ΕΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΕΣ…

Μοίρασε το

 του ΓΙΑΝΝΗ ΑΕΤΟΠΟΥΛΟΥ

Και όλα κυλούσαν ήρεμα: σ’ αυτή τη χώρα που νόμιζες ότι φτιάχτηκε από ζαχαρωτά οι πολιτικοί ασκούσαν γαλήνια με δημοκρατία και με δικαιοσύνη τη διοίκηση του κράτους, οι πολίτες παρέμεναν φιλειρηνικοί και αγαπησιάρηδες αφού η μακρόχρονη ιστορία τους είχε διδάξει πολλά, τα παιδιά πηγαίναν με λαχτάρα κάθε μέρα σε πρότυπα σχολεία, οι φοιτητές ετοιμάζονταν πυρετωδώς για ένα λαμπρό επιστημονικό μέλλον…

όταν ξαφνικά κάτι κακοί τύποι από μακρινές και απολίτιστες χώρες κατέλαβαν ένα πεντακάθαρο, υπερσύγχρονο και συνάμα κλασικό κτίριο πανεπιστημίου, όπου εκεί διαπαιδαγωγούνταν με σύνεση οι αυριανοί δικηγόροι (αγνοί άνθρωποι υπέρ του δικαίου) και απαιτούσαν να γίνουν νόμιμα μέλη αυτής της πολιτείας. Και αυτοί οι απαράδεκτοι τύποι λέρωσαν και δε σεβάστηκαν τα γυαλιστά πατώματα, τις τοιχογραφίες που μύριζαν ακόμη φρέσκια μπογιά, τα αμφιθέατρα που θύμιζαν αίθουσες προσευχής και εσωτερικής γαλήνης. Λεηλάτησαν οι απολίτιστοι ένα ναό της γνώσης και πολιτισμού. Αλλά που να ξέρουν αυτοί από πολιτισμό…είναι κοινό μυστικό ότι στην αγορά πολιτισμού και ευγένειας υπάρχει μονοπώλιο και τέτοια είδη μπορείς να βρεις μόνο στην ελληνική επικράτεια. Ίσως και να το ήξεραν και γι’ αυτό να εγκαταστάθηκαν στο σεβαστό αυτό συμβολικό μας κτίριο…για να κλέψουν λίγο από τον παροιμιώδη μυθικό πολιτισμό μας.

Οι παραπάνω εικόνες μου έρχονταν στο μυαλό όταν άκουγα όλους αυτούς τους πάρα-πολύ-μορφωμένους, τους πάρα-πολύ-δημοκράτες, τους πάρα-πολύ-νομοταγείς, τους πάρα-πολύ-ενδιαφερομένους για το μέλλον της παιδείας σ’ αυτή τη χώρα. Και φαντάζομαι δε χρειάζεται καν να αναφερθώ στο πόσο μεγάλη υποκρισία ή στην καλύτερη περίπτωση ανοησία είναι να κατηγορείς αλλοδαπούς ανθρώπους ότι παραβιάζουν τους νόμους και την ομαλή λειτουργία του πανεπιστημίου, όταν τα τελευταία τριάντα χρόνια οι καταλήψεις γυμνασίων, λυκείων, πανεπιστημίων, ΤΕΙ και οτιδήποτε κτιρίου αφορά σε εκπαιδευτικό οργανισμό είναι καθημερινό φαινόμενο (για να μην επεκταθώ σε άλλες παρανομίες και σκάνδαλα που όλοι ξέρουμε). Αυτή η κατάληψη κρατά δεκαετίες αφού το πανεπιστήμιο έχει γίνει αρένα των κάθε λογής νεολαιίστικων κινημάτων που βρίσκουν αφορμή να ξεσπάσουν τις συμπλεγματικές συμπεριφορές που γεννά η ελληνική κοινωνία και θα τολμήσω να πω η ελληνική οικογένεια.

Και επιτρέψτε μου να πω πως το πρόβλημα μας στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ήταν η κατάληψη της νομικής. Γιατί το συγκεκριμένο κτίριο είναι υπό κατάληψη από φοιτητές και άλλους παρατρεχάμενους των χώρων εκπαίδευσης εδώ και δεκαετίες. Τη μια μέρα λειτουργεί, την άλλη είναι υπό κατάληψη. Αλλά και όταν δεν είναι υπό κατάληψη τότε μια επίσκεψη αρκεί για να διαπιστώσεις την περιποίηση που του επιφυλάσσουν οι περήφανοι Έλληνες. Οι φθορές, οι βανδαλισμοί, οι καταστροφές, οι ακαθαρσίες και γενικότερα η μπόχα αυτού του κτιρίου και γενικότερα των κτιρίων που παρελαύνουν οι ένδοξοι φοιτητές μας είναι χώροι ντροπής. Και σ’ αυτό δε φταίνε οι αλλοδαποί αλλά εμείς που επί χρόνια αντιμετωπίζουμε την εκπαίδευση ως μηχανή παρασκευής πτυχιούχων και όχι ως ουσιαστική εκπαίδευση. ιξιξιξιξα γής πικραμένο ελληνόπο λυκε

