Ο Τάσος Παπαδόπουλος βλέπει μια ευκαιρία μετά την πανδημία. Ευκαιρία να υπάρξει μια νέα αντίληψη που θα οδηγήσει τη χώρα στην ανάπτυξη. Τα ευρωπαϊκά κονδύλια που θα εισρεύσουν στην χώρα δημιουργούν την ευκαιρία. Αρκεί να υπάρξουν πισωγυρίσματα και …αντί σχέδια. Όπως η αντί-Πισσαρίδη Έκθεση που θέλει να αντιστρατευτεί την Έκθεση Πισσαρίδη.
Στην Ελλάδα έχουμε μάθει να ξύνουμε τα νύχια μας για καβγά. Από τα κόμματα και τους οπαδούς τους, μέχρι το ποδόσφαιρο. Η χώρα πέρασε μια μεγάλη οικονομική κρίση την προηγούμενη δεκαετία. Μόλις πήγε να ανασάνει, προέκυψε ταυτόχρονα η πανδημία και η επιθετική δραστηριότητα της Τουρκίας.
Πρωτόγνωρη σύμπνοια
Δύο μεγάλες κρίσεις μαζί. Στην πρώτη φάση της πανδημίας και σε αυτήν της υβριδικής επίθεσης της Τουρκίας από τον Έβρο, οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας εμφάνισαν μια πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα σύμπνοια.
Όμως κάτι οι δημοσκοπήσεις που εμφανίζουν την αντιπολίτευση στάσιμη και την κυβέρνηση να διατηρεί τις δυνάμεις της. Κάτι το δεύτερο κύμα της πανδημίας που ενέσκηψε δριμύτερο, είχαν σαν αποτέλεσμα την ενεργοποίηση των αντανακλαστικών των κομμάτων.
Άρχισε έτσι, ένας ιδιότυπος διαγωνισμός. Νικητής παλεύει να βγει εκείνος που θα καταφέρει να πετύχει τους υψηλότερους τόνους. Ακούμε, λοιπόν, και βλέπουμε από την μια κραυγές καταστροφολογίας. Και από την άλλη παροχές. Ανέξοδο τα κόμματα δίνουν και υπόσχονται. Γιατί νωρίζουν ότι δεν θα κληθούν στο άμεσο μέλλον να τα υλοποιήσουν.
Η πανδημία ως ευκαιρία
Όμως οι κρίσεις γεννούν νέες ευκαιρίες. Κι αυτή δεν είναι άλλη από τα χρήματα που θα εισρεύσουν. Τόσο από το Ταμείο Ανάκαμψης όσο και από το νέο Κοινοτικό Πλαίσιο. Χρήματα που αθροιστικά προσεγγίζουν τα 72 δις.
Παράλληλα λόγω της επιδημιολογικής κρίσης, η Ελλάδα βρέθηκε εκτός του ασφυκτικού κλοιού εποπτείας. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί με μια σχετική ελευθερία να διαχειριστεί το σημαντικό αυτό ποσό. Και αν κάνει τις σωστές κινήσεις, να δημιουργήσει μια νέα ευημερούσα Ελλάδα, που πολλοί ονειρευόμαστε, αλλά δεν βλέπουμε, εδώ και πολλές δεκαετίες.
Διαβάζοντας κανείς την Έκθεση Πισσαρίδη για το Ταμείο Ανάκαμψης, χωρίς φυσικά κομματικές παρωπίδες, διαπιστώνει ότι μπορεί να αποτελέσει τη βάση για περαιτέρω συζήτηση. Συζήτηση για να κατευθυνθούν τα χρήματα σε πάσης φύσεως παραγωγικές επενδύσεις. Και όχι σε σπατάλες, προς έχοντες αετονύχηδες. Ούτε και σε επιδόματα άεργων, που είναι κι αυτά ένα νέο φρούτο της εποχής μας.
Από την πράσινη ανάπτυξη, μέχρι την ψηφιοποίηση του κράτους καθώς και κάθε λογής ιδιωτικής δραστηριότητας. Και από την μείωση φόρων και εισφορών μέχρι την παροχή κινήτρων για εργαζόμενους και συνταξιούχους.
Αντί-Πισσαρίδη έκθεση
Αντί λοιπόν με βάση αυτή την πρόταση ενός νομπελίστα και μιας επιτροπής σημαντικών ανθρώπων να γίνει μια παραγωγική συζήτηση των κομμάτων. Αντί να στοχεύσουν στην βελτίωση της ώστε να υπάρξει ένα δίκαιο μέρισμα ανάπτυξης. Αντί να συζητήσουμε πως σε μια εικοσαετία θα ανέβει το ΑΕΠ από το 67% που είναι σήμερα, στο 81%, που είναι ο Ευρωπαϊκός Μέσος Όρος, τι ακούμε; Ακούμε γενικούς αφορισμούς και συζητήσεις για την παρουσίαση ενός σχεδίου, άκουσον – άκουσον «αντι-Πισσαρίδη».
Κι αν το ρεπορτάζ που διαβάσαμε ισχύει, τότε οι αντί – προτάσεις θα περιλαμβάνουν 35ωρο ή τετραήμερη εργασία. Και το υπολειπόμενο ποσό θα καλύπτεται από το κράτος!!!
Για να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους. Κάποιοι χαϊδεύουν τα αυτιά όσων επιλέγουν να ζουν με βάση την αρχή της μειωμένης προσπάθειας. Εξ ου και η επικρατούσα άποψη της προηγούμενης κυβέρνησης περί αριστείας, η οποία είναι ρετσινιά. Όπως και η πρόσφατη, που επικροτεί για είσοδο στα ΑΕΙ με λευκές κόλλες.
Νέα αντίληψη
Αν αυτή η χώρα θέλει να δει μιαν άσπρη μέρα μετά από μια ζοφερή δεκαετία και ένα δύσκολο 2020 με μεγάλες απώλειες συνανθρώπων μας, χρειάζεται μια πλειοψηφική διαφορετική αντίληψη. Μια νέα αντίληψη που, στο όνομα αυτών των 500.000 που πήραν των ομματιών τους και εγκατέλειψαν την πατρίδα μας, θα οδηγήσει σταθερά στην πρόοδο, χωρίς ταλαντεύσεις και δισταγμούς.
Ωστόσο, ο λαϊκισμός βρίσκει δυστυχώς ευήκοα ώτα αρκετών συμπολιτών μας. Δεν μπορεί όμως και αυτή την φορά, που είναι το πιθανότερο και η τελευταία ευκαιρία, να εμποδίσει την ανάπτυξη και την ανάταση της χώρας. Μια χώρας την οποία μονίμως καταπιέζουν οι λίγοι, που θέλουν να τραβήξουν τους πολλούς προς τα κάτω και όχι προς τα πάνω.
Αλλά και η κυβέρνηση δεν πρέπει να επαναπαύεται στο βάθρο της εξουσίας και να μην εφησυχάζει. Οφείλει να προχωρήσει δυναμικά και χωρίς πισωγυρίσματα στο εκσυγχρονισμό του κράτους. Να φροντίσει τα του οίκου της. Να μην δίνει αφορμές, που θυμίζουν το αμαρτωλό παρελθόν του παλαιοκομματισμού, των τακτοποιήσεων «ημετέρων» και της λεηλασίας του εθνικού πλούτου.
Ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή είναι το ζητούμενο, για να οδηγηθεί η Πατρίδα μας σε μια νέα εποχή. Ιδού η Ρόδος…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
