρχαίου δράματος, κάθαρση δεν φαίνεται στον ορίζοντα, εκτός και αν φανεί και εδώ κάποιος που θα βάλλει «φωτιά» στην μίζερη πραγματικότητα μας. Το Πόρισμα για τις 7 υποθέσεις της Siemens δείχνει
–και πάλι- τα όρια του πολιτικού συστήματος, στο να καταλογίσει ευθύνες στα δικά του «παιδιά». Γι αυτό και αναζητά Ιφιγένειες να θυσιαστούν, προκειμένου να εξευμενίσει την –δικαιολογημένη- οργή του λαού.
Αναζητούνται οι άνθρωποι που θα πληρώσουν για τα δικά τους ανομήματα αλλά και για τα ανομήματα όλων των πολιτικών. Οι πιο κυνικοί λένε στις κατ ιδίαν συζητήσεις: «βάλτε ένα φυλακή έως την Άνοιξη να ηρεμήσει ο κόσμος».
Οι φόροι, το συνεχές ξεζούμισμα των νοικοκυριών, η ανεργία και το κλείσιμο επιχειρήσεων, οι συνεχείς περικοπές μισθών και συντάξεων, δημιουργούν ένα εξαιρετικά ανησυχητικό και επικίνδυνο κλίμα στην ελληνική κοινωνία. Η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη ως το Μάρτιο να ανοίξει κλειστά επαγγέλματα, να προωθήσει και άλλες μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο που οδηγούν στην πράξη και σε απολύσεις και σε κλείσιμο οργανισμών και εταιριών του δημοσίου. Η κυβέρνηση βλέποντας την διαρκώς αυξανόμενη ένταση στην κοινωνία, πιστεύει ότι τελικώς πρέπει να «κρεμάσει» κάποιους, για να σωθούν οι υπόλοιποι. Μόνο που προς το παρόν αυτό που βλέπουμε είναι πολύ «επικοινωνιακή σκόνη».
Το ΣΔΟΕ ως Ιππικό
Ο πρωθυπουργός ζητά έρευνες, αποτελέσματα και να οδηγηθεί επιτέλους κάποιος στην φυλακή. Κατηγορεί την Δικαιοσύνη ότι δεν εκτελεί όπως πρέπει τα καθήκοντα της. Αποτελέσματα όμως δεν φαίνεται, ότι θα υπάρξουν. Γι αυτό και η τελευταία ελπίδα είναι το Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος (ΣΔΟΕ).
Υποθέσεις όπως αυτές με τις οποίες εμπλέκεται ο Τ. Μαντέλης ή ο Θ. Τσουκάτος ή ο Α. Τσοχατζόπουλος, λένε ότι μπορεί να τις ξεκαθαρίσει το ΣΔΟΕ. Αν βρεθούν φυσικά στοιχεία για ξέπλυμα χρήματος, διακίνηση μέσω off shore εταιριών, απόκρυψη περιουσιακών στοιχείων, για συμβόλαια που έχουν υπογραφεί στην Κύπρο ή για κάθε είδους παραβάσεις φορολογικού χαρακτήρα.
Αυτές τις μέρες, μαθαίνουμε ότι το ΣΔΟΕ πράγματι ερευνά καμιά εικοσαριά πολιτικά πρόσωπα, για παλαιότερες ή για νέες υποθέσεις. Η διερεύνηση πλέον αφορά τον τρόπο απόκτησης περιουσίας ανεξαρτήτως εμπλοκής ή μη, σε κάποια από τις επίμαχες υποθέσεις. Η μη δικαιολόγηση των περιουσιακών στοιχείων είναι ο μόνος τρόπος πλέον για να πιαστεί κάποιος πολιτικός (όπως και κάποιος κρατικός λειτουργός) στα πράσα, για να πληρώσει πιθανόν τα ανομήματα του.
Ως τώρα βεβαίως τα αποτελέσματα είναι πενιχρά και όπως όλα δείχνουν θα μείνουν το ίδιο πενιχρά.
Η επικοινωνιακή σκόνη όμως που σηκώνουν είναι δυσανάλογη της πραγματικότητας. Ιδίως όταν πρόκειται για υποθέσεις που αφορούν πολιτικά πρόσωπα. Το είδαμε αυτό στην υπόθεση του Bατοπεδίου το βλέπουμε και στην υπόθεση της Siemens. Το Πόρισμα της Siemens καταλογίζει μεν πολιτικές ευθύνες –και αυτό χάρι στην επιμονή του Σ. Βαλυράκη και λίγων ακόμα παραγόντων- δεν μπορεί όμως να καταλογίσει και ποινικές ευθύνες.
