Ο Θανάσης Κ. εξηγεί πως το εμπάργκο στην ΕΡΤ συνιστά άρνηση παραδοχής ότι ζούμε σε σοβιετικό καθεστώς. Σημειώνει δε πως ουδόλως θίγεται ο δημόσιος διάλογος καθώς η ΕΡΤ είναι κυβερνητικό φερέφωνο.
«Θρήνος κλαυθμός και οδυρμός» συγκλονίζει τα κανάλια και τα τηλεοπτικά πάνελ, γιατί, λέει, η ΝΔ αποφάσισε να κάνει «εμπάργκο» στην ΕΡΤ! «Κλαίνε γοερά» διάφοροι δημοσιογράφοι, «γνωμηγέτες» και σχολιαστές, και ολοφύρονται: που «δεν είναι σωστά πράγματα αυτά», και «ναι μεν τους έβρισαν εκεί στην ΕΡΤ, αλλά όχι και εμπάργκο, βρε παιδιά» και τι «ακραία αντίδραση ήταν αυτή;» – κι άλλα τέτοια ανόητα και υποκριτικά και κακομοίρικα…
Και το κορυφαίο «επιχείρημα»:
Πως θα υπάρξει ενημέρωση και δημόσιος διάλογος, όταν το ένα μεγάλο κόμμα επιλέγει να απουσιάζει;
Εδώ σου έρχεται κάτι σαν αναγούλα, κάτι σαν ναυτία, κάτι σαν να έφαγες χθες βράδυ «βρόμικο» από καντίνα της Εθνικής, τώρα «τρέχεις και δεν φτάνεις» και το έχεις σκυλομετανιώσει… Ας τους πει λοιπόν κάποιος, αυτά που οι ίδιοι ΔΕΝ λένε:
Ποιος δημόσιος διάλογος;
Πρώτον, ποιος «δημόσιος διάλογος», παιδιά; Η ΕΡΤ έχει συνολική τηλεθέαση κάτω από 1% πια! Εκεί την κατάντησαν… Αυτό σημαίνει ότι την παρακολουθούν τις ώρες «μεγάλης ακροαματικότητας το πολύ 25 χιλιάδες άνθρωποι. Δηλαδή οι… συγγενείς και φίλοι των εκεί εργαζομένων. Κανείς άλλος! Με δύο λόγια, η ΕΡΤ δεν έχει «εθνικό κοινό»! Κι η «απουσία» της ΝΔ – ή οποιουδήποτε – από εκπομπές της ΕΡΤ, δεν στοιχίζει το παραμικρό στον πραγματικό διάλογο. Όσοι δεν πάνε, δεν χάνουν τίποτε. Ίσως κερδίζουν μόνο: την αξιοπρέπειά τους! Γιατί άμα σε βρίζουν καθημερινά και σε προκαλούν συνεχώς και συ δεν αντιδράς, όσοι παρακολουθούν θα σε περάσουν και για κομματάκι… μαλάκα! Ενώ αν δείχνεις να αντιδράς, τότε κάποιοι μπορεί να πουν μέσα τους για σένα:
Τουλάχιστον αυτός έχει κάποιο «τσαγανό»!
Η διεθνής εμπειρία
Παρεμπιπτόντως, η διεθνής εμπειρία επιβεβαιώνει ότι ο κόσμος αντιδρά θετικά σε τέτοιες περιπτώσεις: Παράδειγμα: εκεί στις αρχές καλοκαιριού του 1988, ο Ρεμπουμπλικανός υποψήφιος Τζώρτζ Μπους – πατήρ, βρισκόταν δημοσκοπικά πολύ πίσω από το Δημοκρατικό υποψήφιο για την Προεδρία τότε, Μάϊκ Δουκάκη.
Ο Μπούς είχε λίγο τη φήμη του «χαλβά» (whimp) – του διστακτικού και φοβισμένου. Ο Δουκάκης, εδώ που τα λέμε, δεν ήταν πολύ διαφορετικός… Όμως ο Δουκάκης προηγούνταν τότε με πάνω από 15 μονάδες…Ένα βράδυ, σε μια συνέντευξή του προς το δίκτυο ΑΒC και τον γνωστότατο δημοσιογράφο Dan Ruther, o Μπούς τσαντίστηκε, εκνευρίστηκε, εξερράγη, πέταξε τα μικρόφωνα και έφυγε από το πλατό!
