Καλώς ή κακώς η πολιτική είναι (κυρίως) και ζήτημα εντυπώσεων! Κι η αποκάλυψη Ντομινίκ Στρος Καν σε “κομμένη συνέντευξη του” σε γαλλικό κανάλι, για τις “υπόγειες” διαβουλεύσεις που είχε με την ελληνική κυβέρνηση, μήνες πριν την έκκληση βοήθειας από το ΔΝΤ, προκάλεσε εντύπωση.
Το γεγονός έσπευσε να εκμεταλλευτεί ο Αντώνης Σαμαράς, για να κατηγορήσει τον Γιώργο Παπανδρέου ότι “διαπραγματευόταν μυστικά και υπόγεια την υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ” και να τον καλέσει να απαντήσει “γιατί εξαπατούσε τον κόσμο”.
Η απάντηση μπορεί να προέλθει από μια διαφορετική – πλην όμως λογική – οπτική των πραγμάτων.
Ας δεχθούμε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου γνώριζε για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, προτού αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Τι θα έπρεπε να κάνει; Να μη διεκδικήσει την εξουσία; Ή να την διεκδικήσει, λέγοντας δηλαδή πως η χώρα βρισκόταν στο χείλος της χρεοκοπίας;
Είναι προφανές πως σε μια τέτοια περίπτωση θα κατηγορούνταν για “φτηνό κι επικίνδυνο λαϊκισμό ενάντια της χώρας”. Αποφεύγοντας μια τέτοια μομφή, ο Γιώργος Παπανδρέου προφανώς έκρινε, πως το συμφέρον της χώρας ήταν και την εξουσία να διεκδικήσει το μήνυμα “ελπίδα και προοπτικής” να δώσει.
Σε μια αγορά λοιπόν που καθημερινά στέγνωνε από ρευστό. Σε μια οικονομία με εμφανή προβλήματα. Σε μια κοινωνία που ήδη βρισκόταν σε αναβρασμό, ο Γιώργος Παπανδρέου είπε πως “λεφτά υπάρχουν”. Κρυμμένα λεφτά της φοροδιαφυγής που, προφανώς όπως είχε δεσμευτεί προεκλογικά, θα έβρισκε εφαρμόζοντας μια διαφορετική φορολογική πολιτική.
Η λογική όμως λέει πως τέτοια θαύματα δε συμβαίνουν από τη μια μέρα στην άλλη. Και πως για να θεραπευτεί μια γνωστή παθογένεια της ελληνικής οικονομίας θα χρειαζόταν χρόνος. Μέχρι τότε όμως, ο Γιώργος Παπανδρέου θα έπρεπε να εξασφαλίσει μια σχετική ρευστότητα, προκειμένου το κράτος να συνεχίσει να λειτουργεί, να δανείζεται και να πληρώνει μισθούς και συντάξεις. Προφανώς, αυτός ήταν ο λόγος που ξεκίνησε διερευνητικές επαφές με διεθνείς παράγοντες – του επικεφαλής του ΔΝΤ συμπεριλαμβανομένου…
Όφειλε ο πρωθυπουργός να κοινοποιήσει τις προθέσεις του και το περιεχόμενο των επαφών του στον ελληνικό λαό; Κρίνοντας, προφανώς, πως σε μια τέτοια περίπτωση, οι επιπτώσεις θα ήταν δυσμενέστερες, δεν το έκανε.
Μπορεί να έκρινε λάθος. Μπορεί οι μετέπειτα χειρισμοί του να αποδείχθηκαν εσφαλμένοι. Μπορεί ακόμα και να έχουν βάση οι κατηγορίες που του εκτοξεύει ο Αντώνης Σαμαράς. Η αλήθεια όμως είναι πως ούτε η “αποκάλυψη” Στρος Καν, ούτε οι υπαινιγμοί περί του πατριωτισμού του πρωθυπουργού, συνιστούν κάτι περισσότερο από εντυπώσεις που επιδιώκουν να προκαλέσουν…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
