Σε συνθήκες γενικευμένης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης γεννιούνται «τέρατα» και εκτρώματα. Η Βαϊμάρη είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα που έβγαλε από τα σπλάχνα της τους Ναζί και τον Χίτλερ που αιματοκύλισαν και κατάστρεψαν την Ευρώπη. Η ιστορία σίγουρα δεν επαναλαμβάνεται παρά μόνο ως φάρσα ή ως τραγωδία. Ο Ελληνικός λαός βιώνει με πρωτοφανή τρόπο στη παγκόσμια ιστορία μια νέα τραγωδία που οδηγεί εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία, στη πείνα, στη μιζέρια, στην απαισιοδοξία.
Όσοι επέβαλαν τις απάνθρωπες αυτές πολιτικές σε ένα λαό που φρόντισαν να τον συκοφαντήσουν οικτρά και να τον εξαθλιώσουν, θα πρέπει τουλάχιστον να κατανοήσουν μετά την άγρια δολοφονία του Παύλου Φύσσα από νεοναζί, πως δυστυχώς το φάντασμα της Βαϊμάρης, ως «ζόμπυ», σηκώνεται από την Ελληνική τραγωδία και χαιρέκακα κουνά το δάκτυλο σε όλη την Ευρώπη.
Στις φτωχογειτονιές πλέον, στις περιοχές που σακατεύει η μιζέρια και η ανεργία, όπως την Αμφιάλη, το Κερατσίνι, το Πέραμα κ.α, δυστυχώς η ανομία, ο εξτρεμισμός και ο φασισμός βρίσκουν πρόσφορο έδαφος.
Δυστυχώς η εν ψυχρώ δολοφονία, οι επιθέσεις κατά αφισοκολλητών η ιλαροτραγωδία στο Μελιγαλά, οι επελάσεις στις λαϊκέρς αγορές, οι καταδιώξεις και η βία κατά των «διαφορετικών», μπορεί να είναι σκηνές από το άμεσο μέλλον. Και αυτό γιατί η κοινωνική και οικονομική κρίση, δεν είναι σίγουρο ότι μπορεί να δημιουργήσει μόνο αναγεννητικά δημοκρατικά κινήματα. Η κρίση τροφοδοτεί την ανομία και τον εξτρεμισμό.
Πέρα από τις όποιες θεσμικές και πολιτικές πρωτοβουλίες είναι αναγκαίες για να αντιμετωπισθεί «το αυγό του φιδιού», είναι επιτακτικό και πρώτη προτεραιότητα, αν πράγματι έχει γίνει κατανοητή η ιστορική εμπειρία και υπάρχει η βούληση, να μην επαναληφθεί ως ακόμα μεγαλύτερη τραγωδία η Βαϊμάρη. Να ρυμουλκηθούν σοβαρές και αποτελεσματικές πολιτικές που θα αντιμετωπίζουν την κρίση στη ρίζα της και θα ωθούν σε οικονομική πρόοδο και περιορισμό της κοινωνικής εξαθλίωσης.
Απέναντι σε νέους νόμους, που θα είναι και αυτοί χρήσιμοι, η πλέον χρήσιμη πολιτική αυτή την στιγμή, είναι η άμεση δημιουργία θέσεων σταθερής απασχόλησης στις περιοχές που σαρώνει η ανεργία και η φτώχια πρωτίστως μέσα από δημόσιες επενδύσεις με ταυτόχρονη ενίσχυση του κοινωνικού δικτύου προστασίας των φτωχών κοινωνικών ομάδων.
Όσο τέτοιες πολιτικές δεν υλοποιούνται, τόσο πιο μεγάλες θα είναι δυστυχώς οι διαστάσεις της τραγωδίας και της ανομίας.
Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα μπορεί να είναι η απαρχή για όλους να ξανασκεφτούν την σύγχρονη Ελληνική τραγωδία και να ανοίξουν τον δρόμο για την «λύτρωση».
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
