Κάποτε ήταν “στρατηγός άνεμος”. Έγινε στρατηλάτης… Ανίκητος… Χρόνια τώρα, απ’ το 1974 που άρχισε να καίγεται η Ελλάδα, ο “άνεμος” ήταν πάντα το μεγάλο αφεντικό. Και το μεγάλο άλλοθι… Με βάση τις βουλές του, κινούνταν πάντα ο κρατικός μηχανισμός. Κι οι πολίτες απηύθυναν δεήσεις να τους λυπηθεί… Το 21ο αιώνα, η μοιρολατρία είναι μάλλον ένα γραφικό φαινόμενο. Κι εκείνος, ο αρμόδιος, που τόλμησε να επικαλεστεί δημοσίως τις “στρατηγικές” ικανότητες του ανέμου, περιήλθε στη δίνη του ευτράπελου…
Το 21ο αιώνα, οι συντεταγμένες κι ευνομούμενες πολιτείες γνωρίζουν και πώς προκαλούνται τα καιρικά φαινόμενα και πώς αντιμετωπίζονται. Εξαιρέσεις υπάρχουν, αναμφισβήτητα. Ουδείς μπορεί να τα βάλει με το μένος της φύσης.
Όμως, για ό,τι συνέβη τις προηγούμενες μέρες στην Αττική, αλλά και ό,τι συνέβη προ διετίας στην Πάρνηθα, και την Πελοπόννησο, για ό,τι συμβαίνει όλα αυτά τα χρόνια μόνο ο “στρατηγός άνεμος” δεν ευθύνεται. Ούτε κάποιο άλλος… στρατηλάτης της φύσης. Κι αυτό πλέον είναι γνωστό. Όπως γνωστές είναι οι προθέσεις των οικοπεδοφάγων και άλλων παραγόντων που όλα αυτά τα χρόνια επωφελούνται από την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Κατά συνέπεια, η λύση δεν βρίσκεται ούτε στα καναντέρ (πόσα ακόμα εναέρια μέσα να αγοράσει το κράτος), ούτε στην έλλειψη πυροσβεστών (πόσοι ακόμα θα πρέπει να προσληφθούν), ούτε στην έλλειψη επιχειρησιακών σχεδίων (υπάρχουν αλλά βρίσκονται στα συρτάρια, ανεφάρμοστα).
Η λύση βρίσκεται στην εξάλειψη του οικονομικού κινήτρου απ’ την καταστροφή του περιβάλλοντος με μια αναγκαία αντιστροφή. Η προστασία του περιβάλλοντος να είναι και οικονομικά επωφελής. Κι επειδή δε ζούμε για να κατασκευάζουμε ουτοπίες, αλλά για να αντιμετωπίζουμε πραγματικότητες, η πραγματικότητα απαιτεί, το περιβάλλον εκτός από πηγή ζωής, να γίνει και πηγή πλούτου και ευμάρειας για τους περισσότερους.
Είναι σαφές ότι χρειάζεται πολιτική βούληση. Αλλά και κυρίως χρειάζεται συνειδητοποίηση πως περιβάλλον και οικονομική ανάπτυξη δεν είναι έννοιες αντικρουόμενες κι ανταγωνιστικές. Πως είναι δυνατή η οικονομική ανάπτυξη με την παράλληλη προστασία και ορθολογική αξιοποίηση του περιβάλλοντος.
Είναι σαφές ότι λίγοι αυτοί την ώρα μπορούν να το συνειδητοποιήσουν. Κι ακόμα λιγότεροι να πιστέψουν σε αυτή την προοπτική. Όμως, δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Επί χρόνια, στην Ελλάδα, η γη δημιουργεί υπεραξίες μέσω της οικοδομικής ανάπτυξης. Έφτασε η ώρα, να βρεθούν κι άλλοι τρόποι δημιουργίας υπεραξιών που δεν κατασπαταλούν τους φυσικούς πόρους, αλλά θα τους αξιοποιούν.
Διαφορετικά, η φυσιολογικά προσδοκώμενη οικονομική ευμάρεια θα γίνεται σε βάρος της ποιότητας της ζωής και τελικά θα είναι ανώφελη.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