Όλοι οι… “comme il faut” σχολιαστές τότε τον αποδοκίμασαν: Και τι είναι αυτά; Και δεν μπορεί να αντιδρά έτσι! Και θα το πληρώσει ακριβά. Τέτοια… Όμως, λίγα 24ωρα αργότερα, η δημοτικότητα του Μπούς – ο οποίος ως τότε έμοιαζε «σφαγμένος από χέρι» – εκτινάχθηκε! Και του Δουκάκη καταποντίστηκε… Κι ύστερα ο Δουκάκης έκανε ό,τι μπορούσε, ώστε να δημιουργήσει ο ίδιος για τον εαυτό του την εικόνα του «χαλβά», του άνευρου… Και ο Μπούς κέρδισε τις εκλογές τον Νοέμβριο της χρονιάς εκείνης…
Συμπέρασμα: ακόμα και στις πιο «ώριμες» δημοκρατίες, το κοινό θέλει ηγέτες με πυγμή. Όχι «νευρόσπαστα». Όχι τραμπούκους. Αλλά με πυγμή… Η τουλάχιστον ηγέτες που σέβονται τον εαυτό τους. Δεν ανέχονται να γίνονται «πατσαβούρια» κανενός… Από την ιστορία αυτή του «εμπάργκο» της ΝΔ στην ΕΡΤ, δεν πρόκειται να χάσει τίποτε η Νέα Δημοκρατία. Ούτε η δημοκρατία γενικότερα. Ούτε ο δημοκρατικός διάλογος…
ΕΡΤ φερέφωνο σοβιετικού τύπου
Δεύτερον: Ποιος «δημοκρατικός διάλογος», παιδιά; Η ΕΡΤ είναι κυβερνητικό φερέφωνο σοβιετικού τύπου! Το έχουν καταγγείλει ηγετικά στελέχη της, που διορίστηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ και παραιτήθηκαν «αηδιασμένα»! Ακόμα κι εκείνοι το κατάλαβαν. Και κάποιοι δημοσιογράφοι το έχουν τώρα «κρυφό καμάρι»…
Σχολιαστές της ΕΡΤ καθυβρίζουν συνεχώς τα στελέχη, τους ηγέτες και τις απόψεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Ιδιαίτερα της αξιωματικής, αλλά όχι μόνον αυτής. Όσα είπε ο ημιμαθής κ. Καψώχας προχθές ήταν η τελευταία χοντράδα που ξεχείλισε το ποτήρι. Αλλά έχουν υπάρξει και πολλά άλλα, στο πρόσφατο και απώτερο παρελθόν. Χωρίς ποτέ κανείς να ζητήσει, μιαν έστω τυπική, συγγνώμη μετά….
Θέλουν να επιβάλλουν μια «δημόσια τηλεόραση», όπου οι ίδιοι θα διασύρουν όποιον δεν γουστάρουν και εκείνος θα είναι «υποχρεωμένος» μετά, να πηγαίνει εκεί μόνο για να… «απολογηθεί»! Να το κάνουν μόνοι τους – γιατί ο κόσμος έτσι κι αλλιώς δεν τους βλέπει. Μόνο ψοφοδεείς πάνε σε τέτοιο «σκηνικό» να κάνουν «διάλογο» με στημένους «εισαγγελείς» – όλους εναντίον τους…
Άλλο ΕΡΤ, άλλο ΣΚΑΙ
Τρίτον: δεν είναι το ίδιο, ασφαλώς, με το «εμπάργκο» που έκανε παλαιότερα ο ΣΥΡΙΖΑ στο ΣΚΑΙ (ισχύει ακόμα αυτό) ή στο Μega (στις εκπομπές του Πρετεντέρη κλπ.). Ένα ιδιωτικό κανάλι έχει δικαίωμα να έχει άποψη. Με μέτρο και τηρώντας τους κανόνες, πάντα – όμως έχει αυτό δικαίωμα, γιατί απευθύνεται στο κοινό του και ζει από την τηλεθέασή που πετυχαίνει (και τη διαφήμιση που η τηλεθέαση του εξασφαλίζει).
Ένα δημόσιο κανάλι παίρνει την επιδότηση, που την πληρώνουν υποχρεωτικά όλοι οι φορολογούμενοι – βλέπουν, δεν βλέπουν. Και μπορεί να επιζεί ακόμα και με μηδενική τηλεθέαση (όπως η ΕΡΤ σήμερα).
