Ο Θανάσης Κ. Εξηγεί τους λόγους που ο Τσίπρας σκέφτεται τις εκλογές το Φθινόπωρο. Και δεν είναι οι περικοπές στις συντάξεις. Είναι οι αλλαγές στο διεθνές περιβάλλον. Η προσέγγιση Τραμπ – Πούτιν, η στροφή της Ευρώπης στη Δεξιά και την Ακροδεξιά που τους οδηγεί το λαθρομεταναστευτικό.
Όσο ανεβαίνει το θερμόμετρο και χαλαρώνει η πολιτική ζωή, τόσο «θεριεύουν» τα εκλογικά σενάρια για το Φθινόπωρο.Με βάση αυτά που φαίνονται:
Περικοπές συντάξεις: Το στοίχημα που μάλλον χάνει ο Τσίπρας
Δηλαδή το μεγάλο «στοίχημα» του Τσίπρα, αν θα του επιτρέψουν να αναβάλει τη μείωση συντάξεων για έξη μήνες: από την 1η Ιανουαρίου του 2019 στα μέσα του επόμενου έτους. Όμως, το «στοίχημα» αυτό μάλλον το χάνει! Και με κομμένες τις συντάξεις δεν μπορεί να πάει σε εκλογές…
Άρα εκλογές θα γίνουν πριν από τα τέλη του έτους (πριν κοπούν οι συντάξεις), πιθανότερα τον Οκτώβριο που μας έρχεται…
Σε αυτό συγκλίνουν πια οι περισσότεροι. Όμως, αυτό αφορά όσα ήδη φαίνονται. Αλλά υπάρχουν κι εκείνα που ΔΕΝ φαίνονται… Κι αυτά σπρώχνουν επίσης για εκλογές φέτος το Φθινόπωρο -κατά μείζονα λόγο μάλιστα…
Γιατί ο Τσίπρας πάει για εκλογές το Φθινόπωρο
Έχουμε, λοιπόν, ενίσχυση της δεξιάς σε όλες της κοινωνίες παντού – πέραν όσων έχουν ήδη καταγράψει πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις.
- Ο νέος ηγέτης της Γάλλων Γκωλικών, σηματοδοτεί στροφή στα δεξιά, και προκαλεί για πρώτη φορά φθορά στον Μακρόν.
- Ο νέος ηγέτης του Ισπανικού Κεντροδεξιού (Λαϊκού) Κόμματος, διακηρύσσει κι αυτός στροφή στα δεξιά.
- Στη Βρετανία που κυβερνούν οι Συντηρητικοί, η κοινωνία μεταστρέφεται όλο και περισσότερο προς τη «σκληρή» της πτέρυγα και κλυδωνίζεται η θέση της «μετριοπαθούς» Πρωθυπουργού Τερέζα Μέϊ. Είναι πολύ πιθανό να πέσει τελικά η Μέι και να έχουμε πρόωρες εκλογές…
- Στη Γερμανία ανεβαίνει η άκρα Δεξιά (του AfD), αλλά και οι αντιδράσεις κατά της Μέρκελ (από τα δεξιά) μέσα στο Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα. Ακούγεται πλέον ότι προωθούν τον Σόϊμπλε για αντικαταστάτη της (έστω και μεταβατικό, μέχρι να αναδείξουν κάποιον άλλο νεώτερο). Κι αυτό δεν είναι «καλό νέο» για τον Τσίπρα…Οι τοπικές εκλογές στη Βαυαρία τον Οκτώβριο θα είναι καταλύτης. Το ερώτημα, όπως λένε κάποιοι, είναι αν θα αντικαταστήσουν τη Μέρκελ πριν ή μετά τις εκλογές στο Βαυαρικό κρατίδιο.
Το λαθρομεταναστευτικό ενισχύει Δεξιά – Ακροδεξιά
Σε όλα αυτά τα ευρωπαϊκά κράτη, το ζήτημα που προκαλεί την μεγάλη μεταστροφή των κοινωνιών είναι το λαθρομεταναστευτικό (στη Βρετανία, μαζί με τη διαχείριση του Brexit). Όπως ακριβώς και σε όλες τις υπόλοιπες χώρες που σημειώθηκε ήδη η μεγάλη μεταστροφή το τελευταίο 12μηνο (Ιταλία, Αυστρία, Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία, Ολλανδία).
