Όλα δείχνουν ότι ο κύριος πρωθυπουργός έχει στην τσέπη του την τρίτη αξιολόγηση. Θα την αναγγείλει, όταν έλθει η ώρα, της ολοκλήρωσής της θριαμβευτικά, με την μορφή «ηράκλειου» έργου.
Στην συνέχεια, όντας βέβαιος ότι οι εταίροι-δανειστές μας δεν έχουν καμία απολύτως όρεξη να χρηματοδοτήσουν και τέταρτο μνημόνιο στην Ελλάδα, θα τονίσει, υπό τη μορφή τηρήσεως υποσχέσεως. Τον Αύγουστο 2018 η Ελλάδα «βγαίνει οριστικά από τα μνημόνια» – κάτι που περιέχει μεγάλη δόση ανακρίβειας.
Διότι εξ αιτίας του κ. Τσίπρα η χώρα δεν βγήκε από τα δύο προηγούμενα μνημόνια, που τελείωναν το 2015. Και αυτό συνέβη γιατί προκαλώντας πρόωρες εκλογές, ο Αλέξης Τσίπρας, έβαλε τη χώρα σε περιπέτειες. Τελικά, υπέγραψε ο ίδιος ένα τρίτο μνημόνιο. Χειρότερο από τα δυο προηγούμενα, συνολικού κόστους 90 δισ. ευρώ.
Τον προσεχή Αύγουστο λοιπόν από το μνημόνιο Τσίπρα βγαίνει η χώρα. Σοβαρά τραυματισμένη όμως και με το κύρος της σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
Κατά τα λοιπά, πέρα από τις μελλοντικές ιαχές του πρωθυπουργού, υπάρχει και η σκληρή πραγματικότητα. Την τελευταία περιέγραψε με ξεκάθαρα λόγια ο πρώην υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Σε άρθρο του στην Καθημερινή, μεταξύ άλλων τονίζει και τα ακόλουθα αποκαλυπτικά.
ΑΙΡΕΣΙΜΌΤΗΤΑ Ή ΑΛΛΙΩΣ CONDITIONALITY
«Από την αρχή των μνημονίων το 2010, μία λέξη αποτέλεσε κεντρικό σημείο αναφοράς. Conditionality, στα ελληνικά αιρεσιμότητα.
Με άλλα λόγια, οι δανειακές συμβάσεις που υπογράψαμε με τους Ευρωπαίους εταίρους μας και με το ΔΝΤ βασίζονταν σε μία συγκεκριμένη λογική. Xρήματα για την χώρα ώστε να μην πτωχεύσει. Nα μπορεί να καλύπτει τις σημερινές της ανάγκες. Nα αποπληρώνει τόκους και δάνεια του παρελθόντος. Υπό τον όρο όμως, να υλοποιούνται συγκεκριμένες και συμφωνημένες δημοσιονομικές και διαρθρωτικές πολιτικές.
Όλο το πολιτικό δράμα της τελευταίας οκταετίας εκτυλίχθηκε γύρω από το πώς ακριβώς θα συγκεκριμενοποιηθεί στην πράξη αυτή η αιρεσιμότητα των μνημονίων.
Στο δημοσιονομικό μείγμα, τα “προσωρινά” ή “μόνιμης απόδοσης” μέτρα, στην αναγκαιότητα και χρόνο υλοποίησης διαρθρωτικών μέτρων, τους βαθμούς ελευθερίας ή την συγκεκριμενοποίηση των νομοθετικών πρωτοβουλιών που έπρεπε να αναλάβει η εκάστοτε κυβέρνηση. Στην διαδικασία αυτή, από την ελληνική πλευρά δόθηκαν πολλές μάχες οπισθοφυλακής. Είτε από άγνοια, είτε με το βλέμμα στο εγχώριο πολιτικό ακροατήριο, οι οποίες καθυστέρησαν την εφαρμογή του προγράμματος. Από δε την πλευρά των πιστωτών κυριάρχησαν συχνά οι εσφαλμένες εκτιμήσεις, οι εμμονές και η καχυποψία.
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΙΡΕΣΙΜΌΤΗΤΑ
Καθώς φτάνουμε στο τέλος του τρίτου μνημονίου και έχει ήδη αρχίσει η συζήτηση για την επόμενη μέρα, είναι καιρός να διαμορφώσουμε άποψη για το τι θα σημαίνει αιρεσιμότητα από εδώ και πέρα.
Κατ’ αρχάς είναι προφανές πως αιρεσιμότητα θα υπάρχει, όποιο και να είναι το συγκεκριμένο περιτύλιγμα των αποφάσεων που θα παρθούν. Όπως και να μετονομάσουμε το σημερινό μνημόνιο.
Και αυτό για δύο λόγους.
Ο πρώτος έχει να κάνει με το νέο πλαίσιο δημοσιονομικής εποπτείας που ισχύει για όλες τις χώρες που πέρασαν από καθεστώς μνημονίων. Ένα πλαίσιο, που περιλαμβάνει στενή εποπτεία (άρα αιρεσιμότητα) έως ότου αποπληρωθεί το 75% των δανείων.
Ο δε δεύτερος έχει να κάνει με τις ιδιαιτερότητες της χώρας μας. Οι όποιες παρεμβάσεις για την ελάφρυνση του χρέους αποφασιστούν για την Ελλάδα θα είναι σταδιακές. Σε βάθος χρόνου και υπό τον όρο υλοποίησης συγκεκριμένων πολιτικών.
»Στην διαπραγμάτευση για το πλαίσιο πολιτικών μετά το καλοκαίρι του 2018, πέρα από την ανάγκη διατήρησης συγκεκριμένων πρωτογενών πλεονασμάτων, θα κυριαρχήσει η συζήτηση για την συνέχιση και εμβάθυνση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Και σε αυτές, καλό θα ήταν η Ελλάδα να προσέλθει μία φορά με τις δικές της προτάσεις αιρεσιμότητας και όχι απλώς αποδεχόμενη το “κουστούμι” που έχουν ετοιμάσει άλλοι για εμάς».
ΦΙΑΣΚΟ Η ΕΞΟΔΟΣ ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ
Με πιο απλά λόγια, ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου – που υπήρξε και ο πρώτος μνημονιακός υπουργός – μάς λέει ότι η περιβόητη «έξοδος στις αγορές» που συνεχώς πιπιλίζει ο κ. Αλέξης Τσίπρας, χωρίς ουσιαστικές διαρθρωτικές αλλαγές και βιώσιμη ανάπτυξη θα καταλήξει σε φιάσκο.
Το δε τελευταίο σίγουρα πλέον θα ανοίξει τον δρόμο και για την διαρθρωτική κατάρρευση της οικονομίας, η οποία αν ακόμα επιπλέει, αυτό οφείλεται στην τύχη και σε τίποτε άλλο.
Είναι καιρός λοιπόν, κάποιοι να καταλάβουν εγκαίρως ότι τα ψέμματα έχουν από καιρό τελειώσει. Αν η χώρα δεν προχωρήσει σε παραγωγικούς και θεσμικούς μετασχηματισμούς, η έξοδός της από τα μνημόνια θα αποδειχθεί τραγική παγίδα. Αντε τώρα όλα αυτά να τα εξηγήσεις σε «ξερολες»,που νομίζουν ότι με ψέμματα μπορεί να υπάρξει ελπίδα.
* Το σκίτσο είναι του Θοδωρή Μακρή
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Αθανάσιου Παπανδρόπουλου στο new deal
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