Συνεπώς, επειδή το δημόσιο κανάλι χρηματοδοτείται υποχρεωτικά από όλους τους φορολογούμενους, δεν έχει δικαίωμα να μεροληπτεί πολιτικά. Εδώ δεν μεροληπτούν μόνο. Καθυβρίζουν συνεχώς…
Όταν ένα δημόσιο κανάλι μεροληπτεί και καθυβρίζει τον ίδιο τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αυτό όχι απλώς επιτρέπει πολύ περισσότερα από μιαν απλή «διαμαρτυρία». Αλλά επιβάλλει άμεση αντίδραση! Γιατί αν δεν υπάρξει άμεση κι αποφασιστική αντίδραση, είναι σαν να «αναγνωρίζει» σιωπηρά η αξιωματική αντιπολίτευση, ότι ζούμε σε «σοβιετικό καθεστώς» – τουλάχιστον από πλευράς δημόσιας τηλεόρασης. Κι αυτό δεν έχει δικαίωμα να το κάνει…
Ποιοι στεναχωρήθηκαν με το εμπάργκο στο Mega
Τέταρτον: Όλοι αυτοί που πολύ…«στενοχωρήθηκαν» τώρα (με το εμπάργκο της ΝΔ κατά της ΕΡΤ) δεν θυμάμαι να είχαν κάνει τόσο «θόρυβο» για το αντίστοιχο εμπάργκο του ΣΥΡΙΖΑ κατά του ΣΚΑΙ (που ήταν και εντελώς άδικο, γιατί το ΣΚΑΙ, τότε δεν είχε βρίσει το ΣΥΡΙΖΑ, απλώς είχε μεταδώσει μια πληροφορία που επαληθεύθηκε μετά…)
Ούτε είχε διαμαρτυρηθεί κανείς με την ίδια ένταση, όταν πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κάνει εμπάργκο κατά της εκπομπής του Πρετεντέρη στο Mega. Τι θέλουν να πουν οι «ποιητές»; Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει – ακόμα κι όταν έχει άδικο – αλλά οι αντίπαλοί του δεν μπορούν να κάνουν τίποτε, ακόμα κι όταν έχουν όλα τα δίκια με το μέρος τους; Αυτό στα Ελληνικά το λέμε καραμπινάτη υποκρισία. Και να το ξεχάσουν…
Από το “μαύρο στην ΕΡΤ” στην ΝΕΡΙΤ
Πέμπτον, έχουν το θράσος να μιλάνε και για το «μαύρο στην ΕΡΤ» επί Σαμαρά. Ποιο «μαύρο»; Δεν μας τα λένε όλα! Δεν μας λένε ότι το «μαύρο» είχε πέσει στην ΕΡΤ ένα χρόνο πριν κλείσει – από τον καιρό που ανέλαβε η κυβέρνηση Σαμαρά και η ΕΡΤ βρισκόταν σε μόνιμη απεργία! Στις 300 τόσες μέρες που λειτούργησε η ΕΡΤ επί Σαμαρά, απεργούσαν τις μισές περίπου εργάσιμες! Αυτό τι ακριβώς είναι; Δεν είναι «μαύρο» στην ενημέρωση;
Τότε, πριν κλείσει ακόμα η «αμαρτωλή» ΕΡΤ, μεγάλες ειδήσεις για την Ελλάδα δεν τις κάλυπτε! Και τις έπαιρναν τα ιδιωτικά κανάλια είτε από τα διεθνή δίκτυα είτε από «επιταγμένα» συνεργεία της ΕΡΤ που τα μετέδιδαν… χωρίς ήχο! Αυτό δεν ήταν «μαύρο» στην «ενημέρωση»;. Τι ακριβώς ήταν;
Κι όλα αυτά έγιναν πριν κλείσει την ΕΡΤ ο Σαμαράς. Και τα έκαναν οι βολεμένοι της ΕΡΤ, «το χειρότερο μέρος του κομματικού συνδικαλισμού», όπως κατήγγειλε ο Διονύσης Τσακνής όταν τα βρόντηξε κι έφυγε από την νέα ΕΡΤ του ΣΥΡΙΖΑ… Λένε και ψέματα από πάνω: Ότι ο Σαμαράς «έκλεισε», λέει, τη δημόσια τηλεόραση, εννοώντας την ΕΡΤ. Δεν λένε όμως ότι λίγες εβδομάδες αργότερα άνοιξε τη ΝΕΡΙΤ! Που ήταν αυτό ακριβώς: «δημόσια τηλεόραση».
Για την ακρίβεια, λοιπόν, τότε έκλεισε ένα φαύλο και σε μόνιμη απεργία δημόσιο κανάλι και στη θέση του, σχεδόν αμέσως, άνοιξε ένα άλλο που λειτούργησε κανονικά.
Η τηλεθέαση της ΝΕΡΙΤ
Και δεν λένε και το πιο σπουδαίο: Ότι η ΕΡΤ πριν την κλείσει ο Σαμαράς είχε μέση τηλεθέαση 2,5%. Ενώ η ΝΕΡΙΤ που άνοιξε μετά, επί Σαμαρά είχε φτάσει σε τριπλάσια τηλεθέαση (7,5%) με το μισό κόστος για το φορολογούμενο… Ενώ σήμερα η νέα ΕΡΤ, επί Τσίπρα, έχει πέσει σε τηλεθέαση στο 1% και πιο κάτω.
