Κάτι που κανένας, φίλος αλλά και πολιτικός αντίπαλος του σημερινού πρωθυπουργού, δεν του αρνιέται, είναι το γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν ακολουθεί την πεπατημένη. Πολλοί χλεύασαν πριν από χρόνια τις απόψεις του τόσο για το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, όσο και την επιμονή του στην πράσινη οικονομία και την πράσινη ανάπτυξη!
Σήμερα που όλος ο πλανήτης ζει στον παλμό της καθαρής ενέργειας και της προστασίας του περιβάλλοντος, αλλά και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους «απάτριδες» του πλανήτη, που διεκδικούν το δικαίωμα να έχουν την ταυτότητα που επιθυμούν σε όποια χώρα κι αν ζουν και εργάζονται, πρέπει να νοιώθει δικαιωμένος για την χωρίς ταλαντεύσεις θέση του.
Αν όμως ως διανοούμενος της πολιτικής αποδείχθηκε πως η ιστορία τον δικαιώνει, στο μεταξύ υπάρχει και η καθημερινότητα που είναι η διακυβέρνηση της χώρας, εν μέσω κρίσης εσωτερικής και εισαγόμενης, που θέλει μια άλλη μάχη! Την καθημερινή μάχη με το χρόνο! Τη γνωστή από τους αρχαίους «Μέριμνα»! Αν τα προβλήματα μπορούσαν με ένα μαγικό τρόπο να παγώσουν, ίσως να υπήρχε η άνεση για πολλές συζητήσεις και πολλές εξονυχιστικές εξετάσεις τυπικών προσόντων υποψηφίων για κυβερνητικές θέσεις. Όμως στη σημερινή συγκυρία όλα αυτά φαντάζουν πολυτέλεια. Σίγουρα δεν θα πρέπει να υπάρχει έντιμος πολίτης, που να μην επικροτεί και το διάλογο και τη δημόσια διαβούλευση και την φιλότιμη προσπάθεια της κυβέρνησης για διαφάνεια, η οποία μάλιστα για να πείσει ότι εννοεί αυτό που λέει, μοιάζει να θέλει να επιβεβαιώσει τη ρήση για τη γυναίκα του Καίσαρα!
Όμως ενώ όλα αυτά φαντάζουν όμορφα και είναι, οι ΔΕΚΟ δεν έχουν διοικήσεις, ένα μέρος των υπουργείων δεν έχει γενικούς γραμματείς, και δεν έχουν οριστεί περιφερειάρχες! Και όλα αυτά τα στελέχη είναι, που σε συνεργασία με τους υπουργούς θα εφαρμόσουν στην πράξη την κυβερνητική πολιτική! Πολλοί πλέον αναρωτιούνται σε κόμμα και κυβέρνηση αν ήταν ώριμο να χαθεί πολύτιμος χρόνος με διαδικαστικά θέματα, οι παρενέργειες μάλιστα που προκάλεσαν δημιούργησαν περισσότερα προβλήματα απ’ αυτά που υπήρχαν προσδοκίες ότι θα έλυναν. Από την άλλη βέβαια υπάρχει ο αντίλογος ότι «ή τώρα ή ποτέ», διαφορετικά θα κάνουμε πολιτική του πίθου των Δαναϊδων, της μάταιης δηλαδή προσπάθειας να γεμίσει ο πίθος της πολιτικής με ουσία! Ποιος όμως θα απαντήσει στο αδυσώπητο ερώτημα. Έχει την πολυτέλεια η Ελλάδα, στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα, να τελεί υπό διαβούλευση; Και τι νόημα έχει αυτός ο διάλογος όταν γίνεται για να πεισθεί ο ένας των διαλεγόμενων ότι πρέπει να σφίξει κι άλλο το ζωνάρι; Λες και δεν το γνώριζαν οι πολίτες όταν εξέλεξαν την νέα κυβέρνηση με συντριπτική πλειοψηφία! Οι πολίτες δεν χρειάζονται να πεισθούν για τις προθέσεις. Πείσθηκαν προεκλογικά και ψήφισαν! Τώρα το μόνο που περιμένουν είναι οι εκλεγμένοι τους να κυβερνήσουν, με βάσει φυσικά το κυβερνητικό πρόγραμμά τους!
(Το άρθρο δημοσιεύεται στην εβδομαδιαία οικονομική και πολιτική εφημερίδα ΧΡΗΜΑ ΤΡΙΤΗ)
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
