Αν παρακολουθήσει κάποιος σε μια συζήτηση στη Βουλή προσεκτικά τις τοποθετήσεις των πολιτικών αρχηγών, για τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της χώρας, μάλλον θα συμπεράνει ότι κρίση δεν υπάρχει, και αν εφαρμοστεί η θεωρητικά μαγική συνταγή του ενός ή του άλλου όλα θα ξεπεραστούν και θα συνεχίσουμε να ζούμε στην αιώνια νιρβάνα μας.
Από τη μια η κυβέρνηση, παρά τον συνεχή εκτροχιασμό των προϋπολογισθέντων μεγεθών, θεωρεί ότι βρίσκεται σε καλό δρόμο και ήδη διακρίνει στα αποκαϊδια του μνημονίου, σημάδια «δειλής ανάκαμψης», την ώρα που η ανεργία έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο.
Από την άλλη η αξιωματική αντιπολίτευση θεωρεί ότι αν άλλαζε το μείγμα πολιτικής που εφαρμόζεται, ούτε μνημόνιο θα χρειαζόταν, ούτε όλα αυτά τα σκληρά μέτρα που έχουν αποτέλεσμα να κάνουν «μια τρύπα στο νερό» κάνοντας ειδικούς αλλά και πληττόμενους να βγαίνουν απ’ τα ρούχα τους.
Όσο για την ελάσσονα αντιπολίτευση, συμπεριφέρεται σαν σίγουρη ότι η χώρα δεν θα καταρρεύσει τελικά, άρα εκ του ασφαλούς μπορεί να επενδύσει στην καταστροφολογία και στις οδυνηρές συνέπειες της εφαρμοζόμενης πολιτικής από το δικομματισμό. Δηλαδή ένα σκηνικό που οι παλαιότεροι το έχουν ζήσει σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης αρκετές φορές.
Συμπέρασμα! Ή κάποιοι διογκώνουν δυσμενώς την κατάσταση της χώρας, ή η κρίση είναι αντιμετωπίσιμη και άρα δεν χρειαζόταν μνημόνιο και τρόικα, ή μωραίνει κύριος ον βούλεται απολέσαι, που είναι και το πιθανότερο. Γιατί αν η κατάσταση είναι τέτοια όπως περιγράφεται από κορυφαίους Έλληνες και ξένους ειδικούς, δηλαδή η χώρα βρίσκεται στην εντατική, διασωληνωμένη με την κοινοτική βοήθεια, αλλιώς θα είχε κηρύξει στάση πληρωμών όχι μόνο σε μισθούς και συντάξεις, αλλά δεν θα είχε χρήματα για όλα αυτά τα είδη που εισαγάγει και που είναι ζωτικής σημασίας για την καθημερινή λειτουργία μιας κοινωνίας, όπως πχ καύσιμα και φάρμακα, οι κοκορομαχίες με την τετριμμένη και ανούσια ρητορική που συνεχίζει το πολιτικό προσωπικό της χώρας, προκαλούν ανασφάλεια και απέχθεια στους πολίτες.
Απ’ ότι φαίνεται το σύστημα διακυβέρνησης των τελευταίων δεκαετιών που προκάλεσε όλη αυτή την οδυνηρή κατάσταση που βιώνουμε σήμερα, αδυνατεί όχι μόνο να αντιδράσει και να ανακόψει την κρίση, αλλά αδυνατεί και να αντιληφθεί και να οραματιστεί την επόμενη μέρα. Κατώτεροι των περιστάσεων πολιτικοί, αντιπαρατίθενται με την σιγουριά; «Ότι οι εταίροι μας τελικά θα μας σώσουν»; Με όρους και συμπεριφορές παρελθόντος.
Προσπαθούν να πολώσουν με ψεύτικες εντάσεις μια τυρανισμένη κοινωνία γιατί βλέπουν πως τους γυρίζει οριστικά την πλάτη. Φυσικά υπάρχουν σε όλο το πολιτικό φάσμα εξαιρέσεις οι οποίες μπορεί σήμερα να είναι μειοψηφία, σύντομα όμως «μέγαιρα η ανάγκη» θα τους μετατρέψει σε πλειοψηφία, γιατί όσο ο ψηφοφόρος πελάτης δεν τσιμπάει στα παλαιοκομματικά τερτίπια, τόσο θα γίνεται επιτακτική η γέννηση μιας νέας πολιτικής τάξης που θα επαγγελθεί το καινούργιο για τη χώρα.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
