Πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι με την ψήφιση του Mεσοπρόθεσμου και του εφαρμοστικού νόμου, η κυβέρνηση η οποία έχει και πρόσφατη ψήφο εμπιστοσύνης, θα προχωρήσει με νέα ορμή την προσπάθεια σαρωτικών αλλαγών που επιβάλλουν οι διεθνείς συμβάσεις που έχει υπογράψει η χώρα με τους πιστωτές της και που έπρεπε σταδιακά να έχουν γίνει εδώ και δεκαετίες. Να κάνουμε δηλαδή την κρίση ευκαιρία, ή όπως λέει ο λαός κάθε εμπόδιο για καλό.
Αυτό φυσικά θα ήταν το ευχές έργο, γιατί την ώρα που κάποιοι πασχίζουν να μη σκάσει η βόμβα στα χέρια τους, κάποιοι χαιρέκακα βλέπουν και αυτοί την κρίση ως ευκαιρία, φυσικά χαϊδεύοντας τα αυτιά των τυραννισμένων πολιτών, με μοναδικό σκοπό να κερδίσουν πολιτικά οφέλη απ’ την καταστροφή, καταγγέλλοντας κάθε συνετή φωνή ως φωνή μειοδοσίας. Θα μου πείτε παλαιό το έργο και δεν πείθει πλέον.
Συμφωνώ, ωστόσο τη ζημιά στην εθνική υπόθεση της επανόδου της οικονομίας στην ομαλότητα την κάνει. Γιατί μπορεί όλος ο πλανήτης, αλλά και κάθε σοβαρός αναλυτής στη χώρα, να προτείνει την ίδια συνταγή που φυσικά είναι ένας δρόμος με δυσκολίες και προβλήματα, όπως είναι ο κάθε δρόμος που στηρίζεται στην αλήθεια, όμως εκείνος που ζει υπό τη δυναστεία της ανεργίας και της ανέχειας εύκολα αφήνεται στις σειρήνες της άλλης «ανώδυνης» λύσης, έστω και αν η γλυκιά μουσική που εκπέμπουν, είναι αέρας κοπανιστός.
Αρχίζει λοιπόν όπως όλα δείχνουν να ωριμάζει η ιδέα στους κόλπους της πλειοψηφίας, ότι η αναγκαστική συναίνεση για να πολεμήσει η χώρα σ’ αυτόν τον καταστροφικό οικονομικό πόλεμο, είναι πλέον εθνική επιταγή. Μάλιστα όπως φαίνεται έχει και την σιωπηρή για την ώρα «παρότρυνση» και των εταίρων, που ενώ πιέζουν τα κοινοβούλιά τους να εγκρίνουν τη διακρατική δανειοδότηση της χώρας μας, φυσικά επειδή έχει βρεθεί εκτός αγορών, βλέπουν ότι στο Ελληνικό Κοινοβούλιο τα κόμματα απλώς παίζουν.
Απ’ ότι μπορούμε λοιπόν να ιχνηλατήσουμε απ’ τις ακριτομυθίες, αλλά και από προθέσεις που διακρίνουμε κάτω απ’ τις δηλώσεις των κορυφαίων υπουργών, όχι μόνο το παιχνίδι δεν τελείωσε, αλλά τώρα μόλις αρχίζει. Γιατί το σενάριο που προκρίνεται και θα ολοκληρωθεί με εκλογές το προσεχές φθινόπωρο, θα έχει ως ενδιάμεση πράξη την ψήφιση της νέας γιγαντιαίας δανειακής σύμβασης που θα συνάψει η χώρα με 180 ψήφους, κάτι που είναι απολύτως φυσικό, καθώς η διάρκειά της ξεπερνά την τρέχουσα Κοινοβουλευτική περίοδο.
Και βέβαια η δοκιμασία για τη συνοχή όλων των κομματικών σχηματισμών είναι αυτονόητο ότι θα είναι τόσο μεγάλη που είναι παρακινδυνευμένο να προβλέψει κανείς για το πολιτικό σκηνικό της επόμενης μέρας. Μπορεί ωστόσο να προβλέψει με βεβαιότητα ότι οι εκλογές που θα ακολουθήσουν θα ακυρώσουν στην πράξη τους λεονταρισμούς εκ του ασφαλούς, και θα βάλουν κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
