Είναι ίσως η μοναδική περίπτωση από το 1996 και μετά που ο Δήμος της Αθήνας διεκδικείται με αξιώσεις από υποψήφιο «μη δεξιό». Τα ποσοστά του Νικήτα Κακλαμάνη κατέγραψαν ιστορικό χαμηλό και ένας «μη πολιτικός», «μη δεξιός», αλλά κατά τα άλλα, «λογικός» άνθρωπος, είναι κοντά σε μια ιστορική ανατροπή.
Ασφαλώς τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ο Γιώργος Καμίνης σκέφτηκε κάτι πολύ απλό. Πρώτον, ότι θα έπρεπε να εμφανίσει τον Νικήτα Κακλαμάνη ως ένα «κακό Δήμαρχο» και, δεύτερον να εμφανιστεί ο ίδιος ως ένας πραγματικά ανεξάρτητος υποψήφιος που είχε τη στήριξη τεσσάρων κομμάτων.
Και οι δυο στόχοι επιτεύχθηκαν. Η ομάδα στελεχών που τον περιβάλει μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα εργάστηκε σκληρά και συνέλεξε στοιχεία που αποδείκνυαν την κακή διαχείριση Κακλαμάνη. Την ίδια στιγμή όμως ήξεραν και τον τρόπο να τα αναδείξουν, σε μια συγκυρία όπου η επικαιρότητα διαμορφώνονταν γύρω από την οικονομική κρίση, το μνημόνιο και δέκα μέρες πριν τις εκλογές με το δίλημμα Παπανδρέου περί πρόωρων εκλογών. Για άλλη μια φορά, κατά τον τρόπο ανάπτυξης της προεκλογικής καμπάνιας του 2009 από το ΠΑΣΟΚ, το (δια)δίκτυο δούλεψε εντατικά και τα θέματα κυκλοφόρησαν και έγιναν αντικείμενο συζητήσεων μέσα από κοινότητες των blogers και γενικά νέας ηλικίας ανθρώπων που κάνουν χρήση του Διαδικτύου. Έτσι, πλην ελαχίστων περιπτώσεων ο κ. Καμίνης χρειάστηκε τη «μεσιτία» των παραδοσιακών ΜΜΕ.
Κατά τον ίδιο τρόπο άφησαν να διαρρεύσει μια εντύπωση περί διαφωνιών με το Επιτελείο της Μαρίας Καρακλιούμη στην Ιπποκράτους. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Αρκετά στελέχη που κινούνται σε ένα ευρύτερο κύκλο συνεργατών βοήθησαν σημαντικά το επιτελείο Καμίνη χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες και φανφάρες. Την ίδια βεβαίως στιγμή η υπεύθυνη Τύπου του ΠΑΣΟΚ, ως υποψήφια αντιπεριφερειάρχης με το Γιάννη Σγουρό έτρεχε να μαζεύει ψήφους…
Η εντύπωση αυτή λειτούργησε ευεργετικά για τον Γιώργο Καμίνη. Έδειξε για άλλη μια φορά πως το «παραδοσιακό ΠΑΣΟΚ» στράφηκε και πάλι εναντίον ενός υποψηφίου που δεν είναι στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Εν προκειμένω, το «παραδοσιακό ΠΑΣΟΚ» έμεινε εντελώς αδιάφορο. Ούτε βοήθησε (κι αν προσπαθούσε μάλλον κακό θα έκανε), ούτε όμως και προέβαλε εμπόδια.
Από τη στιγμή που ο Γιώργος Καμίνης κατάφερε να μην έχει τη στάμπα ενός υποψηφίου που τον υποστηρίζει η «κυβέρνηση του μνημονίου», έχοντας από την άλλη μια σημαντική μαγιά ψηφοφόρων, τα πράγματα έγιναν ευκολότερα. Πόσο μάλλον που ο πρώην Συνήγορος του Πολίτη εγκατέλειψε γρήγορα το «καθωσπρέπει» στυλ του καθηγητή Νομικής και υιοθέτησε γρήγορα το προφίλ του καθημερινού ανθρώπου της διπλανής πόρτας που μένει σε προάστιο και εργάζεται στην Αθήνα…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
