Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια αρκετοί Έλληνες κατάφεραν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό και κυρίως στην Ευρώπη. Είχαν την ευκαιρία να κρίνουν όσα πιστοποιούν το ευρωπαϊκό επίπεδο διαβίωσης και να το συγκρίνουν με το ελληνικό.
Είναι λοιπόν αναμενόμενο, ανάμεσα σε όλα όσα πρόλαβαν ή κατάφεραν να δουν, να είναι κι ο τρόπος που οι Ευρωπαίοι πληρώνουν για να μετακινούνται στις εθνικές οδούς τους. Καταρχήν, οι Έλληνες ταξιδιώτες θα διαπίστωσαν ότι οι Ευρωπαίοι πληρώνουν διόδια για να μετακινούνται στους άριστους, κατά τεκμήριο, δρόμους τους.
Θα διαπίστωσαν όμως κι ότι το ποσό που καταβάλουν είναι ανάλογο της χιλιομετρικής απόστασης που διανύουν σε ένα δρόμο με χαρακτηριστικά αυτοκινητοδρόμου. Θα διαπίστωσαν δηλαδή πως οι Ευρωπαίοι δεν πληρώνουν το ίδιο όταν χρησιμοποιούν τον αυτοκινητόδρομο για να διανύσουν την απόσταση αεροδρόμιο, Κερατέα, με την απόσταση αεροδρόμιο Ελευσίνα! Με απλά λόγια, στους αυτοκινητόδρομους των αναπτυγμένων ευρωπαϊκών κρατών, ισχύει η αρχή της αναλογικότητας.
Ο Δημήτρης Ρέππας που αντιμετωπίζει πλέον το πρόβλημα της άρνησης των πολιτών να καταβάλουν διόδια, παραδέχθηκε την περασμένη Παρασκευή πως η κατάσταση αυτή πρέπει να αλλάξει και πως ο θεσμός της αναλογικότητας των τιμών πρέπει να ισχύσει και για τους ελληνικούς αυτοκινητόδρομους.
Μέχρι όμως την εφαρμογή του αυτονόητου, υπάρχει πολύς …(αυτοκινητο)δρόμος ακόμα. Και στο μέσο της διαδρομής υπάρχει η σκέψη της κρατικής επιδότησης επί της τιμής που θα φθάνει έως και το 50%! Κατανοείται απόλυτα η σκέψη του υπουργού να εισηγηθεί μια πρόταση που θα ανακουφίσει τους διαμαρτυρόμενους πολίτες που πλέον αρνούνται να καταβάλουν το αντίτιμο των διοδίων. Όμως, είναι ακατανόητο γιατί το κόστος θα πρέπει να καταβληθεί απ’ το κράτος, δηλαδή τους Έλληνες φορολογούμενους. Πολύ περισσότερο γιατί θα πρέπει ο Έλληνας φορολογούμενος που ζει στην Κρήτη να συμμετάσχει στην καταβολή των διοδίων που πληρώνουν οι Αθηναίοι για να χρησιμοποιούν την Αττική οδό.
Προφανώς, τα νούμερα δεν βγαίνουν και τα κόστη των κατασκευαστικών εταιριών πρέπει να καλυφθούν. Προφανώς και δεν είναι σώφρον να σταματήσουν τα έργα, διότι τότε το κόστος θα είναι υπέρμετρο και για το κράτος και για τις κατασκευαστικές, αλλά και για την εξυπηρέτηση των πολιτών. Πλην όμως, το υψηλό αντίτιμο των διοδίων προσδιορίστηκε με γνώμονα τη διάθεση και τη δυνατότητα των πολιτών να επωμίζονται εξ ολοκλήρου το κόστος κακοτεχνιών, καθυστερήσεων κι όσα γνωστά συνεπάγονται την κακοδαιμονία των ελληνικών εθνικών οδών.
Πλέον όμως ούτε δυνατότητα, ούτε, πολύ περισσότερο, διάθεση υπάρχει. Οι πολίτες απαιτούν εκλογίκευση και δικαιοσύνη. Είναι “ακραίο” να μην πληρώνουν. Αλλά είναι κι εξίσου “ανήθικο” να απαιτείται απ’ αυτούς να τα πληρώνουν όλα.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
