Η πρόσκληση που με εντολή του πρωθυπουργού έστειλε ο υπουργός Οικονομικών στους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης, θα μπορούσε να είναι απλώς ένα ακόμα επικοινωνιακό τέχνασμα, μόνο και μόνο για τη δημιουργία εντυπώσεων, αν ο τόπος δεν βρισκόταν στις οικονομικές συμπληγάδες που βρίσκεται.
Όμως σε μια στιγμή που ανεξαρτήτως από τα αίτια που μας έφεραν εδώ, αλλά και τις πολιτικά καταλογισμένες ευθύνες στην ανευθυνότητα και την φαυλότητα του πελατειακού πολιτικού συστήματος, κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν αναγνωρίζει ότι το τούνελ της εξόδου απ’ την κρίση είναι μακρύ και η προσπάθεια που θα απαιτηθεί θα είναι διαρκής και ιδιαιτέρως επώδυνη.
Φυσικά θα ήταν αφέλεια να πιστέψουμε ότι τα ελληνικά πολιτικά κόμματα, εθισμένα για δεκαετίες να χαϊδεύουν τα αυτιά των πολιτών, θα σπεύσουν να συμφωνήσουν σε προγράμματα που μπορεί να είναι αναγκαία για επίλυση του προβλήματος της χώρας, έχουν ωστόσο πολιτικό κόστος. Είναι φυσικό αυτό το κόστος, σε περιόδους ομαλότητας στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, να το αναλαμβάνει η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση να διατηρεί το δικαίωμα της κριτικής, αλλά πολλές φορές και το περιθώριο να δημιουργεί ελπίδες στους πολίτες, έστω κι αν αυτές τις περισσότερες φορές αποδεικνύονται φρούδες, όταν καλείται αυτή να αναλάβει ευθύνες διακυβέρνησης.
Όμως εδώ που έχουν φθάσει τα πράγματα, με τις τρίμηνες εξετάσεις για την έγκριση της δόσης από την Tρόικα, την ευρωπαϊκή λύση συνολικά του προβλήματος της Eυρωζώνης να κινείται στη σφαίρα της αβεβαιότητας, εν μέσω παζαριών, σκληρών διαπραγματεύσεων και αντιδράσεων, με την έκδοση ευρωομολόγου να αποτελεί ευχάριστη μελλοντολογία για κάποιους αξιωματούχους των Βρυξελλών και τους Tροϊκανούς να προτάσσουν ως νέα λύση, καθώς τα νούμερα δεν βγαίνουν, ένα εξωπραγματικό πενταετές πακέτο αποκρατικοποιήσεων, δεν υπάρχουν περιθώρια για πολυτέλειες.
Όπως φαίνεται απ’ τις δημοσκοπήσεις για να αναστραφεί η τάση της απαξίωσης του πολιτικού συστήματος, πρέπει να υπάρξει κάτι το συνταρακτικό που θα ανατρέπει το αυτονόητο που μέχρι σήμερα καθορίζει χωρίς εξαίρεση τις ενέργειες και τις αντιδράσεις των κομμάτων στις μεγάλες προκλήσεις που απαιτούν αν όχι συναίνεση, τουλάχιστον εθνική συνεννόηση για έναν οδικό χάρτη εξόδου απ’ την κρίση.
Όσο κι αν δείχνει εξωπραγματικό, καλό είναι οι ηγεσίες όλου του πολιτικού μας φάσματος να αρχίσουν να προβληματίζονται σοβαρά προς μια τέτοια κατεύθυνση, γιατί οι έλληνες πολίτες απέδειξαν την ωριμότητά τους αποδεχόμενοι πρωτοφανή μέτρα εξυγίανσης με τεράστιο οικονομικό κόστος για τους ίδιους, βλέποντας πως η κατάσταση δεν πήγαινε άλλο.
Να δούμε αν ο πολιτικός κόσμος της χώρας θα αφουγκραστεί τα αιτήματα των καιρών και θα κάνει την υπέρβασή του, και να βρει μια συνισταμένη συνεννόησης, γιατί αλλιώς αν συνεχίσει να πορεύεται σα να μην έχει συμβεί τίποτα και πως μπορεί να συμπεριφέρεται όπως εδώ και δεκαετίες, το πλοίο θα πάει στον πάτο αύτανδρο.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