Και βέβαια, το Νοέμβριο έρχονται οι επαναληπτικές εκλογές στις ΗΠΑ για την ανανέωση της Αμερικανικής Βουλής και του ενός τρίτου της Γερουσίας. Αν στα αμερικανικά σώματα ενισχυθούν οι οπαδοί της πολιτικής Τράμπ, αυτό θα επιταχύνει τις εξελίξεις στην Ευρώπη και πολύ πέραν αυτής. (Ήδη πέρα από τους Αμερικανούς διπλωμάτες που «παίζουν» με τους «συστημικούς παίκτες» σε κάθε Ευρωπαϊκή χώρα, παλαιοί συνεργάτες του Τράμπ, προσεγγίζουν ΜΗ συστημικούς παίκτες, σαφώς δεξιότερα)…
Και στο μεταξύ αναμένεται δύο ακόμα εξελίξεις που μπορεί να αποτελέσουν game changers: Νέα συνάντηση Τράμπ-Πούτιν, και πιθανή χρεοκοπία της Τουρκίας…
Να σημειωθεί ότι ήδη ακούγεται πως πρέπει να υπήρξε μια πρώτη μυστική συμφωνία των «μεγάλων» για το Κόσσοβο. Ο Αμερικανός Πρέσβης εκεί, άφησε για πρώτη φορά ανοικτό το ενδεχόμενο περιοχή του Κοσόβου να δοθεί στην Σερβία, δηλαδή να έχουμε αλλαγή συνόρων Πράγμα που μόνο μετά από συμφωνία με τους Ρώσους μπορεί να προέκυψε. Και ο Πρωθυπουργός του Κοσόβου έσπευσε να προεξοφλήσει πως αυτό θα σημάνει Πόλεμο.
Από μια πολεμική σύγκρουση στο Κόσοβο, είναι πολύ πιθανό να επηρεαστούν και τα γειτονικά Σκόπια. Όπου θα υπάρξουν κι εκεί καταλυτικές επιπτώσεις στις σχέσεις των αλβανοφώνων με τους σλαβοφώνους.
Ενώ πιθανή χρεοκοπία της Τουρκίας τους επόμενους μήνες (κάποιοι τη θεωρούν αναπόφευκτη), θα πυροδοτήσει ανεξέλεγκτες εξελίξεις και στα ανατολικά μας. Που είναι βέβαιο ότι απασχολούν ήδη την ατζέντα των αμερικανο-ρωσικών (μυστικών) συνομιλιών.
Ο Τσίπρας χάνει ερείσματα στο εξωτερικό
Συμπέρασμα πρώτο: το διεθνές περιβάλλον γίνεται όλο και πιο εχθρικό για τον Τσίπρα! Κι όσοι τον «στήριζαν» ή τον «ανέχονταν» χάνουν έδαφος παντού! Κι αυτοί που έρχονται – ή ενισχύονται – τον έχουν άχτι, γιατί αυτός άνοιξε τα σύνορα για το λαθρομεταναστευτικό τσουνάμι, που έχει προκαλέσει αληθινή εξέγερση σε όλες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. (Π.χ. Αυτά που λένε στην Ιταλική κυβέρνηση σε βάρος του, δεν μπορεί, θα έχουν φτάσει στα αυτιά του…)
Συμπέρασμα δεύτερο: πέρα από το δυσμενές περιβάλλον για τον Τσίπρα, οι διεθνείς εξελίξεις στην περιοχή μας γίνονται όλο και πιο επικίνδυνες για την Ελλάδα! Αποσταθεροποίηση στα Βαλκάνια (με επίκεντρο το Κόσοβο, ίσως και τα Σκόπια) και πιθανή εσωτερική έκρηξη στην Τουρκία, πολλαπλασιάζουν τους κινδύνους για μας. Απ’ όλες τις πλευρές… Ποιος θα τα διαχειριστεί αυτά; Ο Τσίπρας; Ο Κοτζιάς; Ο Πάνος; Ή ο κυρ’ Φώτης; Για σκεφτείτε το μόνο…
Συμπέρασμα τρίτο: αν πράγματι πλησιάζει η ώρα, όπως προεξοφλούν κάποιοι, για το «μεγάλο συμβιβασμό» Ρωσίας-ΗΠΑ σε μια σειρά από παγκόσμια προβλήματα (Ουκρανία, Ιράν, Τουρκία, Κορέα, Κίνα), τότε ο Κοτζιάς διάλεξε τη χειρότερη δυνατή στιγμή να προκαλέσει τη μεγαλύτερη κρίση στις Ελληνορωσικές σχέσεις τα τελευταία εξήντα χρόνια!
