Μετά το πέρασμα του κάβου των ευρωεκλογών και την αποφυγή του ατυχήματος που θα προκαλούσε ευρύτερες πολιτικές εξελίξεις, το ΠΑΣΟΚ -με ορίζοντα το ιδρυτικό συνέδριο που εξήγγειλε ο Ευάγγελος Βενιζέλος για τον προσεχή Οκτώβριο- εισέρχεται σε περίοδο έντονων εσωκομματικών διεργασιών σχετικά με τη φυσιογνωμία, τη στρατηγική, τις συνεργασίες και την ίδια του την αυτόνομη υπόσταση.
Από τη μια πλευρά βρίσκεται ο κ. Βενιζέλος και στελέχη όπως οι Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, Πάρις Κουκουλόπουλος, Παναγιώτης Ρήγας, Χρήστος Πρωτόπαπας, Εύη Χριστοφιλοπούλου, Γιάννης Μανιάτης, Δημήτρης Καρύδης, Λεωνίδας Γρηγοράκος κ.ά., οι οποίοι πιστεύουν ότι το Κίνημα οφείλει να κάνει το επόμενο βήμα που ξεκίνησε με την ομπρέλα της Ελιάς και να προχωρήσει στη μετεξέλιξή του ενώνοντας όλες τις κεντροαριστερές δυνάμεις. Πρόσωπα που συμφωνούν με αυτή τη λογική είναι οι Ανδρέας Λοβέρδος, Παντελής Καψής και Ηλίας Μόσιαλος, που στήριξαν τη συγκεκριμένη προσπάθεια.
«Σημασία έχει η ιδέα του ιδρυτικού συνεδρίου και η πορεία προς αυτό να γίνει ένα πολύ μεγάλο βήμα διαλόγου ανάμεσα σε όλους όσοι πιστεύουν στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, στην ευρωπαϊκή Κεντροαριστερά της ευθύνης, αλλά κυρίως ανάμεσα στην πολιτική έκφραση της Κεντροαριστεράς και την κοινωνία» δήλωσε χθες ο κ. Βενιζέλος («Εθνος της Κυριακής»), επιχειρώντας να υποβαθμίσει τη σημασία σχετικά με το αν το επικείμενο συνέδριο θα έχει ως επίκεντρο το ΠΑΣΟΚ ή την Ελιά. «Οι διακρίσεις αυτές είναι σχηματικές και η συζήτηση αυτή φοβάμαι ότι θα λειτουργήσει αποπροσανατολιστικά» σημείωσε και επανέλαβε το κάλεσμά του προς τη ΔΗΜΑΡ, το Ποτάμι, τους πρώην πρωθυπουργούς Κώστα Σημίτη και Γιώργο Παπανδρέου.
Αντιδράσεις
Ο διακηρυγμένος στόχος της ηγεσίας της Χαριλάου Τρικούπη για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς και τη διάχυση του ΠΑΣΟΚ στο ευρύτερο σχήμα της Ελιάς συναντά ωστόσο ισχυρές αντιδράσεις, με αυξητική τάση στο εσωτερικό του κόμματος, από κορυφαία και ιστορικά στελέχη που διαφωνούν ριζικά με την προοπτική το ΠΑΣΟΚ, 40 χρόνια έπειτα από την ίδρυσή του, να οδηγηθεί στο κύκνειο άσμα του με πρόσχημα τη διεύρυνση του χώρου.
Στους σκεπτικιστές και «ανησυχούντες» περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων οι Φώφη Γεννηματά, Κώστας Σκανδαλίδης, Νίκος Ανδρουλάκης, Μιχάλης Καρχιμάκης, Φίλιππος Σαχινίδης, Θάνος Μωραΐτης, Δημήτρης Ρέππας αλλά και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης.
Οι εκφραστές του ίδιου ρεύματος σκέψης για το μέλλον της παράταξης δε συμμερίζονται την αισιόδοξη ερμηνεία του κ. Βενιζέλου για το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών, θεωρώντας ότι το εγχείρημα της Ελιάς απεδείχθη κατώτερο των περιστάσεων και δεν απέδωσε τα αναμενόμενα.
Εκτιμούν μάλιστα ότι οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ ήταν εκείνες που έσωσαν τα προσχήματα και το Κίνημα δεν κατέρρευσε και στο πλαίσιο αυτό εισηγούνται το προαναγγελθέν συνέδριο για το φθινόπωρο να αποτελέσει συνέδριο επανίδρυσης του ΠΑΣΟΚ και όχι της Ελιάς ως προϋπόθεση για την ανάκαμψη της Κεντροαριστεράς.
Χαρακτηριστική είναι η παρέμβαση της Φώφης Γεννηματά, η οποία υποστηρίζει («Real News») ότι η Ελιά «δεν κατάφερε να αναπτύξει δυναμική» και το 8% που έλαβε «οφείλεται στη συσπείρωση του ΠΑΣΟΚ». Η αναπληρώτρια υπουργός Αμυνας παράλληλα προειδοποιεί την ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη να μην προβεί σε κινήσεις ερήμην των οργάνων και κυρίως της βάσης του κόμματος, επισημαίνοντας ότι «τα βήματα που πρέπει να γίνουν από εμάς για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς δεν θα τα αποφασίσει κανένας μόνος του, ούτε και κανένας άλλος για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ».«Ευτυχώς τα περισσότερα στελέχη του ΠΑΣΟΚ δεν σκέφτονται όπως η Γεννηματά» απάντησε ο Νίκος Μπίστης.
[quote text_size=”small”]
Μοναδικό σημείο σύγκλισης ίσως των παραπάνω διαφωνούντων στελεχών με τους σχεδιασμούς Βενιζέλου είναι η κοινή αντίληψη για την ανάγκη να υπάρξει άνοιγμα στα υπόλοιπα κόμματα και φορείς του κεντροαριστερού χώρου, όμως με το ΠΑΣΟΚ κορμό και όχι συνιστώσα και «φτωχό συγγενή».
[/quote]
Επιπλέον στο πεδίο των συνεργασιών εμφανίζονται αντίθετοι με την εδραίωση της συμπόρευσης με τη Ν.Δ., ζητώντας, πέρα από το διακριτό στίγμα εντός του κυβερνητικού σχήματος, να υπάρξει μια καθαρή τοποθέτηση για τη λήξη του «ιστορικού συμβιβασμού» που θα συμπίπτει με το τέλος του Μνημονίου. Δεν είναι τυχαίο ότι τις τελευταίες ημέρες πληθαίνουν οι φωνές υπέρ του διαλόγου με τον ΣΥΡΙΖΑ και επεξεργασίας ενός προγράμματος, το οποίο ενδεχομένως να αποτελούσε βάση μιας συμφωνίας σε κυβερνητικό επίπεδο, πιθανότητα που δεν απέκλεισε ακόμη και ο Γιώργος Παπανδρέου.