Αν κάποιος κοιτάξει την Ελλάδα από ψηλά, δεν θα εντοπίσει κανένα από τους εγχώριους ανταγωνισμούς. Δε θα καταλάβει ότι οι πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές δυνάμεις του τόπου αδυνατούν να συμφωνήσουν στο στοιχειώδες:
Ότι δηλαδή η χώρα από …ψηλά έχει μια συγκεκριμένη εικόνα που τους προσπερνά.
Είναι αυτή η εικόνα που εμφανίζει η χώρα στη βελτίωση της οποίας θα πρέπει να συμβάλουν όλες ανεξαιρέτως οι δυνάμεις του τόπου. Ό,τι αποφασίζουν ατομικά, ό,τι συμφωνούν συλλογικά θα πρέπει να έχει ως κοινή επιδίωξη, την καλή εικόνα και φήμη του “προϊόντος” που λέγεται Ελλάδα. Αν υπήρχε αυτή η αντίληψη, πολλές από τα φαινόμενα που παρατηρούνται σήμερα και μας ξενίζουν ή μας απογοητεύουν και οι συνακόλουθες συζητήσεις που τις ακολουθούν, δεν θα υπήρχαν.
Παράδειγμα πρώτο. Δεν θα ετίθετο θέμα αντίδρασης τοπικών βουλευτών στο νομοσχέδιο που κατέθεσε η υπουργός ΠΕΚΑ, Τίνα Μπιρμπίλη για τη βιοποικιλότητα. Ή μάλλον το περιεχόμενο της αντίδρασης θα ήταν διαφορετικό. Θα αφορούσε στο κατά πόσο το συγκεκριμένο νομοσχέδιο υπηρετεί πρωτίστως τη γενική εικόνα και όχι κάποια τοπικά συμφέροντα. Κάπως έτσι, η σπουδή των εργολάβων να οικοδομήσουν και των οικοπεδούχων σε περιοχές NATURA να οικονομήσουν, που φάνηκε να προέβαλλαν οι τοπικοί βουλευτές, θα αφορούσε στη αναζήτηση τρόπων αξιοποίησης που και στην όψη της χώρας από ψηλά θα συντελούσε και πολλαπλασιαστικά οφέλη για μεγαλύτερη μερίδα πληθυσμού θα είχε. Έτσι από ψηλά, την ισορροπία του φυσικού τοπίου δεν θα διατάρασσαν, άμορφες και κακόγουστες νησίδες μπετόν διάσπαρτων ατάκτως.
Παράδειγμα δεύτερο. Δεν θα υπήρχαν κάθε λίγο και λιγάκι εικόνες ντροπής από επεισόδια στο κέντρο της πόλης μεταξύ αγνώστων και αστυνομίας. Ούτε μια μερίδα ατόμων να παραλύει τη ζωή της πόλης για την παραμικρή αφορμή. Η σκέψη και μόνο της αποτρόπαιας εικόνας που εμφανίζει η πόλη στους ξένους επισκέπτες – κατ’ επέκταση στον έξω κόσμο – θα αρκούσε για να τους αποτρέψει. Αλλά και αν η Πολιτεία η ίδια ενδιαφερόταν πραγματικά για το πως φαίνονται οι πόλεις της χώρας από κοντά θα έβρισκε τρόπο να περιφρουρήσει την εικόνα τους.
Παράδειγμα τρίτο. Σε συνέχεια του παραπάνω παραδείγματος, η Πολιτεία θα έβρισκε τρόπους να λύσει το μόνιμο πλέον πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης (ή μετανάστευσης) στην Ελλάδα. Αν είχε την ευαισθησία να αναλογιστεί τη ζημιά που υφίσταται η εικόνα της χώρας, δεν θα άφηνε ανεξέλεγκτο το φαινόμενο και τους εκατοντάδες χιλιάδες ξένους που ζουν σε άθλιες συνθήκες στην καρδιά της πρωτεύουσας, νεκρώνοντας την κυριολεκτικά.
Ο κατάλογος των παραδειγμάτων δεν τελειώνει. Πλην όμως κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσει και η κουβέντα για το ποια Ελλάδα θέλουμε.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
