Αναμενόμενες αλλά όχι λιγότερο ανησυχητικές γι’ αυτό οι τελευταίες οικονομικές εξελίξεις. Οι ληξιπρόθεσμες φορολογικές υποχρεώσεις έφθασαν τα 90 δις ευρώ (και με τους υπέρογκους φόρους που πρέπει να καταβληθούν στο απομένον πεντάμηνο του 2016, δεν αποκλείεται προς το τέλος του έτους να πλησιάσουν τα 100 δις). Οι ληξιπρόθεσμες εισφορές προς τα ασφαλιστικά ταμεία είναι της τάξεως των 25 δις. Τα ‘’κόκκινα’’ δάνεια επιχειρήσεων και νοικοκυριών ανέρχονται σε 110 δις. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου προς ιδιώτες ξεπέρασαν τα 7 δις. Μία δίνη χρεών απειλεί να μας παρασύρει σε οικονομικό όλεθρο.
Υπό τις συνθήκες αυτές, δεν αρκούν άτολμες παρεμβάσεις και ήπιες προσαρμογές. Η παρούσα κυβέρνηση, εμφορούμενη από ‘’συμπαγή’’ κρατισμό, επιδεινώνει τα προβλήματα. Η ανάγκη της όσο το δυνατόν ταχύτερης αποχώρησής της είναι εξόφθαλμος. Το θέμα είναι, πόσο έτοιμη και πόσο αποφασισμένη για βαθιές τομές θα είναι η επόμενη κυβέρνηση που θα την αντικαταστήσει.
Η κυβέρνηση αυτή θα πρέπει κατά πρώτον να έχει προβεί σε ορθή διάγνωση του βασικού αιτίου που δημιούργησε το οικονομικό πρόβλημα της χώρας. Ήταν άραγε η δραστηριότητα του προέδρου της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (που διορίσθηκε τρεις μήνες μετά την υπογραφή του πρώτου μνημονίου) ή η ύπαρξη ενός διογκωμένου και αναποτελεσματικού κράτους που επί σειρά ετών προχωρούσε σε σταθερά διευρυνόμενο δανεισμό προς εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων; Εάν συμβαίνει το δεύτερο, ήταν σωστό το μείγμα των μέτρων που ελήφθη προς αντιμετώπισή του μέχρι σήμερα, πώς εφαρμόσθηκαν τα μέτρα αυτά και – το κυριότερο – τί πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα;
Είναι σαφές ότι απαιτείται επειγόντως μία ριζική φορολογική μεταρρύθμιση με βασικούς άξονες την απλοποίηση, την σταθερότητα και την μείωση των φορολογικών συντελεστών συνοδευόμενη από μείωση των δημόσιων δαπανών. Σωστές αποφάσεις στο κρίσιμο αυτό θέμα δεν μπορούν να ληφθούν αν (όπως έχω ξαναγράψει στην ‘’Εστία’’, 27.06.14) δεν προηγηθεί μία συζήτηση περί των αρμοδιοτήτων του δημόσιου τομέα και του τρόπου με τον οποίο είναι ορθότερο να επιτελούνται οι αρμοδιότητες αυτές. Οι κοινωνικές υπηρεσίες, που επιβάλλεται να παρέχει το κράτος στα πιο αδύναμα μέλη της κοινωνίας, πρέπει να παρέχονται in naturam ή να δίνεται στους δικαιούχους χρηματοδότηση, υπό μορφή ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος ή υπό μορφή εκπαιδευτικών ή άλλων κουπονιών, για την απόκτηση των υπηρεσιών αυτών από δημόσιους ή ιδιωτικούς φορείς; Ποιές άλλες ιδιωτικοποιήσεις (υποδομών, λειτουργιών, οργανισμών) πρέπει σύντομα να προχωρήσουν; Πώς μπορεί να προσελκυσθούν επενδύσεις; Πώς θα προαχθεί η επιχειρηματικότητα;
Αυτά και πολλά άλλα είναι ερωτήματα στα οποία ελπίζεται να δοθούν πειστικές απαντήσεις από την σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση σε διάστημα ολίγων εβδομάδων από σήμερα. Αλλιώς η δίνη των ολοένα αυξανόμενων ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων θα σαρώσει τα πάντα.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