Η προσέγγιση Πούτιν – Τραμπ προσδιορίζει το γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδας
Εδώ υπάρχει ένας ιστορικός «κανόνας»: Όταν οι σχέσεις Ρωσίας-Δύσης πάνε άσχημα σε πλανητική (global) κλίμακα, εδώ τοπικά, στην περιοχή μας, ωφελείται συνήθως η Τουρκία.
Όταν αντίθετα οι σχέσεις Ρωσίας-Δύσης πάνε καλά σε πλανητική κλίμακα και οδηγούνται σε «σύγκλιση» ή σε «μεγάλο συμβιβασμό», τότε η γεωπολιτική θέση της Τουρκίας αποδυναμώνεται. Και η Ελλάδα μπορεί να αναβαθμιστεί…
Τώρα, λοιπόν, είναι πιθανό, τη στιγμή που πάει να υπάρξει «μεγάλος συμβιβασμός» Ρωσίας-ΗΠΑ, η Τουρκία να καταρρέει οικονομικά και η Ελλάδα να μην μπορεί να επωφεληθεί! Γιατί η Ρωσία είναι έξαλλη με την κυβέρνησή Τσίπρα. Αλλά και γιατί ταυτόχρονα ο Αμερικανός Πρόεδρος δεν εμπιστεύεται τον Τσίπρα (παρ’ όλες τις «υπηρεσίες» που προσέφερε ο Τσίπρας στα Σκόπια), λόγω της στάσης του στο λαθρομεταναστευτικό.
Μην ξεχνάμε, ότι ανεξάρτητα τι λένε μεσαία στελέχη του Στέητ Ντηπάρτμεντ, για τον Αμερικανό Πρόεδρο ο έλεγχος των λαθρομεταναστευτικών «ροών» διεθνώς είναι μακροπρόθεσμα πολύ πιο σημαντικό θέμα απ’ ό,τι το… όνομα των Σκοπίων, ή η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ (που δεν ξέρουμε πως θα υπάρχει σε λίγα χρόνια)… Και σε ό,τι αφορά τις «ροές», η κυβέρνηση Τσίπρα δεν είναι «υποβοηθητική» για τον Τράμπ, είναι «εμπόδιο», ή «κόκκινο πανί».
Κι αν ο Τράμπ συζητάει ήδη μια μεγάλη «μοιρασιά» με τον Πούτιν, ο διαμοιρασμός του Κοσόβου είναι πολύ πιο σημαντικό θέμα για τον Τράμπ απ’ ό,τι το όνομα των Σκοπίων! Κι αν αυτό πυροδοτήσει μια σύγκρουση αλβανοφώνων-σλαβοφώνων στην περιοχή, τότε οι αλβανόφωνοι των Σκοπίων δεν θα μείνουν αδιάφοροι. Και τα Σκόπια μάλλον δεν θα αντέξουν τις εσωτερικές και εξωτερικές πιέσεις. Ίσως τότε να αποδειχθεί ότι η «Συμφωνία των Πρεσπών», υπήρξε μια απέλπιδα προσπάθεια να σωθεί ένα «μόρφωμα» που επρόκειτο να καταρρεύσει έτσι κι αλλιώς.
Πότε οι Τσίπρας – Κοτζιάς τσακώθηκαν με Πούτιν
Μέχρι στιγμής πάντως, το βέβαιο είναι ότι Αμερικανοί και Ρώσοι πασχίζουν να τα βρουν μεταξύ τους σε global επίπεδο, κι εμείς προσφέρουμε υπηρεσίες στους «Αμερικανούς» να… εμποδίσουν την «ρωσική επιρροή» στα Βαλκάνια! Και τα χαλάμε με τους Ρώσους, για να στηρίξουμε τα Σκόπια, που κινδυνεύουν άμεσα από τη σύγκρουση του Κοσόβου! (που την προωθούν και οι Ρώσοι και οι Αμερικανοί…) Κι έτσι κινδυνεύουμε να βρεθούμε στη λάθος πλευρά, όλων των συγκρούσεων στην περιοχή μας. Και για να κάνουμε ακόμα το χατίρι – ή το γινάτι – της Μέρκελ, που δεν ξέρουμε καν αν θα βρίσκεται στην Καγκελαρία ως το Δεκέμβριο…!
Η Ελλάδα είναι αδιαμφισβήτητα Δυτική χώρα (στους διεθνείς της προσανατολισμούς)! Κατάφερε, εντούτοις, να κρατήσει καλές σχέσεις με τους Ρώσους, ακόμα και στις δυσκολότερες συνθήκες του Ψυχρού Πολέμου…
Και τώρα που Αμερικανοί και Ρώσοι προσπαθούν να πλησιάσουν μεταξύ τους, όσο ποτέ στο παρελθόν, η Ελλάδα τα χαλάει με τους Ρώσους, αλλά και υιοθετεί πολιτική που ούτε τους υπόλοιπους γείτονές της ενθουσιάζει, ούτε τον Αμερικανό Πρόεδρο (ιδιαίτερα στο λαθρομεταναστευτικό)…
Φυσικά πολλά θα κριθούν από το πώς θα πάνε οι αμερικανικές επαναληπτικές εκλογές το Νοέμβριο και οι τοπικές εκλογές στη Βαυαρία τον Οκτώβριο. Αλλά ο Τσίπρας κινδυνεύει να βρεθεί προς το τέλος του χρόνου με ένα ντόμινο δυσμενών διεθνώς εξελίξεων σε βάρος του, που δεν αντιστρέφεται και δεν σώζεται… Κι αυτό είναι ένας λόγος παραπάνω να κάνει εκλογές το φθινόπωρο, πριν αρχίσει η «χιονοστιβάδα» τέτοιων εφιαλτικών εξελίξεων. Πέρα από το ζήτημα των συντάξεων και πότε θα κοπούν. Και που είναι το μόνο που βλέπουμε ως τώρα… Αυτά που συμβαίνουν και κυοφορούνται εκτός συνόρων – και μας αφορούν – είναι εξ ίσου σημαντικά για τις προοπτικές του Τσίπρα. Και θα είναι ασφαλέστερο για τον ίδιο να βρίσκεται εκτός εξουσίας σε λίγους μήνες…
Και κάποιοι στη ΝΔ μιλούν για στροφή στο …κέντρο!
ΥΓ. Βλέπω παντού τις κοινωνίες να στρέφονται δεξιότερα και παντού τα μεγάλα κεντροδεξιά κόμματα να μετατοπίζονται τα ίδια δεξιότερα για να μην περιθωριοποιηθούν. Εμείς εδώ μιλάμε ακόμα για …στροφή στο «κέντρο»! Κάτι δεν πάει καλά…
Και μάλιστα μιλάνε για στροφή στο… «μεταρρυθμιστικό κέντρο» (γάμος ομοφυλοφίλων κλπ.) που δεν σημαίνει τίποτε πια. Γιατί οι μεγάλες και αληθινές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα δεν είναι «κεντρώες» – όπως και να το κάνουμε.
Είναι μεταρρυθμίσεις
- που κλείνουν τα σύνορα,
- που διώχνουν τις ΜΚΟ,
- που στέλνουν τους λαθρομετανάστες πίσω στις χώρες τους,
- μέσα από λειτουργία «κλειστών κέντρων»,
- που ενισχύουν την Ασφάλεια του πολίτη,
- που κόβουν δραστικά τον κρατισμό,
- που επιταχύνουν τις μεταρρυθμίσεις ανταγωνιστικότητας και τις ιδιωτικοποιήσεις,
- που αντιστρέφουν τη στροφή στην «απλή αναλογική» της ακυβερνησίας,
- που μειώνουν φόρους – κόβοντας δαπάνες του σπάταλου κράτους.
Που επαναφέρουν την κοινωνία σε συντηρητικές αξίες και αρχές για να ενισχύσουν τη συνοχή της και την αυτοπεποίθησή της. Στην Παιδεία, στον Πολιτισμό, αλλά και στην Άμυνα. Γιατί χωρίς συνοχή και αυτοπεποίθηση δεν θα μπορέσει να αντέξει τις δοκιμασίες που έρχονται. Αυτά όλα ΔΕΝ είναι «κεντρώα»! Όμως, τα θέλουν – τα απαιτούν πια – άνθρωποι που κατά το παρελθόν ψήφιζαν σε όλο το πολιτικό φάσμα. Κι εδώ κάποιοι μιλάνε για «στροφή στο κέντρο», εννοώντας τον φιλελέδικο δικαιωματισμό, τη στιγμή που ο τάση σε όλη την Ευρώπη – και η δίψα της Ελλάδας – είναι ακριβώς αντίστροφη:
Στροφή σε συντηρητικές αξίες και σε φιλελεύθερες πολιτικές. Εδώ χρειάζεται μια «διόρθωση» κι από την πλευρά μας. Επειγόντως μάλιστα…
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Θανάση Κ. στο new deal