Στην υπόθεση μάλιστα της Siemens φαίνονται και οι αντιφάσεις της κυβερνητικής πολιτικής. Την ώρα που το Μέγαρο Μαξίμου ζητά καταδίκες, την ίδια ώρα η κυβέρνηση είναι σε διαπραγμάτευση με την γερμανική εταιρία, για το πώς θα γίνουν –ή δεν θα γίνουν;- προσφυγές σε βάρος της Siemens από το ελληνικό δημόσιο. Οι προσφυγές που έπρεπε ήδη να έχουν γίνει εδώ και καιρό. Υποτίθεται ότι το μεγάλο χρέος υποχρεώνει την κυβέρνηση να κάτσει στο τραπέζι αυτής της διαπραγμάτευσης. Δεν είναι όμως βέβαιο ότι αυτή είναι η ενδεδειγμένη τακτική.
Το παρελθόν έχει παραγραφεί
Την ώρα που οι Εξεταστικές και Προανακριτικές Επιτροπές μας έδειξαν τα όρια τους, ο Γ. Παπανδρέου επιμένει σε μια ακόμα Εξεταστική, αυτή για την Οικονομία. Μόνο που θέλει να εξεταστεί απλώς η τελευταία διετία της ΝΔ. Την ώρα που στην Ευρώπη οι έλληνες και η Ελλάδα κατηγορούνται ως απατεώνες, ως παραχαράκτες των αληθινών στοιχείων, χρησιμοποιώντας κάθε χρηματοπιστωτική κομπίνα που υπάρχει για να κρύψουν την αλήθεια. Και αυτά πριν ακόμα μπούμε στην ζώνη του ευρώ. Η συζήτηση αυτή δεν είναι αρεστή ούτε στο μισό ΠΑΣΟΚ. Ο Κ. Παπανδρέου παρ όλα αυτά πιστεύει πως η νέα αυτή Εξεταστική μπορεί να μειώσει την ένταση της οργής του κόσμου. Παράλληλα μπορεί να ελπίζει πως θα φανούν οι ευθύνες της ΝΔ για το υπερβολικό χρέος ή και οι ευθύνες προσώπων που δεν του είναι αρεστά και ας προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ.
Συγχρόνως ο πρωθυπουργός στρέφεται προς νομοθετικές ρυθμίσεις σε ότι αφορά το πολιτικό προσωπικό. Θα αλλάξει λοιπόν ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, θ αλλάξει και ο τρόπος ελέγχου του Πόθεν Εσχες των πολιτικών. Μόνο που και αν ακόμα αλλάξουν, θα αφορούν το μέλλον. Το αμαρτωλό παρελθόν που μας οδήγησε στο χρέος των 400 δις ευρώ, στην τρόικα και στην απαξία, έχει παραγραφεί.
Η κάθαρση
Σε κάθε τραγωδία καλό είναι να υπάρξει κάθαρση. Αυτό μάθαμε ως παρακαταθήκη από τους αρχαίους Έλληνες. Δεν συμβαίνει πάντα στην ζωή, κυρίως δε, δεν συμβαίνει στην πολιτική. Στην Ελλάδα οι αληθινοί ένοχοι δεν την πληρώνουν, ακόμα και αν τους πιάσουν «με το αρνί στον ώμο».
Παρά τις διακηρύξεις, παρά τις αληθινές προθέσεις του πρωθυπουργού, να αποδοθεί δικαιοσύνη (έστω στις περιπτώσεις που αυτό είναι δυνατό), το σύστημα συνολικά δεν παραπέμπει σε κάτι τέτοιο. Ακόμα και αν πιαστούν και καταδικαστούν επίορκοι πολιτικοί, τα «τριάντα αργύρια» που πήραν για την υπογραφή τους στις διάφορες συμβάσεις, είναι εξόχως λιγότερα με το καταστροφικό αποτέλεσμα των υπογραφών τους.
Το ζητούμενο είναι ν αλλάξει στην χώρα ο βασικός κανόνας του παιχνιδιού: Η συναλλαγή κάτω από το τραπέζι. Στην Ελλάδα το μοίρασμα της πίτας (είτε πρόκειται για τρις είτε για ένα διορισμό) γίνεται με εκ των προτέρων κρυφή συναλλαγή.
Η διαφθορά είναι θεσμοθετημένη και πολλές φορές νομοθετημένη, Η νομοθεσία της Πολεοδομίας αποτυπώνεται σε 19.000 σελίδες. Εκεί υπάρχουν όλες οι παρεκτροπές, για κάθε βαλάντιο. Η χαώδης φορολογική νομοθεσία, τα αδιάκοπα χαράτσια, η αδιαφάνεια στον κλάδο της Υγείας και τα ηθελημένα ψέματα του συστήματος, είναι μερικές μόνο πλευρές, του συστήματος αδιαφάνειας.
Στην χώρα που οι κυβερνήσεις έκρυβαν τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων και των ασφαλισμένων, η κάθαρση δεν θα έρθει με μία ή δύο κρεμάλες.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
