Ο “συνδικαλιστικός τσαμπουκάς” των “μπλόκων στις εθνικές οδούς”, του “κατεβάσματος του διακόπτη”, της “αποχής από τη διόρθωση των γραπτών”, “του κλεισίματος λιμανιών κι αεροδρομίων”, “της μη τροφοδοσίας της αγοράς με καύσιμα”, νικήθηκε κατά κράτος, ..απ’ το κράτος, την περασμένη Κυριακή.
Αποδείχθηκε πως όταν το κράτος θέλει, μπορεί να δαμάσει “σκληρές συντεχνίες”, να κάνει αρνάκια “ηρωικούς συνδικαλιστές”.
Για μια βδομάδα ο Τζωρτζάτος στέρησε απ’ τους συμπολίτες το δικαίωμα στην ελεύθερη μετακίνηση. Σε επτά μέρες στέρεψε την Ελλάδα από καύσιμα. Ο ίδιος είχε “καύσιμο” για να ανέβει στους ώμους των “συναγωνιστών” του, αλλά μια μέρα μετά στέρεψε από εναλλακτικές επιλογές κι από πειστικά επιχειρήματα. Ο αγώνας του δώρον άδωρο. Αντάλλαξε την επιστράτευση που προκάλεσε η “σκληρή στάση” του με την αναστολή των απεργιακών κινητοποιήσεων. Την απελευθέρωση όμως του κλειστού επαγγέλματος των ιδιοκτητών φορτηγών δεν την απέτρεψε. Η μεταρρύθμιση θα περάσει.
Ο Τζωρτζάτος δεν είναι ο πρώτος εκ της παλιάς φρουράς συνδικαλιστών που ξέμεινε στη μέση του δρόμου. Οι “ηγήτορες” του συνδικαλιστικού κινήματος που χρόνια τώρα εκπαιδεύτηκαν να βάζουν σε ομηρία την κοινωνία για να παίρνουν απ’ το κράτος “όσα δικαιούται ο κλάδος τους”, άργησαν να καταλάβουν πως τα μέχρι πρότινος “ισχυρά όπλα” τους, γύρισαν μπούμερανγκ. Άργησαν να καταλάβουν πως άλλαξε το υποκείμενο του εκβιασμού. Πως δεν ήταν πια η κυβέρνηση που εκβιάζεται και υποχωρεί φοβούμενη το πολιτικό κόστος, αλλά οι πολίτες που θίγονται και ταλαιπωρούνται κι είναι έτοιμοι να πιστώσουν με πολιτικό κόστος μια κυβέρνηση υποχωρούσα σε συντεχνιακά αιτήματα που τίθενται με εκβιαστικό τρόπο.
Η κόντρα κυβέρνησης και φορτηγατζήδων ήταν μια πρόβα για ό,τι επακολουθήσει τον Σεπτέμβριο. Για την κυβέρνηση που για πρώτη φορά …επιστράτευσε το όπλο της επιστράτευσης. Για τους άλλους Τζωρτζάτους που ετοιμάζονται να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να βγουν στους δρόμους. Τότε και θα φανεί αν το πάθημα (τους) έγινε μάθημα. Αν κατάλαβαν πως δεν μπορούν να διεκδικούν με φωνές και αγριάδες, αλλά με επιχειρήματα νομικά τεκμηριωμένα και προτάσεις οικονομικά εμπεριστατωμένες.
Το βασικότερο όμως είναι να καταλάβουν οι εργαζόμενοι σε όλους τους κλάδους της οικονομίας, πως χρειάζονται νέες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Ηγεσίες που θα γνωρίζουν να διαπραγματεύονται, που θα έχουν σχέδιο και στρατηγική και το κυριότερο δεν θα αξιοποιούν την συνδικαλιστική τους ιδιότητα για την προσωπική τους προβολή, ή ακόμα χειρότερα οικονομική τους ανέλιξη, αφήνοντας τελικά εκτεθειμένη στους αντιπάλους τους την προσωπική και συνδικαλιστική τους αξιοπιστία.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
