Τελικά υπήρξε περίπτωση στάσης πληρωμών μέσα στον Μάιο, ή ήταν ένα ακόμα πυροτέχνημα του «ντόπιου κατεστημένου» και της «ντόπιας πλουτοκρατίας»; Με τα επιτόκια σε ύψη αντίστοιχα χρεοκοπημένων χωρών, σίγουρα δεν υπήρχε πολίτης, οικονομικός παράγων ή πολιτικός αυτής της χώρας που να σέβεται πρωτίστως τον εαυτό του και την πραγματικότητα, που να πιστεύει το αντίθετο.
Αντιλαμβάνομαι και το ρόλο της αντιπολίτευσης και την πολιτική αερολογία εκ του ασφαλούς. Γιατί δεν ξέρω τι θα μπορούσαν να ψελλίσουν, όλοι αυτοί οι λάβροι καταγγέλλοντες τα μέτρα του σχεδίου στήριξης, αν τον επόμενο μήνα ήταν υποχρεωμένοι να πληρώσουν αυτοί τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας, και κυρίως τους μισθούς και τις συντάξεις. Ας αφήσουμε ασχολίαστο το έωλο επιχείρημα πως υπήρχε κι άλλος τρόπος, καθώς αν δεν αναπτυχθεί πειστικά, είναι ένα ακόμα επεισόδιο του καταστροφικού λαϊκισμού που αποτελεί την άρχουσα ιδεολογία της μεταπολιτευτικής περιόδου. Φυσικά και οι πολίτες που ξέρουν πλέον να διακρίνουν τα μεγάλα λόγια από τις υπεύθυνες φωνές, δείχνουν στις δημοσκοπήσεις εξαιρετική σοβαρότητα και αποστρέφουν τις μειωτικές γι’ αυτούς σειρήνες του αδιέξοδου λαϊκισμού. Η μεγάλη πλειοψηφία προτιμά το νοικοκύρεμα, να πληρώσουν όλοι δίκαια για το χρέος, και εκφράζει την εμπιστοσύνη της στην ευρωπαϊκή οικογένεια που παρά τις παλινδρομήσεις και τις ολιγωρίες της, δεν ξέχασε ότι Ευρώπη χωρίς Ελλάδα δεν είναι δυνατή, όπως έχουν διατυπώσει σε άλλους καιρούς οι εμπνευστές της ευρωπαϊκής κοινής οικογένειας. Η αξιωματική αντιπολίτευση σίγουρα έπαιξε ένα ριψοκίνδυνο χαρτί. Αρνούμενη να ψηφίσει υπέρ του σχεδίου στήριξης, “κατάφερε” να διχάσει την εκλογική της βάση, και κυρίως να ενεργοποιήσει εις βάρος της την ευρωατλαντική καχυποψία, που σίγουρα δεν προμηνύει κάτι καλό για το μέλλον της. Φαίνεται πως είτε ο λίγος χρόνος που βρίσκεται στην ηγεσία της ΝΔ ο κ. Σαμαράς, είτε κάποιοι σύμβουλοι εκτός πραγματικότητας, τον οδήγησαν σε δρόμους αντιευρωπαϊκούς και αντισυμμαχικούς, αντίθετους πάντως απ’ αυτούς που παραδοσιακά κινείται το ελληνικό συντηρητικό κόμμα. Όσο για την αριστερά, που για μια ακόμα φορά βλέπει, ότι παρά την κρίση και τις λαϊκιστικές ρητορείες της, να μένει εκλογικά καθηλωμένη, είναι τόσο οφθαλμοφανής η επιδίωξή της να καρπωθεί πρόσκαιρα την δυσαρέσκεια που δημιουργούν τα σκληρά μέτρα, που να ακυρώνεται αυτομάτως. Φυσικά όλοι καταλαβαίνουν πλέον ότι παρόμοιες ανευθυνότητες και πρακτικές που μας έφεραν στα σημερινά χάλια, δεν είναι εύκολο να γίνουν αποδεκτές από μια κοινωνία ενημερωμένη επαρκώς για την κατάσταση της χώρας, όχι φυσικά από τους ντόπιους ρήτορες, αλλά από τους πιστωτές της, που ζητούν εξασφάλιση των κεφαλαίων που έχουν δανείσει.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
