της ΠΕΝΝΥΣ ΜΠΑΛΙΟΥΣΗ
Κάποιοι διανοούμενοι – με ή χωρίς εισαγωγικά – υποστηρίζουν πως η κρίση που βιώνει η χώρα, είναι ηθική, πολιτισμική, πολιτική και κατόπιν οικονομική.
Η διαπίστωση δεν είναι αστήριχτη. Υπάρχει πράγματι έλλειμμα ηθικής σε μια κοινωνία, όπου ολοένα και περισσότερο ο καθένας κοιτά την “πάρτη του”, αδιαφορώντας αλαζονικά για τους συνανθρώπους του. Υπάρχει πράγματι έλλειμμα πολιτισμού με τη γλώσσα να ευτελίζεται, τις παραδόσεις να μετατρέπονται σε τουριστικό φολκλόρ και την Παιδεία να εμπορευματοποιείται κατευθυνόμενοι σε “εξειδικεύσεις” που επιβάλλει η αγορά εργασίας. Υπάρχει και έλλειμμα πολιτικής με την αποκαθήλωση ιδεολογικών σχημάτων και με ένα πολιτικό προσωπικό κατώτερο των περιστάσεων που ελέγχεται για την επάρκειά του σε όλους τους τομείς του κοινωνικού γίγνεσθαι.
Ωστόσο, το χρήμα με τη στενή του έννοια, λειτουργεί ως καταλύτης των αξιών μιας κοινωνίας, αν όχι ως διαλυτικό στοιχείο που οδηγεί στην έκπτωση τους. Κατά συνέπεια η με κάθε τρόπο και μέσο αναζήτηση του κέρδους δεν προσδιορίζει μόνο ατομικές και κοινωνικές συμπεριφορές, αλλά διαμορφώνει και τους όρους της οικονομικής κρίσης που βιώνουμε.
Η περίοδος συμπλήρωσης των μηχανογραφικών δελτίων των υποψηφίων για τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ, προσφέρεται για προβληματισμό, καθώς γίνεται αντιληπτή μια μεταστροφή στον τρόπο που οι υποψήφιοι κι οι οικογένειες τους διαμορφώνουν τις προτιμήσεις τους.
Το δόγμα “μάθε παιδί μου γράμματα” αλλάζει και ύφος και περιεχόμενο. Δεν αποτελεί προϋπόθεση για την εσωτερική καλλιέργεια του ατόμου και τη δυνατότητά του να επιτυγχάνει την προσωπική ισορροπία του ξεχωρίζοντας το “καλό απ’ το κακό”, το “ηθικό απ’ το ανήθικο”, το “ρεαλιστικό απ’ το φαντασιακό” κοκ, αλλά προαπαιτούμενο για την εξεύρεση θέσης εργασίας που θα προσφέρει εγγυήσεις ασφάλειας, οικονομικής και κοινωνικής αποκατάστασης.
Επίσης το αυτονόητο “σπούδασε και κάνε ό,τι σου αρέσει και αγαπάς” ελέγχεται υπό το πρίσμα των “αναγκών” της αγοράς και των “προτύπων” κοινωνικής καταξίωσης που τα ΜΜΕ διαμορφώνουν με σαφή εμπορικό-καταναλωτικό προσανατολισμό. Το δόγμα “καταναλώνω άρα υπάρχω” που δημιούργησαν οι εγκέφαλοι της διαφήμισης παγκοσμίως, επιβάλλεται παρασύροντας κάθε άτομο στον φαύλο κύκλο της σύγχυσης και του αποπροσανατολισμού.
Δυστυχώς, όσο η κρίση βαθαίνει οι γονείς δεν μπορούν να υποδείξουν στα παιδιά τους να μάθουν γενικώς γράμματα για να γίνουν “καλύτεροι” άνθρωποι. Και τα παιδιά με τη σειρά τους δυσκολεύονται να επιλέξουν εκείνο που τους αρέσει (ακόμα κι αν το έχουν ανακαλύψει), όταν υποψιάζονται πως δεν θα τους εξασφαλίσει τα στοιχειώδη για την επιβίωσή τους.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