Επί ΝΕΡΙΤ ήταν η πρώτη φορά που είχαμε αρχίσει να έχουμε πραγματική δημόσια τηλεόραση! Που μάλιστα ασκούσε κριτική – ενίοτε και σκληρή – στην τότε κυβέρνηση Σαμαρά – όχι όπως τώρα…Μπορείτε να μη γουστάρετε την κυβέρνηση Σαμαρά – δικαίωμά σας. Αλλά καμιάν αλήθεια, θα την πείτε ολόκληρη, παιδιά; Που τάχα σας «κόφτει» η ενημέρωση του κόσμου και τα λέτε όλα μισά;
Ποια δημοκρατία, ποιες μεταρρυθμίσεις
Ξέρετε τώρα ποια είναι ολόκληρη η αλήθεια, αυτή που κι εμείς διστάζουμε να πούμε;
Πώς η Ελλάδα είναι κατακερματισμένη σε αλληλοσυγκρουόμενες συντεχνίες, που όλες κόπτονται και καλά για τη «δημοκρατία» και το «δημόσιο συμφέρον» – αλλά στην πραγματικότητα έχουν «γράψει κανονικά» και τη δημοκρατία και το δημόσιο συμφέρον.
Όλες τους κάθονται πάνω σε «κεκτημένα προνόμια» – και δεν θέλουν κανείς να αγγίξει τα δικά τους «άπλυτα»…
Όλοι μιλάνε για «μεταρρυθμίσεις», αλλά εννοούν μεταρρυθμίσεις που θα θίξουν τα προνόμια των άλλων – όχι του δικού τους κλάδου. Εκεί υπάρχει συντεχνιακή συμφωνία «σιωπής»: Μη θίγεται τα – δικά μας – κακώς κείμενα.
Δεν μπορείς να συζητήσεις με γιατρούς την κακοδαιμονία του ΕΣΥ και τα φακελάκια.
Δεν μπορείς να συζητήσεις με φαρμακοποιούς τις ρεμούλες που γίνονταν με τη συνταγογράφηση.
Δεν μπορείς να συζητήσεις με μηχανικούς η τοπικούς εργολάβους το πάρτι που γίνεται με τις αναθέσεις έργων από τους δήμους ή τις περιφέρειες… Όλοι νιώθουν την ανάγκη να υπερασπιστούν τον κλάδο τους. Ακόμα κι όταν, κατά βάθος, ξέρουν τι γίνεται…Ή μάλλον, επειδή ακριβώς ξέρουν…
Ε, με την ίδια ακριβώς λογική και οι δημοσιογράφοι δεν δέχονται να συζητήσουν την «αμαρτίες» της ΕΡΤ! Υπήρξε το «κάστρο» των δικών τους «βολεμένων» – και το ξέρουν. Σήμερα είναι το σύμβολο της χείριστης προπαγανδιστικής «δημοσιογραφίας» – και κατ’ ιδίαν το παραδέχονται… Αλλά εξακολουθούν να νιώθουν τη «συντεχνιακή υποχρέωση» να το «υπερασπιστούν»! Και αισθάνονται ακόμα «τύψεις», αν δεν το κάνουν. Κάτι σαν «απεργοσπάστες»…Αυτό είναι αρρώστια πια…
Συντεχνίες
Είναι έτοιμοι να «κράξουν» τις άλλες «συντεχνίες» όταν υπερασπίζονται τα αμαρτωλά κεκτημένα τους – να αποδοκιμάσουν τους Φωτόπουλους της ΔΕΗ και τους Λυμπερόπουλους των ταξί – αλλά δεν δέχονται κουβέντα για τα «σκανδαλώδη» του δικού τους κλάδου. Και κυρίως για την – ανυπόφορη πλέον – ΕΡΤ.
Παιδιά, με συγχωρείτε, μέχρι να το πάρετε απόφαση ότι ήταν σάπια και η δημοσιογραφία (κι όχι μόνο στην ΕΡΤ, βέβαια) και γι’ αυτό κατέρρευσε, δεν είστε πολύ καλύτεροι από αυτούς που βρίζετε.
Λαϊκιστές του κερατά εκείνοι – σκέτοι υποκριτές ή απλώς αμετανόητοι εσείς! Άντε μπράβο…
(Το δυστύχημα είναι ότι ανάμεσά σας υπάρχουν και άνθρωποι αξιόλογοι και ικανοί. Που όμως, δεν τολμούν – ακόμα τουλάχιστον – να βγουν και να πουν την αλήθεια και για το δικό τους κλάδο. Κρίμα…)
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
