Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα μεγάλο κόμμα που το έλεγαν ΠΑΣΟΚ. Αν η ιστορία του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος γινόταν παραμύθι κάπως έτσι θα ξεκινούσε. Αλλά και με βάση τη ζώσα πραγματικότητα στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγει κανείς: Το ΠΑΣΟΚ είναι πλέον ένα μικρό κόμμα που διαρκώς φθίνει, χωρίς ψυχή, χωρίς οράματα για την κοινωνία, χωρίς όργανα και μέλη αλλά με μια διαθέσιμη, αν και απαξιωμένη νομενκλατούρα, που είναι έτοιμη να δώσει μάχες μέχρις εσχάτων διεκδικώντας λάφυρα εξουσίας αμφιβόλου ποιότητας, ενδεχομένως και ανύπαρκτα.
Η πιο πάνω περιγραφή αποτυπώνει ανάγλυφα τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στο ΠΑΣΟΚ που μόνο με δύο λέξεις μπορούν να περιγραφούν: Σκορποχώρι – Διάλυση.
Από το βράδυ της περασμένης Τετάρτης και μετά τις διαγραφές έξι βουλευτών που δεν ακολούθησαν την επίσημη γραμμή άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου για ένα νέο εμφύλιο σπαραγμό με άγνωστες συνέπειες. Αντίστροφη μέτρηση προς το τέλος, άλλο ένα επεισόδιο στη μακρά παράδοση των εσωκομματικών αντιπαραθέσεων, αφετηρία γενικού ξεκαθαρίσματος ή έναυσμα για κάτι καινούριο στη μετά ΠΑΣΟΚ εποχή; Ο χρόνος θα δείξει.
Προς το παρόν, τα διάφορα επιτελεία αναζητούν εφόδια και συμμάχους και οργανώνονται για μια σύρραξη που μάλλον αφορά μόνο τους ίδιους και το μικρόκοσμό τους. Άλλωστε, οι κάποτε πανίσχυροι κομματικοί στρατοί τους έχουν εγκαταλείψει, ενώ η υπόλοιπη κοινωνία έχει με άλλα να ασχοληθεί, πολύ πιο σημαντικά.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
