ΑΓΕΦΥΡΩΤΟ ΧΑΣΜΑ!

Μοίρασε το

του ΚΩΣΤΑ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ 

Θα πίστευε κάποιος, με κίνδυνο φυσικά να θεωρηθεί αφελής, ότι στη χώρα του φιλότιμου όπως μας αρέσει να την αποκαλούμε οι ίδιοι, θα περίσσευε η ευθιξία στους εκπροσώπους της πολιτικής σκηνής μας. Η λέξη σκηνή έχει τη σημασία της καθώς αφορά το θέατρο του παραλόγου που παίζεται τελευταία με τις εξεταστικές επιτροπές.

Κατ’ αρχήν το βεβιασμένο προεκλογικό πόρισμα για το Βατοπαίδι, εύκολα μας κάνει να υποπτευθούμε ότι έγινε καθαρά για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, παρά γιατί η πλειοψηφία έχει πρεμούρα να καθαρίσει η σκανδαλώδης υπόθεση και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Γιατί ένα τέτοιου μεγέθους σκάνδαλο όταν χρησιμοποιείται για τακτικισμούς φυσικά αποδυναμώνεται και κυρίως εκφυλίζεται η αξιοπιστία της εξεταστικής επιτροπής. Λες και θα χανόταν ο τόπος αν αναμένονταν τα αποτελέσματα των ελέγχων για την κοστολόγηση, όχι αν υπήρξε ζημιά, κάτι οφθαλμοφανές, αλλά για το ύψος της ζημιάς του δημοσίου. 

Πολλές φορές έχουμε επισημάνει ότι έτσι όπως λειτουργούν οι εξεταστικές  επιτροπές, δηλαδή πολιτικοί να δικάζουν πολιτικούς αντιπάλους, όσο και αν κρατηθούν τα προσχήματα, κανένας, ειδικά με τον πολιτικό πολιτισμό που επικρατεί στη χώρα μας, δεν πρόκειται να πεισθεί για την αντικειμενικότητά τους. Άρα η σύστασή τους, εκτός ίσως από αυτήν για τα Greek statistiks για ευνόητους λόγους, αυτή τη στιγμή που η χώρα περνάει αυτά που περνάει μόνο στείρα αντιπαλότητα και παρελθοντολογία μπορούν να προσφέρουν. Η εμπειρία ωστόσο το τελευταίο διάστημα, εκτός από την επιφάνεια των πραγμάτων που περιγράψαμε, αποκάλυψε σε βάθος και τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τις ευθύνες τους οι πολιτικοί μας άνδρες.

Τη μία «δίνει» ο ένας τον άλλο, την άλλη τους «δίνει» το κόμμα τους με ξαφνικές δηλώσεις του αρχηγού που καταδικάζει «τέτοιες συμπεριφορές», αντιδρούν οι θιγόμενοι κατά του αρχηγού με δηλώσεις, όμως το κόμμα έχει ανάγκη τον πρώην και τη δύναμή του και επιστρέφει στην προστασία τους.

Τα ονόματα βάλτε τα εσείς. Και όταν οι αντίπαλοι προχωρούν σε παραπομπές; Τότε εξαφανίζεται το ελληνικό φιλότιμο και εμφανίζεται το γνωστό «για όλα φταίνε οι άλλοι». Ποιοι άλλοι; Μα φυσικά οι κατώτεροι υπηρεσιακοί παράγοντες. Οι αδύναμοι κρίκοι και όχι φυσικά οι απλώς αφ’ υψηλού προεδρεύοντες και ουδέποτε ελέγχοντες, υπουργοί. Δηλαδή ξαφνικά το ελληνικό δημόσιο ντοπαρίστηκε και μια σειρά υπαλλήλων, χωρίς να φανερώσουν το μυστικό στους ανωτέρους τους, ξεπέρασαν τα πολύπλοκα πλοκάμια του δαιδαλώδους κρατικού μηχανισμού και έκαναν σε χρόνο ρεκόρ, κάτω από τη μύτη των προϊσταμένων τους, τις σκανδαλώδεις ανταλλαγές. Ή πάλι καμιά  εικοσιπενταριά επικεφαλείς ασφαλιστικών ταμείων, συντονισμένοι μάλλον από κάποιο υπερβατικό ον, αποφάσισαν ταυτόχρονα να επενδύσουν τα αποθεματικά τους σε δομημένα τοξικά ομόλογα.

Ή τέλος και τα Greek statistiks κάποιοι ανεύθυνοι υπάλληλοι, της τότε εξαρτημένης στατιστικής υπηρεσίας, τα μαγείρεψαν ερήμην της πολιτικής ηγεσίας. Είτε με τις σκοπιμότητες των μεν, είτε με την πολιτική ανευθυνότητα των δε, ένα είναι βέβαιο! Ότι το χάσμα μεταξύ κοινωνίας και πολιτικού κόσμου, τείνει να γίνει αγεφύρωτο!

 

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου