Η Άνγκελα Μέρκελ έχει πολλούς λόγους να προσέχει τα λόγια της αυτή την περίοδο. Το ευρώ δέχεται συνεχείς επιθέσεις από τους κερδοσκόπους και η συνοχή της Ευρωζώνης απειλείται. Είναι σαφές πως δεν είναι μόνο ο Γιώργος Παπανδρέου που βρίσκεται ενώπιον διλημμάτων και σκληρών αποφάσεων. Ανάλογα διλήμματα αντιμετωπίζει κι η Γερμανίδα Καγκελάριος.
Θα πρέπει να στηρίξει την Ελλάδα ή όχι; Υπάρχουν κάποιοι που της συνιστούν να το κάνει. Κάποιοι άλλοι να την αφήσει στην τύχη της. Αναμενόμενο. Χρόνια τώρα στην “Ευρώπη των κεφαλαίων” (“την Ευρώπη των λαών” την ξεχνάμε για την ώρα…) συγκρούονται δυο σχολές σκέψης. Εκείνη που θέλει το κεφάλαιο να κυνηγά το κέρδος μέσω της παραγωγής κι εκείνης που θέλει το κεφάλαιο αδυσώπητο να κυνηγά κερδοσκοπικές ευκαιρίες παντού στην παγκοσμιοποιημένη αγορά. Το κεφάλαιο της παραγωγής δίνει δουλειές, εξασφαλίζει θέσεις εργασίας. Το κεφάλαιο του χρήματος χρυσοπληρώνει τα golden boys…
Το παραγωγικό κεφάλαιο στην Γερμανία δυσφορεί όταν το ευρώ παραμένει ακριβό. Απλά γιατί τα προϊόντα του δεν είναι ανταγωνιστικά. Το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο στη Γερμανία θέλει το ευρώ ακριβό με πολλά περιθώρια συναλλαγματικών και κερδοσκοπικών παιχνιδιών. Η Άνγκελα Μέρκελ βρίσκεται στη μέση. Η κρίση στην Ελλάδα είναι δημιούργημα των κερδοσκόπων. Αν η κρίση βαθύνει σε μια αγορά που καταναλώνει κατά κύριο λόγο γερμανικά προϊόντα, το γερμανικό παραγωγικό κεφάλαιο χάνει. Ανάλογο και μεγαλύτερο πρόβλημα θα δημιουργηθεί και στην περίπτωση που κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες περιέλθουν στην ίδια κατάσταση.
Ήδη τα κράτη του ευρωπαϊκού Νότου βιώνουν ανάλογες καταστάσεις. Μεγάλο δημόσιο χρέος, υψηλή ανεργία, ελλείμματα. Μετά την Ελλάδα έρχεται η σειρά τους. Κι αν η Ελλάδα εξαναγκαστεί να ζητήσει και να λάβει “αμερικανική βοήθεια” για να φύγει απ’ την μέγκενη των υψηλών επιτοκίων, λαμβάνοντας φθηνά δολάρια για να αποπληρώσει χρέη του ακριβού ευρώ, γιατί να μην ακολουθήσουν κι οι υπόλοιποι το παράδειγμά της;
Και μόνο στην σκέψη ο Ζαν Κλοντ Τρισέ μόλις προχθές άφησε σαφώς να εννοηθεί “μακριά από μας (την ΕΕ) μια τέτοια εξέλιξη”. Διότι αν κάτι τέτοιο συμβεί, στην ουσία η ΕΕ θα πάψει να υφίσταται. Τότε, σε ποιες αγορές θα πουλά το γερμανικό παραγωγικό κεφάλαιο; Αδιάφορο για τους υπερασπιστές της δημοσιονομικής ορθοδοξίας. Γι αυτούς ζητούμενο το πρόσκαιρο κέρδος. Και μπροστά σε αυτό δεν διστάζουν να καταστρέφουν ολόκληρες χώρες.
Το ζήτημα έχει σημαντική πολιτική διάσταση. Η δημοσιονομική ορθοδοξία δεν είναι μονόδρομος. Θα ναι η Ελλάδα η αφορμή για να υπάρξει αλλαγή πορείας; Θα φανεί εντός των προσεχών ημερών.