Η αγανάκτηση που είδα να λαμβάνει χώρα στις τηλεοράσεις και γενικά στον τύπο για μένα αποτελεί τρανό παράδειγμα ότι αυτή η χώρα γεννά καλούς θεατρίνους. Και λέω θεατρίνους γιατί εμείς οι καταστροφείς που με μπουλντόζες γκρεμίζουμε τα απομεινάρια της ελληνικής παιδείας, στήσαμε στον τοίχο μια ομάδα ξένων που απλά πετάξανε ένα πετραδάκι. Και αρνηθήκαμε να κάνουμε ουσιαστικό διάλογο για τα αιτήματα τους ως a priori απαράδεκτα και ίσως αυτό να είναι από συνήθεια, αφού έτσι κι αλλιώς επί χρόνια έχουμε κάνει κάθε είδους διαμαρτυρία διακοσμητική και μέρος της Αθηναϊκής τουριστικής attraction. Ε, λοιπόν προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι αυτή η κατάληψη ίσως είναι η μόνη που είχε κάποιο νόημα τα τελευταία χρόνια, ακόμη και σε συμβολικό επίπεδο.

Σε μια διαλυμένη παιδεία, την ίδια στιγμή που καμαρώνουμε όταν στέλνουμε τους κανακάρηδες να σπουδάζουν στα ημι-κατεδαφισμένα (κτιριακά και όσον αφορά το έμψυχο δυναμικό) πανεπιστήμια, η ακύρωση του εκπαιδευτικού έργου των πανεπιστημίων υλοποιείται: 

1. Από τους καθηγητές, οι οποίοι εμφανίζονται τουλάχιστον αδιάφοροι για το μέλλον οποιουδήποτε εκπαιδευτικού τομέα (εντάξει, όχι όλοι αλλά πολλοί) και αρέσκονται απλά στο να περιφέρουν τις αυθεντίες τους από επιστημονικό gala σε άλλο επιστημονικό gala, αφήνοντας τα τσιράκια τους στα πανεπιστήμια να κάνουν τη “βρωμοδουλειά” της ουσιαστικής διδασκαλίας.

2. Από τους φοιτητές, οι οποίοι αντιλαμβάνονται τη φοιτητική ζωή απλά ως ευκαιρία για μια χαλαρή, μακρόχρονη, ημι-ανεξάρτητη ζωή μακρυά από τις αγκυλώσεις της ελληνικής οικογένειας ή και καμιά φορά διατηρώντας τις ίδιες αυτές δυσλειτουργίες αλλά ζώντας σε ψευδαισθήσεις ελευθεριότητας ή αναρχο-κομμουνο-υστερίας.

3. Από τα λεγόμενα φοιτητο- κομματόσκυλα τα οποία έχουν αφιερώσει τη φοιτητική τους ζωή στα να βρουν τρόπους να ανελιχθούν στον κομματικό μηχανισμό που έχουν επιλέξει, βρίσκοντας τρόπους να φανούν ιδεολόγοι – επαναστάτες απλά με το να καταργούν οποιοδήποτε εκπαιδευτικό έργο γίνεται στους χώρους του πανεπιστημίου. Αν έχετε παρακολουθήσει συνέλευση στο πανεπιστήμιο ή φοιτητικές εκλογές ή προεκλογικές εκδηλώσεις με μουσικές τυμπανοκρουσίες στα αίθρια των πανεπιστημίων ξέρετε πολύ καλά για τι μιλάω)

4. Το ίδιο το πολιτικό – κομματικό σύστημα που έχει κάνει τα πανεπιστήμια ενυδρεία για να ψαρεύει τους αυριανούς πωρωμένους που θα συνεχίσουν να καταστρέφουν μεθοδικά ό,τι έχει μείνει από την πολιτική ζωή αυτής της χώρας.

…και άλλοι πολλοί που βολεύονται με μια παιδεία όχι απλά κουτσή αλλά σε κώμα αφασίας για τις τελευταίες τουλάχιστον τρεις δεκαετίες.

Οπότε σ’ αυτό το κλίμα η κατάληψη της νομικής αποτελεί ίσως την πρώτη φορά που μια διαμαρτυρία τέτοιου είδους είχε νόημα και ουσία και αυτή η διαμαρτυρία ως ουσία και ως αγώνας για ζωή και επιβίωση είναι ένα μάθημα που πρέπει όλοι να πάρουμε. Επιπλέον η άρση του πανεπιστημιακού ασύλου (που συμφωνώ ότι είναι ένα θεσμικό απομεινάρι) θα καταγραφεί στην ιστορία ότι έγινε πράξη ύστερα από δεκαετίες συζητήσεων, στη μόνη περίπτωση όπου τα αιτήματα των διαμαρτυρομένων είχαν να κάνουν με έκκληση για ανθρωπισμό. Αλλά σ’ αυτή τη χώρα είμαστε πολύ Έλληνες για να είμαστε και ανθρωπιστές…

 

 

 

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου